Eén trein, drie regisseurs. Eerst Kiarostami, daarna Olmi en als afsluiter Loach. Allemaal op dezelfde Italiaanse trein. Kiarostami begint verstild, met die plotse verliefdheid van de oude professor. Daarna neemt Olmi over met een bazige weduwe een haar hulpje. Om Ken Loach te laten afsluiten met drie Celtic-supporters. Allemaal op dezelfde doorgaande trein. Zowel Kiarostami als Loach laven zich aan de Albanese knuffel-illegalen op de trein, Olmi laat ze voor wat ze zijn en concentreert zich op de Italianen. Kiarostami overschrijdt wat grenzen, Loach overschrijdt als vanouds iedere grens. De magie van het vertellen zit echter in het midden: bij Olmi (o.a. bekend van Il Posto).
Related Articles
Sneak-preview Lantaren-Venster: Mongolian Ping Pong
Mongolian Ping Pong, Hao Ning, 2005 Mongoolse parabel met filmhuishit-potentieel. Meestal wordt jaarlijks een soortgelijke film daags na het Rotterdams filmfestival vertoond aan de lezeressen van de Volkskrant, na het winnen van de IFFR-publieksprijs. Nu [Meer…]
Leave a Reply