Documenta 12: subjectieve epiloog

Dit is een documenta voor zoekers, minder voor vinders. Om goed te zoeken heb je zeker 2 dagen nodig, want het is zonde niet te genieten van bijvoorbeeld bratwurst en weizenbier. Ook het uitzicht van Schloss Wilmhelmshöhe verdient genoten te worden. Evenals de Rembrandts daar en bijvoorbeeld

epilo3.jpg

zo’n Pieter Claesz uit 1633.

Ook mijn persoonlijke topper is hier te zien:

epolo2.jpg

‘Plastisches Bild’ van Charlotte Posenenske uit 1966,

Hoewel de meesten de voorkeur zullen geven aan

epilo1.jpg

‘Betty’ van Gerhard Richter uit 1977.

Er is trouwens opvallend weinig schilderkunst te zien

epilo5.jpg

in mijn ogen was vooral Kerry James Marshall (hier ‘Could this be Love’ uit 1992) de moeite waard.

En ook is er nog een expo van kunsttijdschriften

epilo4.jpg

waar ongetwijfeld in staat wat op de volgende documenta komt.

8 Comments

  1. Dank GJ, voor je subjectieve impressies.

    Het is opvalllend dat toch dezelfde kunstenaars opvallen bij de diverse commentatoren. Dat hebben Buergel en Noack goed gedaan.

    Het is een mooie Documenta. Die ook nog wel even doorsudderd in het hoofd en dat is een goed teken.

  2. Ben benieuwd naar het werk in het echt. Ab 20 juli herhaald verslag alhier als JB de een beetje grand tour gaat maken en spagetti-ijs gaat eten in Munster Kassel en Venetie.

  3. ‘Bratwurst und Weizenbier’ wordt wat mij betreft qua lebenskunst door weinig overtroffen.
    (dat geld voor alle keukens overigens)

  4. Een subjectieve epiloog? Wil dan geimpliceerd worden dat er zoiets als een objectieve beschouwing van kunst zou bestaan?

  5. Nee Jack, maar ik heb wel geprobeerd verschil te maken tussen objectieve subjectivieit en subjective subjectiviteit maar subjectieve subjectieve epiloog leek
    me te lang.

  6. Gaat het een beetje JB?
    Wat bedoel je GJ: is het een objectiverende poging om het ‘subjectieve’ als grootheid (de gezamenlijk besloten aanname van zoiets als een objectief te bepalen kenbaarheid), die je bedoelt en een waardering van subjectieve als absolute grootheid binnen de benoeming van ‘subjectieve subjectieve’? Is het een tegenstelling van een gemankeerde constructie van objectief versus een acceptatie van het absoluut onkenbare en dus het subjectieve?

    Is het niet hoe dan ook een pleonasme?

    En is een korte titel niet ontzettend de oren laten hangen naar de bekende weg? Dit is maar een subjectieve mening hoor.

    Einde. Als epiloog is ook erg kort maar er nog een stukje aanbreien maakt het net iets interessanter.

    of niet.

    Mooie titel: subjectieve subjectieve epiloog

Leave a Reply

Your email address will not be published.


*