Afgelopen weekend opende ook de Collectiepresentatie bij het S.M.A.K. in Gent, met werk van onder andere werk van Jordan Wolfson, Mekhitar Garabedian, Joachim Koester, Mario Merz, Gilberto Zorio, Bruce Nauman, Raoul De Keyser en Anne Wenzel.
T/m 25 januari 2009.
(foto’s Anne Wenzel)
Art and Language
Zaal Anne Wenzel in opbouw.
Sebastian Graeve ziet onscherp bij Richter.
In de voorgrond de laatste restjes van de grootse Guillaume Bijl expositie.
Ondertussen bouwt Edwin van der Heide buiten een geweldige geluidsginstallatie op in het kader van de expositie Electrified
(Electrified duurt t/m 21 september, het werk van Edwin van der Heide t/m 17 augustus).
Met een compressor als geluidsbron.
Zaal Anne Wenzel na drie dagen werk eindelijk af: een reprise van Sweet Life in TENT.
Het beeld waar het allemaal om draait: z.t. (edelhert), vorig jaar aangekocht door het S.M.A.K.
Over context gesproken: gefeliciteerd Anne!
dank, kees!
alleen een beetje eenzam zo als bijna enige vrouw binnen deze presentatie.
waar zijn ze allemaal???
tja, niet iedere vrouw krijgt een kansje bij het S.M.A.K…
Ziet er geweldig uit, zeker ook benieuwd naar Jan Fabre; weekendje Gent dan maar-holladijee
nouja. het is dan toch gek dat er duidelijk meer mannelijke kunstenaars een ‘kansje bij het SMAK’ krijgen.
het gaat dus niet om ‘een kansje bij het SMAK’, maar veeleer om het treurig gegeven dat er te weinig vrouwen in collecties/ musea getoond worden.
waar ligt dat aan?
aan de hoeveelheid vrouwen in de kunst kan het niet liggen.
aan de kwaliteit daarvan trouwens ook niet.
ik ben het af en toe beu om op dergelijke lokaties dan ineens vast te moeten stellen dat er verder alleen nog het werk van één andere vrouw getoond wordt.
hoera! ik ben voor,
al dat vervelende kerelvolk, weg ermee
ze stinken, maken herrie, en als je niet oppast zuipen ze je drank op en gaan er met je vrouw vandoor.
Giftige kunstwerken. dat kan nare gevolgen hebben!
(wel handig om je kunstwerk onbeduimeld te houden)
Over wel of niet vrouwen in de kunst dan wel de expo laat ik mij niet uit. Krijg je alleen maar scheve gezichten van.
(~:
@ M, geen idee waar jij je contacten opdoet. ik ken alleen erg fijne aardige geschikte mannen. tot mijn groot genoegen. daar hoor jij mij ook niet over klagen.
ik begrijp gewoonweg niet hoezo er nog steeds geen evenwichtig beleid binnen de musea te vinden is.
ligt het aan de vrouwen?
aan de curatoren?
ben oprecht benieuwd.
Anne, ik ben net zo benieuwd als jij bent, althans, dat vermoeden heb ik. Weet wel dat er in mijn discipline, die redelijk alledaags is, te weten de fotografie, tamelijk veel vrouwen een soort van scepter zwaaien waarvan ik geen enkele gelijkenis met een dildo wil suggeren. Noch uitsluiten. Maar dat terzijde.
Ai…heb je mij toch nog een toespeling ontlokt..
Check ter info even dit berichtje. http://www.photoq.nl/articles/nieuws/actueel/2008/07/16/fotofestival-naarden-richt-zich-op-verhalende-fotografie/
Een damesclubje curatoren.
Wat denk je: voel je je thuis daar? je fotografeert ook zie ik.
Dus give it a go.
En waar ik mijn contacten opdoe. Is die vraag in deze relevant?
Als je mij kunt overtuigen dan ga ik daarop misschien wel een antwoord vinden ergens.
Nog even als toevoeging, wat denk jij Anne – en alle andere betrokkenen natuurlijk- is deze scheve man-vrouw verhouding, van curatrices in het pittoreske Naarden, is dat wel gezond te noemen?
Mij maakt het eerlijk gezegd niets uit of ik met een man of vrouw te maken heb. Afgezien van onder de lakens dan natuurlijk. Maar mijn ervaring is dat vrouwen doorgaans meer gedaan krijgen bij mannen dan vice versa.
Maar, ik moet er voor de volledigheid wel aan toevoegen dat ik wellicht niet representatief ben. Aangezien ik met iedere op enerlei wijze aantrekkelijke vrouw wel het bed wel wil delen.
@ anne, nergens specifiek, maar ik kom nog wel eens een klootzak tegen hier en daar, jij daarentegen alleen fijne geschikte en o zo aardige snuiters begijp ik. ben benieuwd in welke kringen jij je begeeft !
maar zoals je al aangaf is dat ook niet de reden van je verontwaardiging.
ik moet je eerlijk bekennen geen flauw benul te hebben van dit soort zaken, ik weet alleen dat dit verschijnsel al redelijk oud is en niet alleen op de schone kunsten van toepassing.
vroeger had je de guerrilla girls die voor deze zaak streden, maar of die nog bestaan weet ik niet.
1 ding weet ik zeker, aan de vrouwen ligt het niet.
en koeratorren ken ik niet sorry.
NP die kent vele koerateuren, wellicht dat hij er meer van weet! kop op meid, houd moed!
Grappig genoeg is het op de kunstacademie weer andersom, daar mogen alleen de vrouwlijke studenten met de leraar naar bed.
inderdaad. op de academie een en al vrouw. en vervolgens begint het grote verdwijnen. terwijl de vrouwen op de academies nogal uitblinken in hard werken en de jongens eerder aan de luie kant zitten.
maar, excuses hiervoor mannen, schreeuwen kunnen ze nogal goed, de mannen. terwijl de vrouwen door hun eigen perfectionisme zich zelf het leven nogal moeilijk maken.
gehoord wordt dus eerder, idd, de man.
wat dan ook weer, idd, niets zegt over de kwaliteit van het werk.
hierbij komt, dat het iedereen, dus of man of vrouw, gewend zijn aan een situatie dat er meer man aanwezig is.
(zie ook RM met zijn omerkingen over de curatoren in Naarden.)
wij zijn meer aan het kijken naar een typische vorm van mannenkunst gewent (zie bv. van lieshout (allebei trouwens)) dan het zien van typische vrouwenkunst. het laatste wordt door iedereen nog steeds als kwalitatief niet goed aangezien. mits je je als bitch presenteerd a la tracy emin.
ik heb daarom een tijdje geleden als pendant voor de, o.a. door mij graag gebruikt begrip ‘kuttenkunst’ voor idd het ergste geval van vrouwenkunst, het begrip mannenkunst oftewel ‘testosteronkunst’ in het leven geroepen. want hoe vaak moet ik tegen met trost gepresenteerde inhoudelijk lege en volkomen oninterressante, maar wel grote, dus aanwezige kunstwerken aankijken.
ik ben dit beu!
Het is wel een interessant onderwerp Anne, dat verschil tussen mannen- en vrouwenkunst maar; het zal er altijd zijn.
Daar waar mannen graag grote stoere dingen willen maken van staal en hout die bewegen en het liefst zoveel mogelijk herrie maken is de vrouwelijke uiting van creativiteit er eerder 1 van contemplatie, harmonie en lieflijkheid. Bloempjes, borduurwerkjes, dingen in het roze; het zit vrouwen nu eenmaal in de genen.
Zodra vrouwen een te hoge concentratie testosteron in hun bloedbaan hebben krijg je wat mannen ‘bitches’ noemen; een nogal vervelend type vrouw die zich graag wil meten met mannen wat zich dan vaak weer uit in nogal agressief gedrag jegens mannen. Niet doen, gewoon vrouwelijk blijven.
Er zijn natuurlijk wel een aantal voorbeelden van geslaagde vrouwelijke kunstenaars maar die houden zich meer op in de literatuur, het theater en de film.
Daarnaast zijn er talloze werkzaam in de kunst- en cultuursector (curatoren, beeldredactrices, kunsthistorici) waar zich dan weer een onevenredig groot aandeel vrouwen ophoudt. (Zie Naarden).
Wat voor een man weer tamelijk lastig kan zijn.
Vrouwenvriendschappen zijn voor de gemiddelde man wat een V6 turbo is voor de vrouw: ondoorgrondelijk.
Mocht je als man dan ooit eens een conflict hebben gehad met 1 vrouw dan keert de hele club zich meteen tegen je.
Bij mannen ligt dat anders. Ja, die zijn misschien wat opportunistischer maar daardoor wel een stuk makkelijker in de omgang.
Al met al gefeliciteerd met je expo in de SMAK. Heb jij trouwens die giftige stoffen in je beelden verwerkt waar de aankondiging melding van maakt?
Anne, ik las daar iets over in kunstzeitung:
Succesvolle kunstenaars zijn vaak mannen want ze werken over het algemeen bedrijfsmatiger (ze g maar gerust harder) dan vrouwen op hetzelfde artistieke nivo, die blijven alles maar zelf doen, en vaak maken ze ook nog eens andere keuzes als het om ‘het streven naar geluk’ in algemene zin gaat. Mannen zijn meer van de one-issue mentaliteit: artist-for-life, meer gericht op succesjes behalen, en dat telt weer bij de verzamelaars (collega mannen) terwijl vrouwen zich (over het algemee) simpelweg ‘voldaan’ willen voelen naar gedane arbeid, succes of niet.
Het is ook gewoon een ordinaire sekse-discriminatie van de man t.o.v. de vrouw, ook heel geschikte mannen (verzamelaars, galeriehouders, kunstenaars) doen dat, dat is biologisch gewoon zo bepaalt.
Daarbij komt ook nog is het hoge aantal homosexuelen in de kunstwereld die soms overduidelijk intresse vertonen in kunstenaars van gelijke sekse, en ook nog eens invloedrijke posities bekleden met een netwerk. Vrouwenlijke netwerken zijn er vaak voor de gezelligheid, geen gevaar dus voor de positie van de man….
want daar draait het natuurlijk om, het is een machtstrijd.
Jouw werk is gewoon steengoed daarom staat het in smak, wel een beetje stoer-duister werk, mannelijk bijna…:-)
(waar zijn je roze zuurstokjes gebleven??)
Het netwerken moet ook wel in je bloed zitten, Persoonlijk bezit ik de belangrijke gave niet. En dat is wel eens jammer. Je gezicht laten zien op de juiste momenten is niet aan mij besteed; doe mij een rustige dinsdagochtend om alle kunsten eens op mijn gemak te bekijken. Maar of dat vrouw-eigen is? Wie zal het zeggen. Een vertegenwoordiging door een kekke galerie…helpt dat? Misschien pas bij tien?
Maar waar haal je die galerie dan weer vandaan?
Het is een verwarrende toestand, maar ik kom zeker kijken in Gent gewoon op een zaterdag-ochtend ergens in Augustus.
Hele aardige discussie; maar gaat het niet veel meer om de vraag of de musea, de curatoren, als publieke instelling niet de taak hebben, om de vrouwelijke kunstenaars, die wel ‘steengoed’ werk maken, niet evenwichtiger te representeren in een publieke tentoonstelling, collectie. Ligt hier niet een taak voor hen, zonder daarbij afbreuk te doen aan artistieke, en inhoudelijke overwegingen. Het is toch raar, dat de meerderheid van de academies bevolkt worden door vrouwen, maar hiervan later, in ieder geval getalsmatig, weinig terug te vinden is. Ik vind het vreemd, dat het percentage kunst gemaakt door vrouwen, schijnbaar nog steeds niet is toegenomen in presentaties en collecties, zonder dat dit ontkomt aan een artistiek statement van de curator of musea, terwijl het eigenlijk de normaalste zaak van de wereld zou moeten zijn om ook ‘steengoede’kunst gemaakt door vrouwen evenredig te tonen in publieke instellingen. Het maakt het referentie kader voor studenten groter, en maakt ook de kunstwereld opener.
nou mannnen. jullie uitspraken zijn niet niets!
even kort: zuurstokroze vind ik daadwerkelijk een van de meest interressante kleuren. naast zwart dan uiteraard. maar ja. zo ver waren jullie ook al.
helaas moet ik RM met de giftige stoffen teleurstellen. gewoon klei, glazuur, metaal, oostindische inkt. lekker schoon. nouja. tenminstens als het af is.
en anouk, ik probeer het al een tijdje met gewoon goed werk (oftewel ‘steengoed werk’ zoals MB zegt. en dan af en toe doelgericht mensen daarvan op de hoogte houden. dan kom je al een aardig eind.
maar ik wil het hier ook niet over mijn werk hebben. ik ben tevreden met de loop der dingen.
alleen: ik mis de andere vrouwen in de exposities!
het is idd zo dat er wellicht genoeg vrouwen in de kunstorganiseerende ectoor zitten. tenslotte stikt het op kunstgeschiedenisstudies van de vrouwen. alleen ok hier weer: het onderste niveau is vrouw: hard werkend, problemen oplossend. hoe hoger de hierarchie, hoe meer man. zo zit je bv. bij Witte de With aan tafel met een en al vrouw. de enige mannen zijn de directeur en een curator. worden de meeste nederlandse musea door mannen geleid. en zitten in de meeste commissies idd: mannen. zolang er niet meer vrouwen op centrale, cruciale functies zitten, zal er weinig veranderen.
maar er is hoop. in de laatste jaren vervullen steeds meer vrouwen belangrijke functies.
dus RM, wen er maar vast aan, aan grote hoeveelheden vrouwelijke curatoren. veel vrouwelijke kunstenaars in exposities en vrouwen, die vrouwen prijzen toekennen.
wij hebben er lang genoeg mee moeten leven.
@ anne, je maakt wat los! bij de mannen, met dien verstande dat ik me volledig distancieer van de andere mannenmeningen .
het verheffen van persoonlijke overgevoeligheden en waarde-oordelen tot algemene waarheden is mij net te kort door de bocht.
ik ben voor meer vrouwen, altijd al geweest.
dus weg met die saaie vervelende kerels !
Er bestaat zelfs speciaal een stichting voor kunst door vrouwen. Mama Cash. En het zou goed zijn als die stichting eens zou kunnen worden opgeheven wegens overbodigheid.
Vrouwen in de kunst; het is een relatief nieuw fenomeen.
Pas in de jaren 80 werden de eerste vrouwelijke kunstenaars tot het gezelschap van toonaangevende kunstenaars toegelaten. (waaronder o.a. Cindy Sherman maar dan wel -hoe ironisch- met een typisch vrouwelijk thema: het rollenpatroon van de vrouw).
Er is dus nog een lange weg te gaan.
De advocatuur is de eerste professie waar het vrouwen is gelukt een hoger slaris te verdienen als mannen. Dus het kan wel. Het patroon doorbreken.
@de M: schrijven is -als iedere ‘kunst’- overdrijven.
Ik vraag mij alleen wel af: stel dat er meer vrouwen op bepalende posities komen, zou vriendjespolitiek dan de wereld uit zijn?
Ik neem voor het gemak toch even mijn eigen ‘discipline’ als voorbeeld. De fotografie.
Een handjevol wachters aan de poorten: Marloes Krijnen, Colette Olof, Suzanne Decher, Els Barents, allen curator. Sophie Berrebi, Ingeborg Th. Leijerzapf, Corinne Noordenbos, Marga Rotteveel, Mireille Thijsen. Allen op hoge functies bij onderwijsinstellingen.
Sinds kort zie je dan ook een opmars van vrouwelijke fotografen die ook echt heel vrouwelijk werk maken. Beetje knutselen met dingen op elkaar stapelen of dodelijk saaie fotografie in de stijl van de Bechers.
Maar dat is -goed opgemerkt de M- mijn persoonlijke frustratie.
Kennelijk ligt mijn werk gewoon niet goed bij vrouwen. So be it.
Even een gedachten-experiment: als vrouwen al veel eerder tot de hogere echelons van de kunst waren doorgedrongen waren dan mensen als Jeff Koons, Picasso, Pollock -om er maar een paar te noemen- doorgebroken?
Ook al van die saaie vervelende kerels misschien de M.
Wat denk jij?
@RM, ik denk niet dat vrindjes politiek ooit ophoud, maar waarom stel jij je zo afhankelijk op van zaken en personen die buiten je “bereik” liggen.
mischien rammel je wel aan de verkeerde poorten.
en wat kan jou het schelen wat anderen allemaal uitspoken, ik zie ook heel veel verschrikkelijke rommel die door mannen wordt gemaakt.
het is mijnsinziens veel verstandiger je energie in je werk te steken, dat ligt immers binnen je ‘bereik’
ik kan je van harte het Encheiridion van Epictetus aanbevelen, het is hier kosteloos en voor niks neer te laden;
http://www.arsfloreat.nl/documents/Encheiridion.pdf
en zeg nou zelf, zou de wereld er zoveel beroerder aan toe zijn zonder koons?
ik zie graag veel meer vrouwen op plekken die er toe doen.
maar besef me ook dat ik daar weinig tot geen direkte invloed op heb. ik kan alleen maar roepen LANG LEVE DE VROUWEN, en jk natuurlijk (ook weer zo’n man)
zo nu jij weer, M
Beste de M, ik vind het een prachtig handboek. Dank je voor de tip. Maar is de vraag niet altijd hoeveel invloed je wel of niet hebt of kunt hebben?
Waarschijnlijker is dat als je je er bij neerlegt er helemaal nooit iets veranderd.
Dus dat er dan ook niet meer vrouwen op hoge functies terechtkomen zolang de mannen het voor het zeggen hebben.
Dat het in mijn geval dan omgekeerd is, dat is dan wel weer frappant en ik dacht ook noemenswaardig in deze.
Trouwens, ik bedacht mij: hoe zit het eigenlijk met het aandeel directieleden en curatoren van andere komaf dan de Nederlandse?
Wellicht is dat in het kader van deze ‘discussie’ ook interessant?
met grt
RM
na een weekeind weg weer terug en zie…. idd een discussie van volgens mij twee mannen die tegen elkaar roepen dat er meer vrouw in de kunst moet komen.
hoe bizaar is dat!
met, ik zie het helemaal voor mij, een zwijgende vrouwelijke massa die gebiologeerd dit weblog volgt.
eh volia. om maar weer iets los te maken:
in mijn laatse reactie schreef ik: als vrouwen vrouwen prijzen toekennen… toen zat al iets mis: want als vrouwen vrouwen prijzen toekennen gebeurd er iets raars: nl. de waarde van deze prijs gaat automatisch dalen.
zoals als vrouwelijke curatoren vrouwen tonen ect.
wat nou hiervan te zeggen?
en, trouwens, de zelfde discussie geldt idd ook voor allochtone kunstenaars/ curatoren etc.
alleen is dit niet echt mijn onderwerp, ondanks niet nederlandse komaf wordt ik toch als witte, west-european niet bij de allochtonen ingedeeld.
En na een bijna een hele week blijft het bij die 23 reacties geloof ik. En zo verdwijnt het weer uit beeld.
Misschien zouden we over een jaar hier nog eens op kunnen terugkomen om te zien of er ergens iets verandert is.
In de tussentijd heb ik speciaal voor alle mannen hier even een prachtexemplaar gelinkt staan.
En nee, ik heb haar niet nummer niet maar ze woont naar alle waarschijnlijkheid in Milan.
@anne, je bedoelt waarschijnlijk “bazaar” ?
het valt allemaal niet mee he? die kunswereld
zag net dat de waslijn in de voordelige aanbieding is, zelf effe een trapgat uitzoeken , succes
(LET OP, reakties van “de M” kunnen ironie bevatten)
en met “jk” in eerdere reakties wordt natuurlijk “John kormeling” bedoelt.
Ik herinner me de homo galeriehouders en hun specifieke interesse. Ook de hetero galeriehouders en hun sponsorende eenzame echtgenotes, die de kans grepen en met de kunstenaar in bed probeerden te duiken. En natuurlijk de vrouwelijke hetero galeriehouders die allen ook zo eenzaam rond doolden in het land der geslaagden, op zoek naar wat genegenheid. Uiteindelijk komt het allemaal door de “veger-en-blik” opstelling van de vrouwen. Eigen schuld dus.
Kan het niet laten om nog te reageren op RM. Lachwekkende cliche’s alla, maar dit soort onzin verkopen? Mama Cash is geen ‘stichting voor kunst door vrouwen’ maar een organisatie die over de hele wereld projecten ondersteunt die “bijdragen aan de versterking van de positie van vrouwen en aan de verbetering van vrouwenrechten”. (ik citeer de website maar even). Ja, er is daar ook een poot kunst&cultuur, en ja, de organistaie richt zich op vrouwen, maar het zo makkelijk af te doen als een overbodig vrouwenkunstclubje is wel erg kort door de bocht.
Voortaan maar even een fact check, RM? Wanr dit doet me vermoeden dat je overige beweringen het ook niet zo nauw nemen met de waarheid ;)
hee dit is niet mijn -MB- comment, Trendmeister hoe kan dit nou?
Hoe dan ook: MB, het commentaar van je dubbelganger snijdt wel hout. Tjongejonge, wat een jolig nonsenstestosteroncommentaar vliegt hier door de lucht. ja, ik ben dus ook een van die vrouwen die stilletjes aan de zijlijn de discussie volgt maar de discussie gewoon te slap vindt om er een zinnig commentaar op te geven.Tot nu dan. Goed Anne, dat je zo door gaat, want het is absoluut een punt om serieus aan te snijden. Jammer dat daar dan zo weinig serieus of puur sprekend vanuit ‘op-de-eigen-immer-stijve-pik-getraptheid’ op wordt gereageerd. Het lijkt vooral bij de mannen te gaan over persoonlijke frustraties van de mannen over teveel vrouwen op hoge posities (waarvan je er een minstens zo lange lijst in de fotografie van mannen op kan noemen, RM, wat een kleinzielig gedoe), homo’s en hun voorkeuren en de vrouw als onderwerp van sexuele gedachten. Misschien niet het juiste forum hier uiteindelijk aangezien serieuze reacties door en over vrouwen in de kunst hier als ‘te zwaar op de hand’ lijken te worden weggezet met kinderachtige commentaren. Vrouwen zijn liever curator (inhoud) dan directeur, aangezien dat laatste vaak ook te maken heeft met een voorkeur voor delegeren en ‘heersen’en politiek, en dat gaat over hele andere dingen. Dat het gegeven baan en kinderen, hoe suf ook, nog niet gevallen is, verbaast me. Ga maar navragen: heel veel culturele instellingen die vaak vrouwelijke werknemers hebben op veel uitvoerende posities in de vruchtbare leeftijd, gaan gebukt onder geboortegolven, die iedere keer maar weer opgevuld moeten worden met tijdelijke aanstellingen. Dat is nie wat ik afkeur, maar wat wel een feit is. Vooral zwanger worden zou ik zeggen. Vrouwen ambieeren in die leeftijdsfase dan ook niet snel een directeurspositie, waar ze zich dag en nacht (of in ieder geval op soms zeer onregelmatige tijden) voor in willen zetten. Een directeur van een grotere instelling is dat meestal voor een paar jaar, daarna is het weer tijd om verder te gaan. Geen handige tijdspanne om je teveel met gezin en kinderen bezig te moeten houden. Curator-zijn is veel stabieler: is er een vaste aanstelling verworven, dan is de tijd letterlijk goed rijp, maar blijft de baan gegarandeerd. Dat is mijn persoonlijke observatie in het Nederlandse.Het is ook een beetje een ambtenarenmentaliteit. Niet alleen subsidie-kunstenaars, maar ook ambtenaren-curatoren misschien.
@MB inderdaad, geen fout van Trendbeheer maar ik had mijn initialen al ingevoerd voordat ik besefte dat die al bezet waren. ‘T is Manon je oud-wilde-weten collega!
@Anne & Beebee, jammer inderdaad dat er niet serieus op de vraag ingegaan wordt. Ik denk dat doppelgänger MB wel gelijk heeft: mannen zijn over het algemeen wat succesgerichter en bedrijfsmatiger. En die gedrevenheid heb je toch wel nodig.
Neemt niet weg dat vrouwen ondanks kwaliteit ondervertegenwoordigd zijn. Waar ligt dat aan? Ik kan me toch niet voorstellen dat het alleen ligt aan de ondervertegenwoordiging op directieniveau en oververtegenwoordiging op curatorniveau. Die curatoren hebben heus wel wat in te brengen en worden echt niet door hun directeur teruggefloten als er teveel vrouwen in hun tentoonstelling zitten.
@Anne, inderdaad is er een soort downgrading aan de hand zodra er meer vrouwen dan mannen aan het roer komen, dat is in iedere sector zo (vglk gezondheidszorg, onderwijs – sectoren die een hogere standing hadden toen mannen daar nog oververtegenwoordigd waren).
Ik ken hele goede vrouwelijke curatoren en galeriehouders, die heus niet alleen werk van vrouwen laten zien. Maar op een bepaald niveau (bv gemeentelijke instellingen/cbk’s) krijg je als curator, tentoonstellingsmaker, vaak wel te maken met een soort middelbaar mannenbolwerk waar het verdomd moeilijk doorheen breken is. Dat heeft niets met de kwaliteit van je plannen te maken. Vaak is het toch een ‘vriendjescircuit’ van mannen met dezelfde achtergrond, pijnlijk maar waar.
Zo, en nou tot slot nog effe lekker zeiken over RM: “een opmars van vrouwelijke fotografen die ook echt heel vrouwelijk werk maken. Beetje knutselen met dingen op elkaar stapelen of dodelijk saaie fotografie in de stijl van de Bechers.” Terwijl de Bechers juist zo’n duidelijke exponent zijn van de super-zakelijke fotografie waar we ook Gursky en Struth onder mogen rekenen. Meer mannelijk spierballenvertoon dan vrouwenkunst, als we de definitie van RM mogen aanhouden. Ja, zo kun je in alles je gelijk vinden.
Dames, een keer afspreken om verder te praten?
Ha Beebee. Goed dat er in ieder geval toch nog een omslagpunt bereikt is welke je deed besluiten een bijdrage te leveren.
Die karakterisering van je hoort er dan kennelijk weer wel bij maar neem ik wel op de koop toe. Geen probleem mee.
Wat het issue kroost betreft: dat drong zich uiteraard eerder ook bij mij al op maar heb ik er even bewust buiten houden omdat het in mijn ogen niet echt bepaald dat is waar het om gaat hier. Temeer de kwestie van carriere-planning waardoor de ‘hogere’ kunstsector veelal verwordt tot een tamelijk voorspelbaar en log apparaat waar veel geregeld, gelobbyd en gesponsord moet worden om het draaiende te houden. Waarvan de laatste twee inderdaad eigenschappen zijn die bij mannen beter ontwikkeld zijn.
Kan met testosteron te maken hebben inderdaad.
Overigens: wat mij betreft mogen er juist wel wat meer van de goede kinderlijke eigenschappen als spontaniteit, niet-vooringenomenheid en speelsheid heringevoerd worden.
dadaa
Ha Manon.
Zeiken mag hoor. Dat moet iedereen.
Laten we het anders houden op een persoonlijke voorkeur in combinatie met de oververtegenwoordiging door dames in de fotografie, een vaststelling.
En kijk, als je tot in lengte der dagen Gursky en Struth (probeert) na te doen, dan moet je het ook goed doen.
Of je nu man bent of vrouw. De Bechers waren een echtpaar en bovendien een zeer succesvol echtpaar. Misschien is dat wel een aardige conclusie: als mannen en vrouwen samenwerken onstaat er iets. Wat dat dan is- kinderen of kunst- het ene grootser dan het andere, ach.
Frappant is trouwens wel dat je invitatie hier alleen de dames geldt. Met een man erbij kan het zoveel interessanter zijn.
Zo, en nu is het weer tijd voor mannendingen.
met grt
@ manon en Beebee.
prima. ben erg voor het vediepen van damesnetwerken.
laat ons wat afspreken.
bovendien, RM is toch weer met mannendingen bezig…
@anne: AMEN!
‘Temeer de kwestie van carriere-planning waardoor de ‘hogere’ kunstsector veelal verwordt tot een tamelijk voorspelbaar en log apparaat waar veel geregeld, gelobbyd en gesponsord moet worden om het draaiende te houden. Waarvan de laatste twee inderdaad eigenschappen zijn die bij mannen beter ontwikkeld zijn.’
O ja? Dat vraag ik me af. Vrouwen zijn anders behoorlijk goed op ‘diplomatiek’ gebied in de culturele sector, door hun voor mannen vaak niet-bedreigende uitstraling (want: geen competitie) krijgen ze vaak juist behoorlijk wat gedaan van de mannen volgens mij. Punt is alleen ook dat als je een beetje stevig in je schoenen staat en dat ook communiceert, een vrouw bent die zakelijk is en weet wat ze wil, dan wordt je ook al snel als bitch gezien, is mijn eigen ervaring. Niet iets om echt van wakker te liggen, maar soms toch wel irritant te noemen.
manon en anne: afspreken? En dan eigenlijk? Is dit niet iets wat juist in een discussie met beide zijden gevoerd moet worden idd? Alleen zou het leuk zijn wat pluriformere reacties te krijgen vanuit het mannenkamp (ahum)
ik wil alleen even zeggen dat dit een onzinnigheid over het zinnigheid heeft bereikt van jewelste!!!
“dames, een keer afspreken om verder te praten”
beetje verder klagen, kopje thee erbij….gezellig!
ja, ik hou van onzin!!!!!!!!!!!!!!!
thee is een vrouwendrankje
Hee ho wacht ‘s even Anouk. Thee is beslist niet alleen een vrouwendrankje. Ik ken heel veel mannen die thee met sloten tegelijk drinken. En nog zonder daarbij te boeren ook.
Hoe komt het trouwens dat jij geen galerie kan vinden?
mogelijkheid 1- je werk is te mooi? (ik vind het echt prachtig, maar misschien mist het wat ‘maatschappelijke relevantie’.
Je zou Karadzic als puber kunnen tekenen-ik noem maar wat-)
mogelijkheid 2- je netwerk staat of te ver van je weg, of is niet invloedrijk genoeg, of staat niet ten dienste van je (en vice versa wellicht?).
Afspreken met de dames dan en een trommel koekjes mee!
Trouwens, Beebee, ik weet heus wel dat Mamacash meer voor vrouwen doet dan alleen kunst & cultuur door vrouwen sponsoren. Vele malen belangrijker werk zelfs.
Dat wilde ik nog even de wereld uit hebben.
En wat ik al tot tweemaal toe eerder gezegd heb hier; het maakt mij geen zak uit of iets door een man dan wel een man gemaakt is. Zolang kwaliteit een bepalende norm is -hoe arbitrair die vaststelling vaak ook is- en niet hoe goed iemand met zijn ellebogen zwaait, met zijn of haar ogen knippert of met haar tieten schudt, is het best. Of goed.
Over goed gesproken: ik heb makkelijk praten. Ik zit niet op zulk een riante positie waarbij ik voor al die verleidingen zou kunnen zwichten waarna ik dan ook nog eens inhoudelijk de boel met interessanterigheden aan elkaar moet weten te lullen.
EN anne: mijn ‘mannending’ was een onderonsje tussen mijn zoon en mij die ik de trap af moest dragen om hem halfslapend een plas te laten doen. Jij dacht vast aan iets geheel anders.
cheekeeks, jouw uitermate boeiende en bijzonder zinnige bijdrage sla ik even over. Het gaat hier om vrouwen die aandacht nodig hebben.
Een hart onder de riem dames:
Liefde overwint!
Vergooi je hart niet aan de kunst maar aan de man!
Of iets soortgelijks
Beste RM
Het grote exposeren is weer angstig dichtbij, vandaag de hele dag uitnodigingen geadresseerd, met de hand want wie heeft ooit een adres RECHT op zo’n sticker geprint gekregen???. De adressen komen rechtstreeks uit mijn galeriegids 2008 met dank aan de Kunstbeeld en daarbij de trouwe vriendjes, vriendinnetjes en pap en mam. Tja, een netwerk…een hoop leuke mensen, maar een netwerk ten goede van mijn werk heb ik niet. Ongetwijfeld is de opening een leuk feest waar een gezonde spanning vooraf ervoor zorgt dat ik wederom de hele avond als een rode biet door de tent schuifel. Gewoon omdat het altijd zo gaat. En begrijp me niet verkeerd; ik vind het leuk! Het ‘galerie-ding’ heb ik eens gedaan in 2005. De spanning rondom Art Rotterdam deed mijn hoofd nog roder worden dan ooit tevoren. Het was prachtig, wat een belevenis, maar meer dan ooit bleek wel hoe onprofessioneel ik nog was/ben. Werken op een zolderkamertje per ongeluk tekeningen scheuren door onvoorzichtig erover heen te stappen…ja, dat gebeurt mij. Nu een mooi atelier tot mijn beschikking, maar of ik ooit galerie-materiaal zal worden, ik weet het niet. Maatschappelijke relevantie is niet wat ik nastreef. Techniek en platte emotie is voor mij genoeg.
Ik heb trouwens een hekel aan thee, krijg er het zuur van.
Koffie en een roze koek; dat is pas kunst
Liefde overwint zeker en de man is dol op mijn kunst
holladijeee en merci
tjesus….
en ik nou eerst roepen, waar blijven de vrouwen in de kunst.
Die zijn misschien te druk met werk maken en andere aanverwante zaken zoals thee laten trekken ed.
Opvallend in de ‘Power 100’ van dit jaar is de opmars van vrouwen, lange tijd zwaar ondervertegenwoordigd op de lijst. Inmiddels zijn het er 32. Ze zijn echter vooral te vinden buiten de ateliers, zoals Kathy Halbreich (mededirecteur van het Museum of Modern Art in New York) die de derde plaats bezet. Bij de artiesten zelf is de verhouding nog wel zoek: van de dertig kunstenaars zijn er maar drie vrouw. Bij dit drietal zit overigens wel Marlene Dumas, met haar 56ste plek de enige Nederlander op de lijst.
jaja, daar zijn we weer!!
http://www.volkskrant.nl/kunst/article1077976.ece/Damien_Hirst_voert_moderne_kunst_aan
gelukkig worden er strakke criteria gebruikt om tot een dergelijke lijst te kunnen komen.