Wouter van Riessen @ Museum voor Moderne Kunsten Arnhem

Ergens rond 1992 liep Wim van Krimpen een dagje door de rijksacademie:
“Aan het einde van die dag was er één werk dat bij bleef; een zelfportret van Wouter van Riessen. Ik heb het direct aangekocht”

Inmiddels is Wouter van Riessen de rijks allang weer ontvlucht en heeft een museale presentatie in Arnhem.

Er zijn voornamlijk nieuwe schilderijen te zien.
Deze werkt Wouter van Riessen eerst uit in schets op schaal. Hij huurt vervolgens voor een korte periode een atelier, werkt het groot uit en verlaat zo snel mogelijk het atelier weer.

Er hangen een paar wat oudere werken uit de tijd dat van Riessen zelfportretten met poppen maakte, waarbij de verhouding tussen controlerend wezen en levenloos object door elkaar gegooid wordt.

Inmiddels hebben goochelaars en mystieke figuren hun intrede gedaan.
Roland Schimmel is onder de indruk.

Ook Peter Cleutjens wordt er stil van.

Van Riessen schildert zelfportretten, maar ontkent dat hij is afgebeeld.
Het beeld toont niet zijn ziel; hij gebruikt zijn zelfportretten om zich zaken toe te eigenen die hem juist niet vertegenwoordigen.

Andersom blijkt het ook te werken; in een tekening van een tijger is Wouter net zo terug te vinden als in een gelijkend portret.
(foto van tijgertekening niet genomen, dus ga zelf maar in Arnhem kijken of het klopt)

Curator Mirjam Westen laat het afweten op de opening, maar heeft een collega haar nieuwe baas Hedwig Saam bereid gevonden om met bloemen te zeulen.

De Barbapapa is een echt kunsticoon aan het worden.

Naast de schilderijen hangen er dus wat tekeningen en een beetje buiten de tentoonstelling..

.. een aantal hele mooie foto’s. Vooral de rechter is een ‘must have’.

Grappig genoeg weet van Riessen in alle drie de media een vergelijkbare ‘zelfgekte’ in zijn portretten te krijgen.

De opening wordt voor de allerkleinsten onder ons opgeleukt met een googelaar.
Deze weet menig metafoor te vinden tussen kunstenaars en googelatributen.

Wouter van Riessen mag ook even komen goochelen en laat de oude baas ter plekke krimpen, tovert twee eieren te voorschijn en haalt een spiegel uit een lege muts.
Dat laatste moet u verder maar gewoon geloven, want op dat moment was de memorycard vol.

Matthijs van de Bosch en Rosemin Hendriks hadden geen idee van deze verborgen talenten van van Riessen.

Rosemin Hendriks laat zich vervolgens nog meer vertellen door Ton Verstegen onder toeziend oog van haar moeder Elly en vader Marten.

Harm van den Berg is bij die tijd al lang de afterparty in de oergezellige museumbar in gedoken.

Even later kan ook de kunstenaar zelf daar gaan verpozen met muze en een glaasje witte wijn.

In de lege zalen zalen is dan geen publiek meer voor het om aandacht schreeuwende werk van Albert van der Weijde buiten in de tuin.

Expo nog tm 3 mei.
Op 19 april 15.00 uur gaat Wouter van Riessen praten en zingen.