---

Michael Raedecker @ GEM Den Haag

13-07, 2009 EvdL verslaat 1

Michael Raedecker is terug in eigen land met een flinke solo in GEM Den Haag.

Tot 1997 was Michael Raedecker een goede kunstenaar aan de Rijksakademie van Amsterdam, hij werd al snel omarmd door Nouvelle Images, maar was nog niet echt de high-flyer die hij na 1999 geworden is.

Maar zaterdagavond ruimde zelfs het achtuurjournaal kostbare minuten in om Philip Freriks te te laten vertellen dat Raedecker “volledig onbekend in eigen land, maar een wereldster daarbuiten” een solo had in het Haagse Gem.

Raedecker vertelt op de buis dat zijn grijze kleurgebruik en de keuze voor eenvoudige onderwerpen een reactie is op de overvloed aan kleur en informatie die we tegenwoordig te verwerken krijgen. Het is allemaal ubersympathiek, behapbaar en achtuurjournaal aantrekkelijk.

In het Gem lijken de discussies voornamelijk te draaien om de invloed die Charles Saatchi had op de carrièreboost van Raedecker.
Waren zijn af en toe wat sentimentele beelden ook groots getoond in het Gem en op het achtuurjournaal als Saatchi Raedecker niet had opgepikt voor zijn vervolg op de hitshow Sensation: Neurotic Realism?

Neurotic Realism bleek geen Sensation en Saatchi verkocht schijnbaar alle Raedeckers die hij ooit gekocht had, maar voor Raedecker was het genoeg om volledig opgenomen te worden in de vaart der kunstvolkeren.

En dus is nu de vraag in het Gem: “hoe goed is het nu eigenlijk?”

Zo af en toe lijken de schilderijen wat behaagziek, maar tegelijkertijd is het ook allemaal ‘wel verdomd goed geschilderd’.

Er is eigenlijk niets mis mee.

De mooiste werken zijn de handdoeken. Bijna monochrome schilderijen waarbij de draadjes en borduursels niet alleen een leuke bijkomstigheid zijn, maar waar ook een meerwaarde ontstaat in de relatie tussen het werk en het materiaal waarmee het gemaakt is.

Bij het persoonlijke hoogtepunt ‘de roze handdoek’ zijn de wollen draadjes schildertoets en pluisje tegelijkertijd en wordt het schilderij verheven boven het mooie betekenisvolle plaatje met grappig materiaalgebruik.

In de grote zaal hangt ook een werk waar dat helemaal niet werkt.

Verder in het Gem: alles ertussen in. Van wapperende lakens tot vergane gebouwen, allemaal met betekenisvolle titels.

Altijd goed gemaakt en soms best brilliant.

Curator Doede Hardeman legt het allemaal nog eens uit aan extraspeciale bezoekers, terwijl in huiscafe Gember het feestje al in volle gang is.

Matthijs van de Bosch en Wouter van Riessen zijn samen met vele andere Amsterdammers naar het zuiden afgedaald om dat feestje mee te maken.
Matthijs van de Bosch was heel blij met zijn vorige trendbeheercameo, maar deze keer hoopt hij wel dat zijn naam goed geschreven wordt; Matthijs zonder H en ‘van de’ met een N erachter.