John Baldessari @ The Tate Modern, Londen

Baldessari is hip blijkbaar, want ook in Londen wordt ‘the old master of conceptualism’ op een museaal voetstuk gezet.

http://www.tate.org.uk/modern/exhibitions/johnbaldessari/default.shtm

Er zijn twee ‘extra’ tentoonstellingen in de Tate. Er is ook een ‘Pop Life’ expo, waar vooral de link tussen kunstenaar en geld verdienen wordt gezocht. En dus is er naast Warhol en Haring ook Kippenberger, Koons, Hirst en Emin te vinden.

Bij de Tate houden ze niet van trendbeheerreporters die overal maar foto’s van maken en dus gaat al snel de camera in de mouw en probeer ik foto’s achter me te maken. Dat vereist wat oefening.

Dit is bijvoorbeeld het gouden kalf van Damien Hirst..

..en dit de pornoserie van Jeff koons.

Alleen bij Keith Haring maakt het niet zo heel veel uit als je per ongeluk het plafond schiet.
Het is uiteindelijk allemaal niet zo heel erg interessant. Wel een goede plek om het camerarichten te testen, zodat het bij Baldessari wel goed gaat.

Baldessari’s tips om geld met kunst verdienen blijken inmiddels wat gedateerd, hoewel een gouden kalf eigenlijk ook wel een soort stier is.

Baldessari wordt gebracht als iemand die afstand nam van het traditionele schilderij en het concept erachter vond door bijvoorbeeld een redelijke random quiz met wortels te fotograferen..

.. of door andere schilders een schilderij te laten maken van een hand in wisselende omgeving.

Baldessari zoekt ook de betekenis buiten betekenisvolle onderwerpen en fotografeert stukjes auto met vergelijkbare kleur autolak.

Hoewel het werk destijds waarschijnlijk een radicale afstand nam van het schilderij met huid, verfstreek en onderwerp heeft het werk in 2009 toch een aantrekkelijke combinatie van compositie, kleur en techniek en zit er nog een flinke dosis esthetiek in het werk verborgen.

Baldessari bleef misschien toch langer tradtioneel kunstenaar dan hij zelf van te voren inschatte.

Door de expo heen voelt het wel alsof je de basis terugziet van veel werk dat in het nu geproduceerd wordt.

En ondanks dat look and feel af en toe sterk ‘jaren zeventig’ overkomt, lijkt het werk geen moment gedateerd.

Het mooiste werk zit aan het eind van de expo, maar inmiddels hebben de suppoosten mijn ‘camera in mouw truukje’ door en wordt ik verzocht mijn camera uit te zetten. “We have a very strict policy on the use of camera’s, sir”

Tegenover een enorme hersenkwab wordt een projectie van een surveillancecamera geprojecteerd. Het geprojecteerde beeld is lifesize en voelt aan als een spiegel waar een halve minuut vertraging op zit. Het publiek ziet zichzelf in de zaal lopen en bewegingen maken die het een halve minuut er voor gemaakt heeft. De friktie in ervaring die dat met zich meebrengt heeft een mooie link met de hersenkwab die achterin het geprojecteerde beeld hangt. Helaas laat de suppoost me niet meer met rust en lukt het alleen de hersenkwab zelf te fotograferen. Ik wordt vervolgens verzocht, in beleefd Brittish, om nu echt op te rotten.