Hans Theys @ 1646

Een groepshow is vrij ongebruikelijk bij 1646. Johnas Ohlsson bracht binnen zijn ‘solo’ in juni 2009 een aantal kunstenaars bij elkaar, maar verder is de ruimte meestal geheel gewijd aan het werk van één kunstenaar.

Nu is de ruimte gevuld met 42 werken van 18 kunstenaars of kunstenaarsduo’s.

De bindende factor is Hans Theys die bij 1646 de ruimte kreeg om naar believen in te richten.

enter1646.nl

Hans Theys doceert aan de Koninklijke Academie voor Schone Kunsten in Antwerpen en aan het KASK in Gent en is vaste medewerker van het tijdschrift <H>ART.

Theys schrijft over kunst, maar doet dat met een betrokkenheid die menig kunsthistoricus en recensent ontbeert. Theys lijkt een kunstenaar zonder eigen oeuvre met zijn kunstvrienden als medium.

Elly Strik, Bernd Lohaus, Elly Strik, Tamara van San en Damien de Lepeleire

Hoewel de tentoonstelling niet is gecureerd door de mensen van 1646 zelf toont het geheel grote verwantschap met het normale programma. Het geëxposeerde werk wordt gekenmerkt door een combinatie van een DIY (Do it Yourself) attitude, een gebrek aan onnodige afwerking, humor en absurditeit en dat alles gemixed met een sterk conceptuele gedachte en informele presentatie.  Het is platgezegd ruw en rock and roll tesamen met doordacht en intellectueel en vaak met een Belgisch tintje.

Ronald Ophuis

In een begeleidend schrijven legt Theys uit dat bij groepstentoonstellingen het risico ontstaat dat de context van het geheel de context van de individuele kunstwerken en kunstenaars verdringt. Normaliter lost Theys dat op om door middel van het tonen van schetsen en archiefmateriaal van het tentoongestelde werk, maar daar was bij 1646 geen ruimte voor.

Tamara van San

En inderdaad wordt de oorspronkelijke context van de individiuele werken al vrij snel overschaduwd door die van het geheel, maar dat is niet noodzakelijk een nadeel. Het werk van Tamara van San heeft baat bij de kwaliteit van het omringende werk en het werk dat Rein Dufait, een 20 jarige student van Theys, krijgt binnen de tentoonstelling een status en kwaliteit, die het buiten de expo waarschijnlijk ontbeerde.

Raoul de Keyser

De tentoonstelling is een intuïtieve selectie van werken en kunstenaars door Theys, volledig ingegeven door persoonlijke smaak en relaties. De werken onderling zijn niet noodzakelijk verwant, niet in thema en ook niet in medium of aanpak. Raoul de Keyser is te zien, maar ook Ronald ophuis en dat allebij niet ver van het minimalistische conceptualisme van Gerlach en Koop en Bernd Lohaus. Er zijn bonte lino’s van Katie Heck vol weelderige figuren en een simpele wandschildering van Bart Lodewijks, slechts bestaand uit grillige evenwijdige lijnen op het plafond.

Katie Heck

Ondanks de variatie binnen het geheel voelt het aan als een goed gebonden tentoonstelling. Op de een of andere manier werkt het wel en blijft er een beeld hangen dat misschien geen recht doet aan de individuele context van elk werk, maar als totaal op z’n belgisch plezant samengaat.

Gerlach en Koop

De tentoonstelling wordt begeleid door een zeer noodzakelijke plattegrond met daarbij wat korte teksten over tentoonstelling en kunstenaars. En waar de tentoonstelling ondanks de variëteit weet te combineren fragmentariseert de tekst het project. Theys beschrijft zijn keuze voor Ronald Ophuis met een opmerking over een zachte open man werk maakt met een harde indruk door middel van schilderijen die een rijke structuur tonen, die in 1998 ongebruikelijk was.  Het werk van Gerlach en Koop is “uitgekiend, geheimzinnig, teruggetrokken en op een verfijnde manier sensueel”.

Berlinde de Bruyckere

Theys doet weinig moeite om uit te leggen waarom hij iets sensueel vindt of een rijke structuur vind hebben en over de onderlinge verwantschap zwijgt hij. Dat komt ongetwijfeld omdat de teksten over de participerende kunstenaars gehaald zijn uit een variëteit aan artikelen die Theys ooit over hen schreef.

Gerlach en Koop

Theys probeert het nog wel, met een verwijzing naar de titel van de show: ‘Over spoken, monsters, flesgeesten en andere scheve verschijningen’

Bernd Lohaus en Ann Veronica Janssens

Theys stelt voor naar de werken te kijken alsof het monsters of spoken zijn: “vormen die lijken op te doemen uit texturen of vormen die de kunstenaar over de werkelijkheid drapeert”.
Maar hij noemt dit zelf al een ‘zogenaamd’ thema.

Ann Veronica Janssens

Door de tentoonstelling lopend lijkt er wel een geest te hangen die alles bindt, maar welke geest dat is maakt Theys in zijn tekst niet duidelijk.

Ann Veronica Janssens

Misschien is dat ook helemaal niet nodig en zou een logische duiding het plezier aan de tentoonstelling onttrekken.
Een beetje als een audiotour in een museum, die een tentoonstelling zowel kan verduidelijken als platslaan.

enter1646.nl

Leave a Reply

Your email address will not be published.


*