Il Giocatori, Alex Cecchetti en Falke Pisano presenteerden een performance in dialoogvorm. De ambiance was veelbelovend, het publiek popelend, de verwachtingen hoog gespannen.
De benodigdheden stonden klaar:
His.
Hers.
De aftrap was veelbelovend.
Er werd geklommen.
Getwijfeld.
Geplakt.
Gezocht.
Dia’s werden geprojecteerd.
Maskers opgezet.
Geboord.
Het leek een schaakspel maar dan zonder herkenbare regels en bekend eindresultaat. Dat is het wel leuk maar helaas niet echt spannend.
De tweede akte was wat onderhoudender omdat het publiek erin betrokken werd.
En het applaus was – na bijna twee uur improviseren – verdiend.
Leave a Reply