Keramiek van Amba Molly
Enigszins verlaat, want ondergesneeuwd in mailbox van dienstdoend redacteur NP, een reportage van Bob Waardenburg over de afgelopen Dutch Design Week in Eindhoven met allereerst zijn hoogtepunten van de design academy:
Een gruwelijke robot van Dirk van der Kooij. Alsware een eindeloze dropveter van plastic die deze stoel aan 1 stuk door neerlegt.
Muziek maken aan tafel met Wilco Spruijt.
Dan de tentoonstelling objects in the rear view mirror are closer than they appear. Ondanks de lange titel een paar mooie werken van:
Honden van Gijs Kast.
En experimenteren met metalen Lex Pott.
Dan ook nog op bezoek bij collectief Dutch Invertuals die 600 jaar oud hout gesponsord hadden gekregen van de gemeente afkomstig van de vroegere stadspoort.
Raw Color maakte ook een gruwelijke robot, maar eerste maakten ze papier van de oude stadspoort voordat de robot de in plakken gezaagde stadspoort weer op het papier van de stadspoort tekende. recycling!
Edhv liet het 600 jaar oude hout zelf werken.
De absolute topper van de beurs: Vanhulsteijn Bicycles.
And last but not least, vier nieuwe tapijten van We Make Carpets.
Dat gruwelijk: is dat in de oude betekenis van het woord, of in de nieuwe?
Eigenlijk vind ik ze namelijk gruwelijk, noch gruwelijk.
de nieuwe,
als in de ‘transformers’ zin van het woord.
quote: ‘optimus prime is een gruwelijke robot…’ wat zoveel inhoud als dat het te gek is dat hij van een vrachtwagen in een mensachtig figuur verandert.
Gewoon gruwelijk lelijk nederlands. Helemaal door de herhaling. Wat onverlet laat dat de robot van Dirk van der Kooij een mooie machine is.