Knap dat er toch op dat hele kleine piemeltje van de heer Borstlap getrapt is kunnen worden.
vooral grappig, vooral omdat ie zelf vertelt dat het grootste deel van z’n oeuvre tot stand kwam om dat ie een uitkering had.
soit.
projecties van een gefrustreed jaloers ventje.
maar met zo’n tendentieuze foto erbij met van het “schandalig!-en-dat-van-mijn-belastingcenten!” werk van wim schippers (geenstijltje) zegt dat vooral ook weer boekdelen over de insteek van de volkskrant redactie hierin… die vinden dat blijkbaar ook.
*dat in deze afbeelding vooral een bijklussende rotterdamse kunstenaar als zzp’er op z’n knietjes die vloer zit te smeren is louter bijzaak. (go robert go!)
weg met de volkskrant
Tendentieus, ongemakkelijk, saai en voorspelbaar en wat JJ zegt: opnieuw met de pindakaasvloer als voorbeeld van hoe het niet moet. (En Wim Helden op het podium als de nieuwe Helmantel.)
De Volkskrant is weinig sterk in kunst en opinie. Das jammer – we krijgen hem wel in de bus.
Hoe vervelend moet dat zijn, om nooit voorbij de clichés te kunnen reiken; in de aangehaalde voorbeelden, in taalgebruik en argumentatie en vooral in het eigen werk.
Daarbij, juist een vergelijking met de grote voorgangers uit de geschiedenis waar ze zich vaak op beroepen doet deze artisans juist pover lijken.
“John Borstlap ontving subsidies van verscheidene instellingen waaronder de Johan Wagenaar Stichting, de overheid en The Academy of London.” Bovenstaand citaat vond ik op de VPRO-website (RAM).. Meneer Borstlap genoot niet alleen uitkering maar ontving dus daadwerkelijk ook regelmatig subsidie. Meneer borstlap is dus naast een zuur, verbittert en rancuneus mannetje ook een beetje een leugenaar.
Next in de rij is een filosoof en kunstenaar Jeroen Rijnders. Ook hier pindakaasprent opgekopt en bijgevoegd als ondersteunend bewijs.
Topkunstenaars tussen aanhalingstekesn, dat dan weer wel:
“Waar verstoppen de ware ‘topkunstenaars’ zoals Heldens zich, en hoe kunnen we een subsidiestelsel vormgeven om hen te steunen en promoten?”
Afijn.
Kijk hij haalt Bijl aan, werk tussen aanhalingstekens:
“Dit is te vergelijken met een ‘werk’ van Marc Bijl, een tatoeage op zijn buik na deze met subsidiegeld te hebben volgevreten: ‘Deze buik is mede mogelijk gemaakt door het Fonds voor Beeldende Kunst.'”
..jammer dat een slecht geschreven eenzijdig stuk van een twijfelachtige hand een belangrijke vraag stelt, maar eigenhandig om zeep helpt; hoe levensvatbaar/relevant voor de NEDERLANDSE kunst is een subsidiesysteem wat voor een aanzienlijk deel op nepotisme is gebaseerd? Staat dit systeem werkelijk voor kwaliteit of voor business as usual/old boys/winner takes all, en zou dit anders of beter kunnen, of vindt iedereen het wel ok zo? Volgens mij wordt daar in het algemeen in de kroeg/opening door veel kunstenaars heel anders over gepraat dan in de reacties hierboven…
Borstlap mag de hele VK volschrijven, hier nog een stuk:
“Mimesis is de uitbeelding en artistieke verwerking van de menselijke werkelijkheid, zowel visueel als innerlijk (zie het boek ‘Niet alles is kunst’). De mimetische tradities bieden een beoordelingskader: de klassieke collecties in de grote musea, het traditionele muziekleven met het klassieke repertoire. Een nieuwe kunst die geworteld is in traditionele artistieke criteria en dan toch ruimte aan persoonlijke interpretatie biedt, is heel goed mogelijk, wat al blijkt uit de opkomst van figuratieve schilderkunst in Nederland. ”
We zijn weer thuis
We zijn weer thuis
Knap dat er toch op dat hele kleine piemeltje van de heer Borstlap getrapt is kunnen worden.
vooral grappig, vooral omdat ie zelf vertelt dat het grootste deel van z’n oeuvre tot stand kwam om dat ie een uitkering had.
soit.
projecties van een gefrustreed jaloers ventje.
maar met zo’n tendentieuze foto erbij met van het “schandalig!-en-dat-van-mijn-belastingcenten!” werk van wim schippers (geenstijltje) zegt dat vooral ook weer boekdelen over de insteek van de volkskrant redactie hierin… die vinden dat blijkbaar ook.
*dat in deze afbeelding vooral een bijklussende rotterdamse kunstenaar als zzp’er op z’n knietjes die vloer zit te smeren is louter bijzaak. (go robert go!)
weg met de volkskrant
Tendentieus, ongemakkelijk, saai en voorspelbaar en wat JJ zegt: opnieuw met de pindakaasvloer als voorbeeld van hoe het niet moet. (En Wim Helden op het podium als de nieuwe Helmantel.)
De Volkskrant is weinig sterk in kunst en opinie. Das jammer – we krijgen hem wel in de bus.
Hoe vervelend moet dat zijn, om nooit voorbij de clichés te kunnen reiken; in de aangehaalde voorbeelden, in taalgebruik en argumentatie en vooral in het eigen werk.
Daarbij, juist een vergelijking met de grote voorgangers uit de geschiedenis waar ze zich vaak op beroepen doet deze artisans juist pover lijken.
“John Borstlap ontving subsidies van verscheidene instellingen waaronder de Johan Wagenaar Stichting, de overheid en The Academy of London.” Bovenstaand citaat vond ik op de VPRO-website (RAM).. Meneer Borstlap genoot niet alleen uitkering maar ontving dus daadwerkelijk ook regelmatig subsidie. Meneer borstlap is dus naast een zuur, verbittert en rancuneus mannetje ook een beetje een leugenaar.
Next in de rij is een filosoof en kunstenaar Jeroen Rijnders. Ook hier pindakaasprent opgekopt en bijgevoegd als ondersteunend bewijs.
Topkunstenaars tussen aanhalingstekesn, dat dan weer wel:
“Waar verstoppen de ware ‘topkunstenaars’ zoals Heldens zich, en hoe kunnen we een subsidiestelsel vormgeven om hen te steunen en promoten?”
Afijn.
Kijk hij haalt Bijl aan, werk tussen aanhalingstekens:
“Dit is te vergelijken met een ‘werk’ van Marc Bijl, een tatoeage op zijn buik na deze met subsidiegeld te hebben volgevreten: ‘Deze buik is mede mogelijk gemaakt door het Fonds voor Beeldende Kunst.'”
http://www.volkskrant.nl/vk/nl/3184/opinie/article/detail/3256667/2012/05/17/Waar-is-de-ware-kunstenaar-die-wij-wel-willen-subsidieren.dhtml
..jammer dat een slecht geschreven eenzijdig stuk van een twijfelachtige hand een belangrijke vraag stelt, maar eigenhandig om zeep helpt; hoe levensvatbaar/relevant voor de NEDERLANDSE kunst is een subsidiesysteem wat voor een aanzienlijk deel op nepotisme is gebaseerd? Staat dit systeem werkelijk voor kwaliteit of voor business as usual/old boys/winner takes all, en zou dit anders of beter kunnen, of vindt iedereen het wel ok zo? Volgens mij wordt daar in het algemeen in de kroeg/opening door veel kunstenaars heel anders over gepraat dan in de reacties hierboven…
Borstlap mag de hele VK volschrijven, hier nog een stuk:
“Mimesis is de uitbeelding en artistieke verwerking van de menselijke werkelijkheid, zowel visueel als innerlijk (zie het boek ‘Niet alles is kunst’). De mimetische tradities bieden een beoordelingskader: de klassieke collecties in de grote musea, het traditionele muziekleven met het klassieke repertoire. Een nieuwe kunst die geworteld is in traditionele artistieke criteria en dan toch ruimte aan persoonlijke interpretatie biedt, is heel goed mogelijk, wat al blijkt uit de opkomst van figuratieve schilderkunst in Nederland. ”
http://www.volkskrant.nl/vk/nl/2676/Cultuur/article/detail/3256697/2012/05/17/Als-componist-kom-je-zo-in-een-DDR-situatie-terecht.dhtml