Biljana Kanevche

Biljana Kanevche heeft me gevraagd een recensie over haar werk te schrijven. Ze is derdejaars kunstacademiestudent en samen met haar medestudenten reflecteert ze op 15 november in Nest binnen het project ‘Where Art we going?’ op de wereld die komen gaat na de academietijd.

Ze gaat in haar bijdrage in op de reacties op haar werk. Een recensie is daar een heel direct voorbeeld van, maar ze heeft ook een brief gestuurd naar een Macedonisch dagblad. Ze wacht nu op plaatsing of in ieder geval op een geschreven antwoord, zowel van mij als van de krant.

Dat antwoord van de krant komt waarschijnlijk niet. Bij de twee filmpjes die ze mij gestuurd heeft zit de brief aan de krant bijgesloten. Ik weet niet precies waarop de brief reageert, maar ze is boos en verontwaardigd, zoveel is duidelijk. Het heeft met Macedonië te maken. Ik kom er voornamelijk achter dat ik nauwelijks iets van Macedonië weet.

Ze heeft de brief in het Engels geschreven of heeft mij een Engelse vertaling gegeven, dat weet ik niet. Ze begint met “I am writing this letter in order to express my revolt against the tactics you make use of in your depiction of events in your written media.” Midden in de zin staat tussen haakjes: “(I wrote the following text )”. Het maakt de zin minder leesbaar en ik begrijp de bedoeling niet, dus ik heb het er uit gehaald.

Ze is overduidelijk oost-europees. Anders zou de zinsnede ‘to express my revolt’ waarschijnlijk niet gebruikt zijn. Het opent nogal beschuldigend en niet alleen met betrekking tot het artikel dat pas daarna genoemd wordt. De integriteit van de krant als geheel wordt in twijfel getrokken.
Dat zal haar bedoeling misschien niet zijn geweest, maar de werknemer of stagiaire bij de desbetreffende krant die de ingezonden brieven selecteert zal dat waarschijnlijk wel zo lezen.

De reactie is verder te lang voor een ingezonden brievenpagina. Alleen als iemand van het kaliber Wouter Bos een brief van die lengte stuurt wordt die gepubliceerd. Toch verwacht ze publicatie of in ieder geval een redelijk antwoord.

Blijkbaar verwacht ze dat elke kunstwerk gerecenseerd wordt en elke ingezonden brief afgedrukt.

Misschien is dat haar bijdrage aan ‘Where Art We Going?’. Dat ze de naïviteit toont die na het afstuderen snel verdwijnt in de koude onontvankelijke wereld na de kunstacademie.

Om haar een idee te geven hoe een recensie aan kan komen hou ik me niet in en laat ik het zuur vrijelijk stromen.

De twee filmclips waar het haar om te doen was bespreek ik nauwelijks om duidelijk te maken dat de recensent geen ingehuurde broodschrijver is en een recensie meestal net over dat detail gaat waar het de kunstenaar (of curator) nu net niet om te doen was.

De eerste clip is overigens intrigerend en narratief, de tweede is me te pretentieus.

Zo dat was het, veertien woorden. Veertien woorden die totaal voorbij gaan aan de inzet die ze zich heeft getroost.

Ze zal er aan moeten wennen.

Er is een kans dat na het afstuderen een recensie verschijnt over een groepstentoonstelling, waarin aan haar gerefereerd wordt met de woorden: “achterin de ruimte is ook plek ingeruimd voor videowerk” of “de curator heeft ook gedacht een Oost-Europese blik in te moeten brengen. De video van Biljana Kanevche weet echter de aandacht niet vast te houden”.

De aandacht na de academietijd is niet automatisch, maar moet veroverd worden. Dat is iets waar Biljana achter zal komen, net als haar collegae binnen ‘Where Art We Going?’

Biljana Kanevche zou dat op zich wellicht wel moeten kunnen lukken. Van wat ik van haar werk gezien heb en van de gesprekken die ik met haar gehad heb krijg ik toch wel de indruk dat het iemand is met talent, met een bijzondere blik en met genoeg eigengereidheid om in de toekomst een recensie af te dwingen.

Om haar alvast een beetje op weg te helpen gooi ik deze recensie gelijk maar op trendbeheer. Met 6000 lezertjes per dag is het Nederlands grootste kunstblog.

Ze zal het er mee moeten doen, want van andere media heb ik nu eenmaal geen inlogcodes gekregen.

De recensie zelf zal denk ik niet zijn wat ze in gedachte had toen ze me vroeg, maar ze heeft nu in ieder geval iets om mee aan te slag te gaan voor ‘Where Art we going?’

Bij Nest, op 15 november, 20.00 uur.

nestruimte.nl/nl/projecten/where-art-we-going

Be the first to comment

Leave a Reply

Your email address will not be published.


*