Te gekke combinatie van twee fantastische schilders. De een dood (2010), de ander meer dan springlevend.
Wat zou het een feest zijn om dit echt op zaal te zien. De kelders van GEM blijf ik extreem moeizaam vinden. Geen vertoning blijkt fatsoenlijk. Gekke hokjes, geel licht. Of ligt dat alleen aan mij?
Maar eerst – de grote kelderruimte is (weer) passend gevuld. Carlijn Mens met Faith Fear Face.
“Bij het maken van Faith Fear Face vormde de bekende Dover-zaak uit 2000, waarbij 58 Chinezen in een container om het leven kwamen, de rode draad. In een enorme tekening – circa 15 meter breed en 2,40 meter hoog – wordt een container doorgelicht om verstekelingen te traceren. Om het effect van röntgenfotografie – waarmee containers worden doorgelicht – te bereiken, heeft Mens het lichaam gebruikt om afdrukken te maken van de menselijke figuur.”
gem-online.nl/exposities/carlijn-mens
Michiel Keulers, Kill your Darlings / Poltergeist 2012
Tweemaal Akkerman zt.
Maar Akkerman en Ceulers is tweemaal verf op doek. Abstract, gedetailleerd, vol kleur. Een geweldige vergelijking en een toptentoonstelling. Doet verlangen naar de dubbeltentoonstellingen van Fuchs in de oudbouw van het Van Abbe. Dáár zou deze tentoon volledig op zijn plek zijn. Of op A-lokatie bij de buren, in het Gemeentemuseum?
Michiel Ceulers, Chocolate Fingers 2009
Michiel Ceulers, Flag against Nature, 2011
Ben Akkerman, zt, 1981
Michiel Ceulers, ‘Fish says adieu’ 2010
Michiel Ceulers, ‘The Result of the Equation Trying to Balance Itself out’ 2011
Poltergeist, la Tentation du Mort Nu, 2012
Ben Akkerman, ZT, 1996
De kelderhokken van het GEM blijven mi lastig lastig: werk op maat laten maken, ruimte voor artists at work misschien? Of afduisteren en video?
In ieder geval: pleidooi voor meer duo-solo’s. Zo een als deze spant een heel universum op van vergelijk en verschil in vorm en betekenis.
Must see:
Maar wat vind je nou van de tentoonstelling van Carlijn Mens?
Prima. De koppeling van zwaar esthetisch vakwerk met sociaalpolitieke dramatiek was voor mij onverwacht en komt op deze manier niet vaak voor. Theatraal haast cerebraal en iig glashelder. Laat aan duidelijkheid niets te wensen over. Maar het is minder ‘mijn soort kunst’ dan dat van de buren Akkerman en Ceulers.
Politiek correct geantwoord, heer Bosch.
Ow strafpunten wed ik.
Nu jij Alexander: wat dunkt u van Akkerman, Ceulers en Mens? (Voor de vuist weg plus tien.) (Ergens vermoed ik dat u Carlijn Mens niet hoog heeft zitten, ben ik correct?)
Ik ben zeker een voorstander van sociaalpolitieke dramatiek, maar die moet wel aankomen. Ik vond het in dit geval erg geforceerd, met name door het wandje met documentaire ondersteuning. Te lettterlijk.
Akkerman en Ceulers waren een verademing!
Nu wordt ik zowaar nieuwsgierig!
Het werkje dat getiteld is als ‘Trouble Spot Painting’ 2008 is eigenlijk ‘Fish says adieu’ 2010. En het werk dat getiteld is als ‘Fish says adieu’ 2010 is eigenlijk ‘The Result of the Equation Trying to Balance Itself out’ 2011
tnx, is aangepast.