Lube Love, Navid Nuur @ Bonnefantenmuseum Maastricht

OMG, zeg dat wel. Iedereen de trein in naar Maastricht, Navid Nuur pakt grandioos uit.

www.bonnefanten.nl

In 2007 had Navid Nuur een tentoonstelling bij Stroom genaamd The Rise of ” Re”. Dat was een machtig prachtige presentatie, waarin de presentatie zelf een zaalvullend werk was, verweven met kleine visuele en tekstuele ingrepen die zowel klein, poëtisch en grappig als ambitieus, veelzeggend en bloedserieus waren.

The Rise of Re: luidde The Rise of Navid Nuur in. Nuur sprong van tentoonstelling naar beurspresentatie, van boekpresentatie naar landelijke prijs en van naar internationale beursprijs naar eeuwige roem en globale doorbraak.

Mark Manders bofte dat Navid Nuur vorige keer al op de biënnale van Venetië te zien was geweest.

In Lube Love in het Bonnefantenmuseum in Maastricht lijkt het in eerste instantie alsof Nuur zich beperkt en zich alleen richt op het gebruik van taal; Nuurs dislexie wordt breed uitgemeten in de persberichtgeving rond de tentoonstelling. Eenmaal binnen lijkt er eerder sprake van een magnifiek breed overzicht van de tovenaarskunsten van Nuur.

Meer dan de taalbeperking valt de visuele beheersing van taal op. Nuur weet taal zo in te zetten dat er veel meer ontstaat dan de betekenis van letters en woorden. Hij gebruikt taal om beelden te creëren die zo’n sterke visuele kracht hebben dat je vergeet dat de oorsprong ligt in een verzameling letters.

Misschien hangt het mooiste werk wel in de entree van de tentoonstelling. Op de zwarte muren staan twee interviews afgedrukt.

Op de ene muur wordt een interview met Water getoond. Navid Nuur is zelf de interviewer en wil graag weten hoe Water staat tegenover de rol die water speelt in zijn werk.

Het lijkt een grappig grapje, een koddige literaire sketch, maar Nuur blijkt interviews te kunnen neerzetten als een overtuigende op zichzelf staande belevingswereld.

Op de andere muur wordt Zwart geïnterviewd, ook een regelmatig terugkerend onderwerp in het werk van Nuur.

Opvallender dan het gebruik van tekst in de tentoonstelling is wellicht het gebruik van geluid.
Teksten zijn al lange tijd onderdeel van zijn werk, maar bij het Bonnefanten komen verschillende werken voorbij waarin de stem van Nuur een hoofdrol speelt.

In de entreehal hangt een LPhoes aan de muur, zo’n geluidsdrager van vroeger, toen een muzikale ervaring nog uit maximaal 2 x 22 minuten bestond.

Zo veel tijd heeft Nuur niet nodig. De platenspeler speelt een geluidssample af van minder dan een minuut; de tijd die Nuur gebruikt om de zwarte stip op de LPhoes vocaal te begeleiden.

Door de slepende trage manier waarop Nuur ‘Black Hole’ uitspreekt lijkt hij de stip vocaal te willen schilderen. Een gegeven dat later in de tentoonstelling meer uitgebreid aan bod komt.

Eenmaal binnen krijgt de bezoeker de mogelijkheid om Navid Nuur tot zich te nemen.

De kraan uit het atelier van Nuur is verhuisd naar de museumzaal waar een bijzonder enthousiaste medewerker het publiek uitlegt hoe binnen de logica van de kunstenaar zij de mogelijkheid hebben hem te drinken.

De beste man vertelt het verhaal zo goed dat het lijkt alsof je met Navid Nuur zelf spreekt. Tijdens het geheel wordt een fles gebotteld en voorzien van een etiket dat aan de buitenkant spiegelt, maar aan de binnenkant een tekst laat zien die alleen door de fles zichtbaar is.

‘Let me meet inside you’ is uit 2009, toen omstanders de flesjes nog gratis mee naar huis mochten nemen. Inmiddels liggen ze voor een euro in de museumwinkel.

Nuur houdt wel van treiteren: na het openmaken en opdrinken van het flesje water gaat het werk eigenlijk verloren.

Dus we laten hem nog maar even dicht.

Het zwart dat in de aankomsthal nog aanbeden wordt, blijkt in de eerste zalen al veel minder zwart te zijn dan het soms kan lijken. Het eerder genoemde water weet het geheim van zwarte viltstiftinkt te openbaren; niet alleen wit, maar ook zwart herbergt alle kleuren.

Naast zwart en water komt ook licht met regelmaat terug in het werk van Nuur.

De TL of neonbuis wordt op verschillende manieren ingezet en/of ontleedt.

Zo kan de kleurvulling van neonbuizen bijvoorbeeld best gemaakt worden van de asresten van nog te overlijden personen. (klikt u gerust op de prent om een leesbare uitvergroting te verkrijgen)

Het is misschien niet echt een retrospectief, maar toch komen verschillende klassiekers langs in de tentoonstelling.

Naast verschillende variaties..

..op eerdere werken.

Nuurs liefde voor het gebruik van huis-tuin-en-keuken-chemicaliën zoals waspoeder,

norrit of vaporub komt ook met regelmaat terug.

Een vocaal werkje..

..kan vanuit uw luie stoel geprobeerd worden. De ervaring ter plekke is natuurlijk vollediger.

En mocht u zelf thuis een Nuur in de muur willen hameren,..

..dan kunt u de hamer bij Heden lenen.

Sluitstuk van de tentoonstelling is een zaal waarin Nuur de performance toont die hij samen met schilder Adrian Ghenie uitvoerde; Adrian Ghenie werkt onverstoorbaar aan een abstracte kwasterij terwijl Navid Nuur elke verfstreek en bewerking vocaal illustreert.

Het is een mooie afsluiting waarin de slapstick en de jolige kant van Nuurs oevre voorbij komt, alsook de grote uitspraken over de mogelijk filosofische betekenis van elementen, zintuigen en de productie van kunst.

Dit verslag is zeker niet volledig. Zo kunt u bijvoorbeeld nog pijltjes schieten met kunstkritiek of een handleiding Navid Nuur maken volgen.

U kunt ook een Navid Nuur in het lichaam geïnkt krijgen.
De tatooshop is helaas dicht op zaterdag, dus ik moet nog een keertje terug..

Dat is overigens helemaal geen straf.

www.bonnefanten.nl