Na het vertrek van Lokaal01 uit de Kloosterlaan leek de culturele verschaling in Breda onomkeerbaar. De gemeente wilde inzetten op de ‘beeldcultuur’; een vaag, allesomvattend begrip, waar MOTI (Museum Of The Image) de letterlijke verwezenlijking van is en trok de subsidie aan Lokaal01 in. De hedendaagse kunst leek (met uitsluiting van KOP en af en toe Electron) verbannen uit de stad. Een schande en een dodelijke aderlating voor een stad die een van de oudste kunstacademies van Nederland huisvest.
Gelukkig waren er personen die dit niet over hun kant konden laten gaan. Zij groepeerden zich en besloten om met een minimum aan middelen het gebouw van Lokaal01 open te houden en daarmee de hedendaagse kunst in Breda nog enig bestaansrecht te geven.
Zo geschiede en na nog geen jaar staat er een sterke organisatie die samenwerkt met het MuHKA in Antwerpen, het Van Abbe in Eindhoven en tal van andere organisaties onder de noemer Hotel Solo. Recent hebben ze van het Mondriaanfonds een welverdiend pak geld gekregen, zodat ze haar werking kan uitbouwen en Breda van culturele ademruimte kan voorzien.
Het concept (it’s all in a name): Eén kunstenaar krijgt de ruimte om zijn werk te tonen en de partners van Club Solo (Muhka en Van Abbe) kiezen een werk uit hun collectie dat hier bij wordt geplaatst.
Nu voor de tweede Club Solo werd gekozen voor Wesley Meuris, een kunstenaar die in Vlaanderen al zijn strepen verdiend heeft, maar in Nederland slechts bij een select publiek bekend is (zijn meest recente verwezenlijking is de indeling in de kunsthal rond de 120 minimusea van Vlaamse kunstenaars in de Kunsthal, een project van Ronny Van De Velde). Breda lijkt vanwege zijn geografische ligging dan ook een logische eerste stap in zijn ‘verovering’ van de Lage Landen.
Meuris focust zich in zijn werken vooral op architecturale structuren, of misschien beter; op typisch menselijke verwezenlijking. Hij ziet wat veel mensen niet (meer) zien of wat ze als vanzelfsprekend aan zich voorbij laten gaan. Zo heeft hij eerder al een leegstaand zwembad onder handen genomen en hier het vloerpatroon getransformeerd tot wandpatroon en ruimte, waar de toeschouwer doorheen kon lopen.
De laatste jaren legt Meuris zich nadrukkelijker toe op de architecturale structuur van de expositieruimte, of de mogelijkheden van het instituut. Een museumkritiek die zich niet zo zeer negatief uitlaat over de tentoonstellingsruimte, maar vooral beschouwend en onderzoekend de ruimte en diens mogelijkheden benadert. In veel gevallen een spel met licht en strakke, geometrische vormen.
Zo ook in Club Solo. Op de begane grond een installatie wat je ‘een expositie over de expositie’ kan noemen.
Een tempelvorm, die doet denken aan de eerste voorbeelden van musea zoals uitgedacht door Winckelmann en in de praktijk gebracht door bijvoorbeeld Schinkel. De tempelvorm met de bijbehorende lading, die in zijn meest extreme vorm werd ontkracht door Marcel Broodthaers, die naast een museum op het strand ook de expositieruimte onderhanden nam door hier palmbomen in te plaatsen. Niet toevallig de zelfde palmbomen die Meuris in Breda in de zalen plaatst.
Op de tweede verdieping plaatst Meuris een gigantische maquette van een tribune. Geabstraheerd, zodat voornamelijk de architecturale schoonheid van dit ‘banale’ object overeind blijft.
Verder toont Meuris mogelijkheden voor exposities, concepten voor symposia, beurzen en plattegronden van tuinen die hij laat fungeren als beeldenparken.
Op zo’n plattegrond plaatst Meuris ook de beschrijving van de functie die het moet vervullen en reflecteert zo niet enkel formeel, maar ook inhoudelijk op de mogelijkheden van een tentoonstelling.
An Outstanding Sculpture Garden: Head to the Garden to scout out garden treasures while making art and playing games together. At the Garden Entrance you can get an overview of all the artistic programmes, including exhibitions of work of art, performances, and educational activities taking place. Designed to complement different learning styles and multiple age levels, the activities promise surprising new adventures with every visit.
Use your cell phone to listen to artists and curators discuss works in the Garden. Look for the Art on Call symbol on sculpture labels or pick up a map from the lobby desk. Subscribe to the podcast
Het verbaast niet dat Meuris voor zijn beeldenparken gekozen heeft voor Franse tuinen: Tuinen als ‘totaalkunstwerk’, waar net als bij de ontwerpen van Meuris concept en vorm elkaar aanvullen, met de strakke geometrische vorm als determinant.
Naast de ‘mogelijkheden’ van het beeldenpark en de tentoonstellingsruimte, zoekt Meuris ook naar andere alternatieven voor de omgang met de kunst.
Zoals: The Natural History Museum behind closed doors, waar de ondertitel het concept toelicht: interventions by contemporary artists.
Of: Conference: Hidden opportunities (This two-day conference looks at how museums and galleries can benefit from the fast growing technology in Eastern Countries. The programme highlights best practice and acts as a platform for artists and curators to reveal their ideas on latest trends.)
Of gewoon het museum links laten liggen en het nachtelijk bos in trekken: Highlights from the nocturnal World: Celebrating the real stars of the night (A breathtaking journey through the nocturnal forest; exciting crafts, activities and scary talks)
Exclusive Art Fair
Bij het werk van Meuris is door de curator van het Van Abbemuseum een video geplaatst van de Canadese kunstenaar Mark Lewis.
De video lijkt vooral te vertrekken vanuit een architecturale fascinatie, waar een narratief rond gevormd wordt. Lewis’ zijn films zijn niet zozeer films, maar installaties. Hij bepaalt op welke beamer de film afgespeeld wordt en wanneer de film aangezet mag worden.
Als kunstenaar bewust van de plaatsing van zijn werk, sluit dit erg aan bij de ‘tentoonstellingsthematiek’ in het werk van Meuris.
De institutionele kritiek die duidelijk aanwezig is in het werk van Meuris (zoals gezegd een kritiek die niet per se als negatieve kritiek opgevat moet worden), is niet terug te vinden in het werk van Lewis, waardoor de keuze inhoudelijk niet geheel lijkt aan te sluiten bij Meuris.
Een zeer interessante expositie, een bedeninking over het kunstwerk en de presentatie hier van. Nog tot 21 december te bezoeken in Club Solo, Breda.
opmerkelijk hoe op trendbeheer.nl toujours déjà alles weer netjes zijn vaste plaats lijkt te krijgen: de dubbelgedraaide ironie van Meuris zou toch beter in het Rob Scholte museum passen om dan hoge ogen te gooien bij de verkiezing van de Tentoonstelling van het Jaar. . . . . #conceptualmannerisms
Ja je wordt er soms draaierig van he Sissingh.
Ik kende de insteek van Club Solo nog niet. Fraai dwarsverband nu de subsidiegevers samenwerking eisten.
Overigens zag ik Mark Lewis een presentatie in het Van Abbe waar de honden geen brood van lusten. Zoals vaker in dat museum. En toch heb ik dat museum lief.