Geen touw aan vast te knopen, ik heb geen idee wat ik ermee moet en ik heb nog nooit zoiets gezien. En dat is om mee te beginnen een mooie opsteker.
deappel.nl/visit/programme/activity/?id=929
Een x-tal MDF-dozen als toneelschuren vol dingen. Haleluja de herhaaltruuk denk je, de tweede ruimte verrassend genoeg de eerste gelijkend, maar met andere herhaling van zetten.
En inderdaad: tot het basisvocabulair behoren gaatjes in de wand, zaagsel netjes laten liggen, wat klompachtige objecten, hier en daar iets aan de muur, af en toe een verscheurd boekje, staketsel- en klompsculpturen. Op de vloer – niet te vergeten – oude balonnen.
Een oeuvre moet wel een beetje op elkaar lijken immers. Je bent als kunstenaar je eigen merk. Een beetje teveel variatie en je imago is aan gort.
En toch; het is beeldend wel verdraaid sterk en het beklijft al snel.
Gaandeweg groeit een voorzichtig enthousiasme. Het is één grote installatie, als één de Appel-grote sculptuur zet het aardig aan.
Doos één op de benedenverdiep.
Door naar doos twee achterin.
Doorloopje bovenverdiep.
Met hier in de zonzijde een enorme centenbak, het credo groot is goed en veel is lekker indachtig. Achterhaald en hier zeker niet nodig. Het zwakste punt van de tentoon: een miljard koperen centjes op de vloer. Om indruk te maken? Zie de rest; zie die pilaar: die is detailrijk en knettersterk.
Door naar de grote zaal…
Als een toneelstuk. Open doek. Erg goed. Als een mooie choregrafie. Wat een geweldige tentoonstelling.
Waar nogal het een en ander aan vasthangt, als je achteraf de begeleidende teksten beziet.
“Dean’s sculpturale werken komen voort uit zijn praktijk als schrijver. Zijn vormen beelden woorden uit, maar in een zelf ontworpen driedimensionaal lettertype, zodat het voor de beschouwer vreemd en onverklaarbaar blijft. Zijn werk wordt begeleid door korte, poëtische teksten. “
Vreemd en onverklaarbaar zeker, waarvoor hulde, maar de poëtische teksten heb ik gemist. Waar dan? Ik meen het eerste werk heette fuck en de rest untitled. Titelgewijs kort zeker maar poëtisch nah.
Must visit: nog tot 10 mei.
ik was er ook en me voorgenomen een postje te maken van dit beeldhouwgebeuren. u was me gelukkig voor ; )
ik was er niet maar als parodie op het fenomeen eigentijdse kunstbeurs kan ik het geheel wel waarderen (het is weer tijd voor hermetische plasticiteit)