Afgelopen vrijdag 24 april was de nacht van de filosofie in New York. Overgewaaid vanuit Europa nu in New York in de Franse Ambassade en Het Oekraïens Instituut in Amerika die naast elkaar liggen op Fifth Avenue. Twaalf uur lang – van 7PM tot 7 AM- een programma van 62 internationale filosofen die ieder 20 minuten presentaties gaven, 12 performance kunstenaars en 6 video / kunstwerken.
(foto’s: Bruce M. White)
- From Walden to Space, chapter II the Hut by Stephane Thidet.
Wie had kunnen bedenken –ik in ieder geval niet!- dat filosofie ZO populair is?! Toen ik de crosstown bus uitstapte die stopt bij de panden, zag ik tot mijn verrassing een enoooorme rij voor beide gebouwen. Later bleek dat vooral de groepjes jongeren soms ruim 4 uur in de vrieskou hadden gestaan voor ze naar binnen konden. Het jongere publiek vond het wachten de moeite waard, filosofen zijn de nieuwe rocksterren. Wat ouder publiek gaf het meestal na een uur maar op.
De organisatie liet weten gerekend te hebben op zo’n 2000 bezoekers, dat er uiteindelijk ruim 5.000 bezoekers daadwerkelijk binnen waren en nog zo’n aantal stond een tijdje in de rij en vertrok zonder ook maar iets gezien of gehoord te hebben. De organisatie pleit voorafgaand aan de lezingen bij die bezoekers die langer dan een uur binnen zijn, of ze plaats willen maken voor de werkelijk duizenden mensen die buiten in de rij staan. Toen ik kwam om 7PM stond er een rij en toen ik om 5AM weg ging stond er nog steeds een rij. Eenmaal binnen bleef het vechten geblazen om iets te horen en/of zien.
Clifford Owens deed een 30 minuten lange performance “A Medley: 5 performance art scores” gebaseerd op zijn langere werk Anthology gemaakt voor MOMA/PS1 met scores van diverse kunstenaars uit diverse disciplines zoals Coco Fusco, Kara Walker en Glenn Ligon.
- Performance kunstenaar Clifford Owens. (foto: Mathew McNulty)
Het publiek moet actief meedoen in de scores (dit wordt ook vooraf aangegeven). Het publiek wordt gevraagd om allerlei fysieke handelingen te doen voornamelijk met Owens. Zo vroeg hij aan het publiek om een handeling te doen waarvan je weet dat je spijt krijgt, maar waarvoor je je nu juist niet verontschuldigt. Aangemoedigd door het publiek trekt een bezoeker de kleding van Owens uit. De sans robe Owens geeft aan dat dit niet iets is waar ze spijt van heeft maar ze zich eigenlijk wel verontschuldigd door de bevestiging en aanmoediging van het publiek te zoeken? Het publiek durft het niet aan een voor de hand liggende klap te geven of in het gezicht van Owens te spugen. Het correcte gedrag van het publiek onderstreepte daardoor juist de geladen spanning die er in de States heerst door het veelvuldig gebruik van extreem fysieke geweld tegen de zwarte bevolking.
De lezingen waar ik bij was bestonden vaak uit het letterlijk voorlezen van al dan niet verstaanbare essays bol van academisch taalgebruik. Er was de aanname dat termen, definities en referenties naar filosofen en hun theorie bekend zijn. Veel van de lezingen waren daardoor saai in hun presentatie en niet voor iedereen begrijpelijk. Het was in die zin een avond van de gemiste kans om filosofie onder de aandacht te brengen bij een groot breed publiek als iets wat fascinerend, inspirerend en relevant is.
- Filosoof dr. Maria Brincker, me, dr. Rossen Ventzislavov, dichter Helen Dimos & filosoof dr. Victor Crome.
De filosoof dr. Rossen Ventzislavov, professor aan Woodbury University in Los Angeles was voor mij het hoogtepunt van de lezingen. Zelfs om 3.20AM wist hij toch mijn aandacht vast te houden met zijn zijn lezing “Performance Art: Three Ways of Being Serious”.
- Dr. Rossen Ventzislavov
Ventzislavov onderzoekt de verschillende manieren en uitingen van “ernst” binnen de drie fundamentele dimensies van performance kunst: de affectieve (het onderbuik gevoel), de performatieve, en de politieke. Elke dimensie veronderstelt een ander concept van ernst. In de affectieve dimensie heeft een serieus kunstwerk een zekere plechtigheid. In de performatieve dimensie wordt de ernst gemeten door de overeenstemming tussen de intentie en het eindproduct. In de politieke dimensie is het werk serieus als het sociaal kritisch is. Door de verschillen en de overeenkomsten van de ernst in de verschillende dimensies te onderzoeken en beschrijven hoopt Ventzislavov dat wij meer inzicht en begrip in performancekunst krijgen. De presentatie was een soort van preview van een artikel van Ventzislavov’s hand wat binnenkort gepubliceerd zal worden.
De geplande gesponsorde croissants lieten op zich wachten, de koffie automaten hadden inmiddels de geest gegeven. Een deel van het publiek knikkebolt, slaapt en snurkt, om 5AM hou ik het ook voor gezien. Later hoorde ik dat er 2000 croissants door een fout niet op zaterdagochtend maar op zondagochtend bij de Franse Ambassade afgeleverd zijn!
http://www.newyorker.com/magazine/2015/05/11/all-nighter