Deelname Defne Ayas (Witte de With) aan Biënnale Moskou ongewenst

12 Comments

1. Wat een hetzerig stukje.
   Ik mis de kant en de wal.

2. lachen toch die versleten retoriek (fellow-traveller!)
   maar de Biennale kan er ook wat van (een terugkeer naar de gemeenschap, proto-sovjet beginselen en een zoektocht naar toenadering en vriendschap zonder het individu uit het oog te verliezen!)
   best lastig om dan niet aan een proto-goelag te denken
   eerst tragedie dan komedie
   wellicht kan tussen neus en lippen door nog even de Vijfde Internationale opgericht
   voorwaarts kunstenaar-soldaat

3. @EvdL
   Argumenten? Wat is de reden dat u de essentie mist?

   @Galerie Sissingh
   De Biënnale van Moskou kan er zeker wat van. Waarom grijpen Westerse curatoren in de verantwoording juist nu terug op versleten proto-Sovjet idioom? Beseffen ze niet dat dit in het politieke klimaat van de Russische Federatie van Putin gevoelig ligt en een ‘neutrale’ stellingname zo goed als onmogelijk is geworden. Maar toch lijken ze te volharden dat dit onder de organisatie van het Russische ministerie van Cultuur dat kunstenaars zo inperkt mogelijk is.

   Mogelijk is fellow-traveller een aan een afgesloten historische fase verbonden begrip, maar de betekenis ervan is nog steeds voor velen duidelijk en van toepassing op curatoren, directeuren en kunstmanagers die ‘op hun eigen manier’ zaken denken te kunnen doen met een autoritair regime waar de rechtsstaat en democratie onder druk staan.

4. ja nee
   die retoriek mag versleten zijn maar we zullen het er nog even mee moeten doen
   het einde van de geschiedenis heeft hier voorlopig weinig aan kunnen veranderen
   maar om Defne Ayas in een persoonlijke aanval als Putin-sympathisant af te schilderen heeft iets van ouderwets McCarthyism en dat stoort wel een beetje
   deelnemen aan de Biënnale van Moskou heeft nu ook weer niet zoveel politieke betekenis
   we sturen ook nog steeds bloemen naar Moskou
   je zou haar evengoed van sympathieën voor het Erdogan-regime kunnen betichten wegens haar bijdrage aan de Biënnale van Venetië
   daar komt bij dat hiero de populisten aan de macht zijn
   het is nu komkommertijd maar anders krijg je weer vragen in de gemeenteraad
   en daar koopt helemaal niemand iets voor, zeker niet de beeldende kunst

5. Galerie Sissingh geeft het al een beetje aan: de gebruikte argumentatie lijkt er met de spreekwoordelijke haren bij gesleept om kwalijke praktijken te kunnen suggereren.

6. Ik vond het stukje van Knight over het Van Abbe, Esche en het bedrijfsleven ook al zo ‘ingevuld’. Allerlei op betrokkenen projecteren, het bedrijfsleven is de duivel en Esche verkoopt zijn ziel. Esche kan daar zelf toch ook niet mee uit de voeten, want hij is toch links?
   En dat terwijl het toch zo eenvoudig is: hij doet gewoon zijn werk, zoveel mogelijk mensen betrekken bij zijn museum.

   Net zoals Ayas ook haar werk doet, curatoreren. In de taal die we gewend zijn: existentiële vragen stellen, en dan op zo’n manier dat je blij bent dat je daar niet heen hoeft. :-)

7. @Galerie Sissingh
   Wat ik schreef was het tegendeel van een persoonlijke aanval op Defne Ayas. Haar persoon en achtergrond heb ik er juist buitengelaten. Ik zie in sommige reacties hier dat haar persoon belangrijker wordt gemaakt dan ik deed.

   Ik zeg evenmin dat Ayas een Putin-sympathisant is. Eenvoudigweg omdat ik dat niet weet. Dus ook deze beschuldiging beschouw ik als uit de lucht gegrepen.

   Het gaat mij om de opstelling van bestuurders als Ayas die in mijn ogen naïeve elementen bevat. Vaak worden de inhoudelijke argumenten gereserveerd voor de inhoud van de manifestatie, maar niet voor de afweging of het verstandig is om de manifestatie in een bepaald land te houden. Dat kan ook een ander land als de Russische Federatie zijn. Zo besteedde ik op mijn blog eerder aandacht aan een boekenbeurs in Beijng waar Nederlandse auteurs aan deelnamen. Daar kwam veel kritiek op.

   Kunst staat niet alleen. Ook sport krijgt aandacht. Er gaan al sinds medio 2014 stemmen op om de Russische Federatie het WK-Voetbal 2018 te ontnemen. In NRC pleitte Paul Strijp gisteren in NRC voor een tijdig besluit over een boycot van dat WK. In andere woorden zeg ik hetzelfde door ook te pleiten voor een debat over de gewenstheid van deelname van Nederlandse culturele organisaties aan de Biennale van Moskou. Want om Strijps woorden naar de kunst te vertalen: ‘op welk moment en in het licht van welke criteria toetsen wij de internationale situatie met het oog op onze deelname aan de Biennale van Moskou?’ Naar mijn idee wordt dat debat nu ontweken. Dat acht ik ongewenst.
   https://georgeknightlang.wordpress.com/2014/07/20/van-t-schip-wil-boycot-wk2018-in-rusland-vanwege-mh17/

   @Energiek Chicago
   U verruimt mijn claim door er van alles bij te halen wat ik nooit beweerd heb. Ik veroordeel het bedrijfsleven niet als duivel in het stukje over Esche en het Van Abbemuseum. Mij ging het om iets anders, namelijk de tegenstrijdigheid van enerzijds programmatisch de ruimte geven aan kunstenaars als Jonas Staal die gaan voor de Nieuwe Wereldorde en anderzijds promotie maken voor de gevestigde macht.

   Ik viel Esche trouwens in dat stukje trouwens niet frontaal aan, maar toonde begrip voor de lastige situatie waarin hij is komen te verkeren van terugtredende overheden die de problemen bij een museumdirecteur over de schutting kieperen.

   We verschillen blijkbaar fundamenteel van mening over de verantwoordelijkheden van een curator. Ik meen dat een curator -of de instelling namens wie de curator optreedt- niet weg kan komen met het stilzwijgen om in een politiek vacuum te opereren. Op z’n minst verwacht ik een verantwoording waarom Defne Ayas meent dat zij ondanks de verslechterde mensenrechtensituatie en andere beperkingen van de rechtsstaat en notabene de beknotting en vervolging van onafhankelijke kunstenaars in de Russische Federatie toch meent constructief haar werk te kunnen doen. Graag een openbaar debat dus.

8. Dat is toch typisch, ik zou juist zeggen dat uw artikel getuigt van onbegrip, en dan niet alleen naar de persoon van Esche, maar ook onbegrip voor de praktijk van het museum.

9. @Energiek Chicago
   Door uw opstelling wordt het een welles-niets discussie over de vraag wie het meeste onbegrip toont: u of ik. Ik meen dat uw opstelling getuigt van onbegrip van de grenzen aan de kunst en de museumpraktijk. U gaat voorbij aan mijn kritiek over het een (laten) zeggen en het ander doen.

   Het is in mijn ogen nogal wat wat de kijker in de bekritiseerde video voor de kiezen krijgt. Met reclamespotjes van een bank (Theodoor Gilissen), een communicatiebureau met business-, merk- en communicatiepositionering (Carwei) en Verzekeringen en Uitvaartverzorging (DELA).

   Mijn kritiek gaat eerder over de vraag ‘wat is kunst’ dan ‘wat is een museum’. Ik vind dat kunst aan moet scherpen, moet ontregelen, schoonheid moet bieden en geen genoegen kan nemen met hoe de samenleving opereert.

   Maar ik besef goed dat een museum een eigen waarde heeft die anders is dan die van kunst. En dat alles uiteraard onder het besef dat veranderingen langzaam gaan en musea in het verdomhoekje zitten en op dit moment de eindjes aan elkaar moeten knopen. Meermalen heb ik een lans gebroken voor de harde aanpak van de politiek die de kunstwereld zonder gevoel van hart of denken van het hoofd in de steek heeft gelaten. Dat veroordeel ik zonder meer.

   Maar de knieval voor de markt van een culturele instelling kent wel grenzen. Dat raakt aan de geloofwaardigheid. Daar wees ik op. Extra pikant omdat het Van Abbemuseum zich in publiciteit en programmering altijd probeerde te onderscheiden van andere musea en daarin meende uniek te zijn door nieuwe manieren van denken in de museumwereld te introduceren. Geen lichte pretentie die nu de kritiek extra scherp maakt. Mijn signalerende kritiek komt op de volgende vraag neer: ‘Zijn de huizenhoge pretenties van het Van Abbemuseum uit 2006 achterhaald door de markt zoals zich dat in het filmpje manifesteert?’
   http://vanabbemuseum.nl/en/programme/detail/?tx_vabdisplay_pi1%5Bptype%5D=18&tx_vabdisplay_pi1%5Bproject%5D=406

   Over de persoon Charles Esche laat ik me niet uit. Dus ik begrijp uw opmerking niet dat ik onbegrip voor de persoon Charles Esche zou tonen. Dat doe ik naar mijn idee niet. Ik laat hem in z’n waarde en spreek Charles Esche uitsluitend aan in zijn functie van museumdirecteur.

   Uit uw reactie begrijp ik dat ik een gevoelig onderwerp op het spoor ben.

10. hallo daar
    nu gaan zomaar twee openbare debatten door elkaar lopen
    even terug naar af
    op 3 augustus schrijft GK:
    “Defne Ayas is een meeloper (fellow-traveller) die zich bereidwillig voor het karretje laat spannen van een regime dat de kunst muilkorft…”
    en eerder, op 27 juli, lezen we:
    “het schaamteloos lonken van Esche naar geld van het bedrijfsleven is ontluisterend…”
    daar is geen woord Spaans bij en het valt allemaal onder de vrijheid van meningsuiting
    het is dapper van de redactie om de energieke uitspraken van GK schijnbaar semi-automatisch en verbatim door te zetten
    niet helemaal duidelijk is wat GK en trendbeheer met dit nogal suggestief en wel degelijk persoonlijk attaqueren van deze toch tamelijk brave en hypercorrecte vertegenwoordigers van het (inter)nationale curatorengilde beogen
    de arme Esche blijkt bij de plaatselijke Rotary Club te moeten leuren om een zaaltje van het museum verhuurd te krijgen en Ayas is opgeroepen straks in Moskou tien hele dagen lang het zalvende discours van Varoufakis aan te horen
    daarmee lijken ze toch wel genoeg gestraft
    over voetbal en sport wordt in deze commentaarsectie overigens uit respect voor de lezer nimmer gecommuniceerd

11. @Galerie Sissingh
    Het is inderdaad verwarrend dat er twee discussies door elkaar heenlopen. Niet mijn keuze. Energiek Chicago introduceerde hier Charles Esche en het Van Abbemuseum.

    Ik ben verantwoordelijk voor wat ik zeg en niet Trendbeheer. Pluriforme platforms verwijzen naar allerlei berichten waarvoor enkel en alleen de auteur verantwoordelijk is. Ik vind dat Trendbeheer valt te prijzen omdat het de breedte en de diepte van de discussie zoekt. Waarom u dat negatief benadert door de opmerking dat het allemaal suggestief zou zijn verbaast me. Ik ga het debat niet uit de weg en probeer zo passend mogelijk te reageren op wat anderen in hun commentaar zeggen.

    Ik heb in een eerdere reactie betoogd dat ik Defne Ayas en Charles Esche juist niet persoonlijk aangevallen heb, maar ze aanspreek op hun functioneren. Dat lijkt me maatschappelijk aanvaardbaar en gewenst voor een open debat. Daarom begrijp ik uw herhaalde opmerking niet dat ik ze persoonlijk zou aanvallen. Dat doe ik naar mijn idee niet. Ook niet als ik Ayas een fellow-traveller noem omdat ik dat direct aan haar functie koppel. Onder een persoonlijke aanval versta ik iets anders, namelijk een aanval op het karakter, de achtergrond of het gedrag van personen. Dat alles noem ik niet.

    Ik constateer dat de kern van mijn kritiek hier niet opgepikt wordt en het ook door u juist wordt omgebogen tot precies dat wat u me verwijt: een persoonlijke aanval. Hoewel in een lichte en wat speelse versie.

    Mij gaat het om het volgende. Mag er hier geen zakelijke kritiek zijn op de deelname van Defne Ayas aan de Biennale van Moskou? Het kan toch niet zo zijn dat op een politiek gevoelige deelname in een op allerlei manieren bekritiseerde land waar kunstenaars worden beperkt in hun bewegingsvrijheid geen kritiek in de publieke opinie mag klinken? Ook als het om een directeur van een presentatie-instelling in de BIS gaat? Tegelijkertijd heb ik waardering voor uw ironie die ik deel, maar toch naar mijn idee voorbijgaat aan de kern van de zaak. En da’s jammer omdat er inhoudelijk weinig licht lijkt te zitten tussen onze standpunten en een inhoudelijk debat over Ayas en de Biennale interessant zou kunnen zijn.

12. ja nee (hou het klein zou JB zeggen) laat duizend bloemen bloeien (neem een beetje afstand) sub specie aeternitatas (of tenminste een historisch perspectief) lees net over Lotte Beese (was niet uit Moskou weg te slaan) bouwen voor Stalin (hebben wij nog Pendrecht aan te danken) DA lijkt mij een dappere vrouw (ze doet het ook een beetje voor Rotterdam) internationale contacten (kurk van de economie) Neelie en Bram in Singapore (over foute regimes gesproken) zweepslagen kan je krijgen (hoorde je niemand over) tout est pardonné