De scheidslijn tussen vormgeving en beeldende kunst is steeds verder aan het vervagen. Van beeldend kunstenaars is genoegzaam bekend dat ze graag en vaak grenzen opzoeken van de te gebruiken disciplines. Modevormgevers zijn, valt mij op, ook steeds vaker bezig met autonoom werk, dat weliswaar gerelateerd is aan hun kleding, maar toch apart kan worden gezien. Maison the Faux bijvoorbeeld doet performances en installaties, Hendrickje Schimmel ziet zich eerder als Tenant of Culture dan als modeontwerper. Beiden nemen deel aan de Biënnale Gelderland die in het najaar wordt gehouden, naast trouwens nog een grafisch ontwerper. Mister Motley heeft momenteel een tijdelijk Fashion Magazine.
Het is een vergissing om te denken dat Bas Kosters uitsluitend mode ontwerpt. Hij maakt tekeningen, treedt op (o.a. als DJ), borduurt wandkleden en bedacht feitelijk een heel universum aan uitingen, waarbij hij graag samenwerkt met anderen. Afgelopen vrijdag opende onder luid gejuich de eerste museale solopresentatie van Bas Kosters in Museum Arnhem.
Mode is echt een onderwerp in Arnhem, al jaren wordt geprobeerd een steady mode-event neer te zetten dat jaarlijks terugkeert. Hoewel de stad zich graag positioneert als modehoofdstad van Nederland (want beste vaderlandse modeopleiding op ArtEZ) moet iedereen toch met lede ogen aanzien hoe bij hun afstuderen al beroemde studenten vrij vlot vertrekken naar het buitenland of Amsterdam. Jammer, en aan het museum zal het niet liggen. Alles is uit de kast getrokken om Bas een prachtige presentatie te geven. In de tuin staan beelden, aan het hek hangen franjes. Alles in een enorme positieve vibe. In de tentoonstelling dwaal je door gangetjes, totaal gerestylde zalen die zijn verworden tot een spiegelkamer waarin je de meest waanzinnige outfits kunt ontdekken. Trouwens ook bij het publiek. Een strak pak met frietjes erop, franjes voor je ogen, een varkensmuts. Gave jurk met telefoons erop gezeefdrukt, een glitterknuffel. Sculpturen komen in your face, teksten zijn nogal direct. Maar niets is wat het lijkt. Want wie dacht dat Bas’magazine Extra Kak genoemd is naar.. heeft het mis: het is geïnspireerd op een Zweeds taartenreceptenboek, Kak betekent taart. Nu jij weer. Kosters maakt collages van stof, foto’s en teksten en is steeds op zoek naar tegenstellingen. Hij zou willen dat alles mooi en zacht is , in de wereld die zo vergeven is van ellende en oorlog. Maar wel met een rauwe knipoog en die is niet cliché. Niks alleen maar mooi afgewerkte stukken, ouwe dingen van de kringloop zijn net zo leuk om te gebruiken. Plastic zakken ook. En monsters zijn belangrijk, in alle soorten en maten, ze komen steeds terug. Met grote ogen en grijpende handjes. Tijdens de opening liep er een hele groep als monsters verklede figuren rond, die je aan het schrikken maakten, giechelden en uitzinnig aan het dansen sloegen op het gras buiten.
Het meest ontroerende werk was een wandkleed dat Bas maakte van alle kleding die hij ooit voor zijn vader ontwierp. Na diens overlijden smeedde hij er een nieuw werk van, waarin de liefde die hij via de kleding aan zijn vader gaf is samengevat. (dit viel helaas niet goed te fotograferen, dus ga zelf maar kijken).
Aanrader dus, voor de hele goede zin. Extra tip: geef je kind, of dat van iemand anders, een monsterdekbed cadeau van Bas. Te koop via Wehkamp. Succes verzekerd!
Bas Kosters, I want it to be soft. The Journey of Bas Kosters. Tot en met 4 september.
Museumarnhem.nl/tentoonstellingen/i-want-it-be-soft-journey-bas-kosters/
Leave a Reply