Ik ben fan van Saskia Noor van Imhoff maar ook van recensent Kate Sinha. Genadeloos en met kennis van zaken wordt niet zozeer de onderbuik geventileerd maar oprechte verbazing over wat eigenlijk zo zichtbaar is uitgesproken.
Maker Stefan Ruitenbeek deed Rietveld, nu Ateliers en is supported door het Mondriaanfonds. Website niet nodig kortom.
De bespiegeling over het werk van Alicja Kwade is raak en bitterzoet.
Scripted ten over wellicht maar Meer! Meer! Meer!
Kunstwerk van het jaar 1: Volkomen vanzelfsprekend in het straatbeeld van Morcambe, de winkel die kwam en meteen weer ging, Duncan Weston/Petro. Prada Marfa kan wel inpakken, ter gelegenheid van het vijftigjarige bestaan van luxe [Meer…]
1 Leuker dan Netflix, onze eigen academische Wild Wild Country kunstwereld shoot-out: de slappe knieën academie versus KIRAC. De luie lesbische snol revisited. We the people tegen We the people. Populisme tegen wil en dank, [Meer…]
WTF bericht van de dag, het gelijkt wel 1 april/hoax. De Rietveld gooit haar goede naam te grabbel en laat de oortjes hangen naar gehuilebalk onder studenten & docenten (van je collega’s moet je het [Meer…]
© trendbeheer.com
Wellicht nog jammerlijker dan de drang van kunstenaars om zich continu als wetenschapper te willen gedragen is de aanstootgevende gedateerde/foutieve kennis over de betreffende wetenschappelijke disciplines en hun onderzoeksmethodes. De archeologie waar hier ook de criticus over praat stamt uit een ver verleden. Hedendaagse archeologie gaat veel meer over dateringsmethoden en relaties tussen verworven data die op allerlei manieren aan objecten onttrokken worden, vaak vooral zonder deze te verstoren. De archeologie wordt daardoor steeds meer digitaal, maar de kunst wil zich alsnog op het veld kunnen beroepen zoals het pakweg in de 19e eeuw bedreven werd. Verschuil je dan a.u.b. niet achter de wetenschap en kijk naar wat er werkelijk gebeurt in de kunstwerken, de wetenschapsverwijzingen werken hier enkel verwarrend.
Kritische kunstvlog, heel erg fijn, maar ik vond eerlijk gezegd dat Kate Sinha met evenveel machtsvertoon de werken ontleedde als Saskia Noor van Imhoff de ruimtes beheerste. Maar dan met een zacht stemmetje. Dat potje stond eigenlijk precies op de juiste plaats, net als alles eigenlijk. Dat het in brons gegoten anti-ageing creme betrof vond ik dan wat erg dunnetjes, beetje gebrek aan fantasie. Dan de kritiek dat kunstenaars zich gedragen als archeologen: gedragen archeologen zich? Zij doen hun werk, goed of niet zo misschien. Dat kun je bevragen. Teveel oneerbiedig schoppen verheldert kunstkijken ook niet, hoe mooi de woorden ook waren.
Oh ik vind dit juist wel een leuke bijdrage aan het denken over/kijken naar (ipv. ‘Teveel oneerbiedig schoppen verheldert kunstkijken ook niet’)- beetje quasi onnozel, maar ook wel gezellig. Ik zou het wel als terugkomende rubriek willen zien.
Heel leuk, vooral die gesticulerende armbewegingen (Henk van Os!), maar eerder generaliserend dan onnozel. Die vitrinekunst zou bij ons op de afdeling Autonoom zijn bestempeld als een nogal ‘één-dimensionale verbeelding’ (zelf val ik over het prozaïsche glaswerk uit de natuurvoedingwinkel), maar een methodologisch verwant werk als Influenza / City Jewels staat mooi nog steeds fier overeind. Overigens moet je op dit forum altijd oppassen met kritische kanttekeningen, want als je aan ‘hardwerkende kunstenaars’ komt word je al snel anoniem beschimpt.