Twee tentoonstellingen in Bonn waarvan die van de uit Zürich afkomstige en momenteel in Berlijn wonende kunstenaar Thomas Hüber (1955) een absolute must-see is. In Nederland in 1997 een solo in het Centraal Museum, enkele malen bij Galerie Akinci getoond en dus hier in den lande niet heel frequent zichtbaar geweest.
Het Kunstmuseum Bonn toont een serie schilderijen, tekeningen en aquarellen waaraan hij sinds 2009 heeft gewerkt. In totaal 90 stuks in alle soorten en maten plus een aantal ruimtelijke werken. Niet alleen de schilderijen vormen het werk maar ook de zalen die hij zich volledig toe-eigent met verf en strategisch geplaatste wanden. Met ontroerende aandacht heel precies maar toch ook losjes geschilderde doeken. Een verwarrend universum met coulissen, doorkijkjes, plat en toch ook weer oneindig diep. Een wereld met een hallucinante logica die je (althans mij) duizelend uren later weer uit het museum laat rollen.
Catalogus, hardcover, 160 pagina’s a €25,-
Tot 8 januari.
Kunstmuseum-bonn.de/nocache/ausstellungen/vorschau/info/ex/thomas-huber-2953/
(een bericht van Wim Bosch)
Ook heel fijn, een gratis klein (reis)gidsje met teksten die je desgewenst door de tentoonstelling loodst. Geen uitleg maar aanvulling en statements over relatie tussen het schilderij en de wereld.
Bij dit werk hoort een video waarin de kunstenaar zelf een toelichting geeft op het werk, heerlijk !
Nogal een contrast met de Kunstverein Bonn in een ander stadsdeel. Een nogal slaapverwekkend en braaf retrospectief van Wim T Schippers. Heel keurig en museaal en dus niet zo volgens zijn credo: “Niets is zo verhelderend als chaos”, zelfs de pindakaasvloer lag er een beetje troosteloos bij in een totaal lege zaal waar we geen andere bezoekers tegenkwamen
Wel fijn waren de vitrines met drukwerk en parafernalia, veel onbekend spul en veel om te grinikken.
De Sinterklaasplaat, helaas niet te horen…
Scheef opgehangen.
De jonge God zelf.
Het Guggenheim is het nooit geworden, helaas…
De gedeukte Parijse taxi, topwerkje!
Avec signature!
En nog wat kunstachtige zooi.
Toch gaan zien deze tentoonstelling want de video (Nederlandstalig), foto’s en het drukwerk maken het wel de moeite waard al was het maar als feest der herkenning. De dame achter de balie kon mij niet helaas niet vertellen of Schippers hier grappig gevonden wordt. En… voor 3 euro een kekke A0 poster met een telefoon opnemende herdershond (Going to the dogs) is ook best fijn als souvenir uit Bonn.
Tot 13 november
Leave a Reply