Maar liefst 70.000 bezoekers trokken vorig jaar naar het SMAK om het werk van Rinus Van de Velde te zien. Het leverde Van de Velde de titel Knack Focus’ Man van het Jaar 2016 op.
De presentatie in het SMAK bleek de afsluiting van een tijdperk. Van de Velde was ooit begonnen met muurtekeningen, grote zwart wit houtskooltekeningen die verhalen leken te vertellen uit vroegere tijden. In 2010 tekende hij een zaal vol in het – inmiddels verdwenen – Smart Project Space in Amsterdam. Daar was goed te zien dat zijn tekeningen gebaseerd waren op found footage.
De jaren daarna wilde Van de Velde zijn eigen werkelijkheid scheppen en besloot hij zelf zijn bronmateriaal te schieten. Werkte hij aan een narratief van een reis in een vissersboot, dan bouwde hij er eentje. Hij hees zichzelf, zijn vrienden en zijn galerist in bordkartonnen decorstukken en drukte op het knopje voor het benodigde referentiemateriaal. Het gevolg was dat de gebeeldhouwde kop van Van de Velde veelvuldig opdook in een romantische zwart witte wereld en wellicht enigszins onbedoeld droeg hij zo bij aan een mystificering van hemzelf als romantisch kunstenaar. De kunstenaar Rinus Van de Velde groeide langzaam uit tot James Dean-achtig kunsticoon.
Na SMAK, waar ook de kartonnen decorstukken getoond werden, vond Van de Velde het tijd voor herbezinning. Hij had zichzelf altijd ingezet als het model dat lekker makkelijk voorhanden was, maar zag nu zijn eigen beeltenis binnen zijn werk het personage ontgroeien. Rinus Van de Velde was te beroemd geworden om nog als figurant te kunnen dienen.
De bouw van de barokke decors bleek bovendien een bijkomend nadeel te hebben; het zat de snelheid van zijn werk in de weg. Een set bouwen voor een tekening koste hem al snel een maand. De tekeningen waren van de muur losgeweekt geraakt en op proper canvas terecht gekomen. Hij ontwikkelde bovendien een sterke behoefte om een ander te zijn. Hij verlangde naar de eenvoud van het abstract expressionisme, een modernistische tijd met een duidelijk streven en een groot gebaar.
Van de Velde trok zich terug in zijn atelier, sloeg aan het experimenteren en kwam terug met een serie nieuwe werken. In de serie, die momenteel te zien is in het Gemeentemuseum in Den Haag, reizen we mee weg van de hedendaagse hectiek, naar een kunstenaarskolonie rond het fictieve personage van de beeldhouwer Isaac Weiss.
Het geheel ademt wederom de tweede helft van de vorige eeuw, hoewel deze keer met hedendaagse trekjes. Zo bezoekt Peter Doig de kunstenaarskolonie in een kano.
In About Robert Rino, die zaterdag opent bij Nest gaat Van de Velde nog een stap verder. Hij tekent weer op de muur.
Heel Nest is bezaaid met grote muurtekeningen.
Deze vertellen het verhaal van fictief abstract expressionist Robert Rino die een Willem de Kooning/Cy Twombly-achtige stiel blijkt te hebben. Dit oeuvre hangt en staat tussen de tekeningen.
Grote schilderijen op karton en keramieken objecten spelen compositorisch hink-stap-sprong met de tekeningen van Van de Velde.
De werken vormen zo in de tentoonstelling twee lagen. Beide zijn van de hand van Rinus Van de Velde, maar toch ook weer niet. De fictieve Robert Rino heeft de abstracte werken gesigneerd, precies zoals dat in tijden van helder modernisme de gewoonte was.
Om de gelaagdheid nog wat verder op te voeren staan er ook afgekeurde keramieken objecten van Robert Rino, die binnen het oeuvre van Rino niet, maar binnen de installatie van Van de Velde wel mogen meedoen.
En om het nog ingewikkelder te maken hangen er tekeningen op de tekeningen.
Rinus’ beeltenis is binnen het werk inmiddels niet meer te vinden. Wilt u die zien, dan is daartoe a.s. zaterdag de mogelijkheid, om 16.00 uur bij Nest.
http://nestruimte.nl/nl/projecten/about-robert-rino
https://www.facebook.com/events/643780412473691
Leave a Reply