Willum Geerts opende op 14 september met een performance in LMAKgallery van het Nederlandse koppel Bart & Louky Keijsers Koning.
Geerts liet volgens zijn specificaties 3 blaasinstrumenten maken in New York en vond twee lokale muzikanten om met hem in de performance op zijn speciale instrumenten te spelen. Omdat de buitenplaats van de galerie niet al te groot is herhaalde Geerts de performance later dat weekend.
De blaasinstrumenten zijn gemaakt van koperen pijpen die allemaal een andere vorm hebben. Als ze na de performance als installatie op de muur achter blijven laten ze ieder een grafiek laten zien van 3 jaar explosieve groei voor het moment van economische depressie: Tulp Mania (1637), Wall Street Crash (1929) en Financial Crisis (2008).
De koperen pijpen staan recht tegen de muur en hebben aan het eind rode ballonnen gemonteerd. Aan het begin van de pijp zit een speciaal gemaakt mondstuk met een ventiel.
De drie muzikanten komen op en nemen ieder een instrument en plaatsen hun muziekstandaard met een klem op het blaasinstrument. Ieder instrument heeft een specifieke bladmuziek van een door Geerts gekozen muziekstuk gemaakt in het specifieke jaar van de depressie: Poesia D’incerto (Benedetto Ferrari) – eerste 37 maten, Singing in the Rain (Arthur Freed, Nacio Herb Brown) – eerste 29 maten, Viva La Vida (Coldplay) eerste 8 maten.
Ze beginnen gelijktijdig te spelen. We horen de adem en het geblaas in het instrument en je hoort het ventiel af en toe op poppen. De ballonnen worden gedurende het spel van de muzikanten opgeblazen door het spel en je ziet ze groeien en groeien.
Het is een raar en gaaf gezicht want alles is echt eigenlijk, de muzikanten zijn werkelijke muzikanten en hun houding en gebaren en acties zijn allemaal juist. Ze lezen de bladmuziek en die klopt bij wat ze in het instrument blazen alles klopt en hoort bij wat we normaal zouden zien bij een concert. Alleen je zit daar als publiek en je hoort helemaal geen muziek zoals we dat zouden verwachten. Een perfecte metafoor dus net als in de jaren voor een crisis, blazen hier de muzikanten, zoals beleggingsbankiers dat doen, alleen maar heel veel lucht.
Als het muziekstuk is afgelopen monteren de muzikanten de instrumenten inclusief de muziekstandaard aan de muur in klemmen. De manier waarop dit gebeurd is zodanig dat je de grafieken van de laatste 3 jaar groei te zien krijgt. De ballonnen bungelen er overspannen opgeblazen aan en gedurende de tentoonstelling zullen die langzaam leeglopen.
Het werk is een reactie van Geerts op wat hij om zich heen ziet. Onze hedendaagse levensstijl waar we uitgaan van een constante groei en voorbij gaan aan het feit dat dit zo maar op kan houden. Het feit dat zijn eerste grafiek al van 1637 dateert laat ons zien dat de geschiedenis zich vooral herhaalt, ook als het over de economie gaat.
Hebzucht is iets wat we nog steeds niet de baas zijn. Zo’n kleine 400 jaar later kiest een kleine groep mensen er toch weer voor. Ook al weten ze dat het een enorme negatieve impact zal hebben op een enorme groep mensen wanneer zij in een korte tijd obsceen veel geld kunnen verdienen… en alle gewone spaarders gaan gewoon weer mee in de gekheid en gokken mee!
- ONLY THE WAY UP, performance en installatie, koperen pijp, koperen mondstuk met ventiel, muziekstandaard met klem, bladmuziek, paperclips en muurklemmen (2016).
14 september – 29 oktober 2017
LMAKgallery
298 Grand Street
New York, NY 10002
Foto’s met dank aan kunstenaar en galerie.
Leave a Reply