- Dat valt nog wel mee; al zou ik niet graag de hele dag achter de balie zitten.
Dit is echt super: alles omvattend heerlijk onbegrijpelijk ruimtelijk spektakel met geluid als belangrijkste speler. Loop van zaal tot zaal en keer terug naar waar het kennelijk te doen is. De laatste show onder de hoede van Defne Ayas is een belevenis. Rock&roll van Rana Hamadeh.
Eerder was werk van Rana Hamadeh te zien op de slechtste tentoonstelling ooit in TENT – de pseudo-Prix de Rome de Dolf Henkes prijs. Misschien door de context ongewild in disbalans (wat clichematige memorabilia, props en atributen verzameld en een durende film) viel ze toen op toch slechts als minst slechte presentatie. Het werk hier heerst. Is totaal, af, groots. Waar het tegelijk werk in beweging is – er wordt gerepeteerd, attributen verschuiven. En de toeschouwer heeft een rol.
Wat mij betreft dit zo bezien is Rana Hamadeh de gedoodverfde winnaar van de Prix de Rome, later dit jaar voor het eerst in de Kunsthal, met De Appel als zodanig overleden. Ik ben benieuwd wat dat gaat worden – de Kunsthal is meer van James Bond, kattenschilderijen en toegankelijke fotografie dan van unheimische Mondriaankunst. (Overigens – Melanie Bonajo en Saskia Noor van Imhoff bij de Prix zijn potentieel ook geheel niet mis.)
Laat u verleiden, ga, ga ga, mis dit niet.
Grote kwoot:
“De tentoonstelling, opgevat als de ‘fabriek’ en de ‘lopende band’ waar de opera wordt samengesteld, kan worden beschouwd als een levend, voortdurend veranderend geluidskampement bij Witte de With waarin de begrenzing van performance, spektakel en beleving voortdurend op de proef wordt gesteld.
Via een systeem van onderling verbonden en interactieve geluidszones krijgen diverse personages en gebeurtenissen gestalte in een theaterproces dat zich voltrekt in samenspel met een herhaald afgespeelde, veertig minuten durende muzikale begeleiding.
De ruimtelijke uitvoering van de oorspronkelijke partituur van de Opera in de tentoonstelling wordt voortdurend onderbroken door het live verwerken van publieksreacties; de live interpretaties en vertaalslagen van machines; het dagelijkse verplaatsten van objecten door het team van Witte de With in de hoedanigheid van acteurs; de openbare repetities van performers en tenslotte door de voortdurende productie van attributen en decorstukken voor de aanstaande theaterproductie. Als gevolg van deze processen maakt Witte de With zelf deel uit van de stoffelijkheid van de Opera.”
De Opera zelf is te zien 14 en 15 december, Theater Rotterdam.
Nog tot 31 december:
wdw.nl/nl/our_program/exhibitions/rana_hamadeh_the_ten_murders_of_josephine
En vergeet de bovenverdiep niet, The Show is Over van Öğüt & Macuga, daarover later meer.
wdw.nl/nl/our_program/exhibitions/rana_hamadeh_the_ten_murders_of_josephine
Leave a Reply