Promotiewaarde

Andermans werk doen. Voor niks. Klinkt vreemd, maar bijna iedereen doet dit dagelijks. Kunstconsumenten zijn de afgelopen tien jaar veranderd in promotieteams die op social media werk van marketingafdelingen in de culturele sector hebben overgenomen. De verspreiding van foto’s, video’s en beoordelingen op Facebook en Instagram is goud waard.

Musea spelen er handig op in door in de tentoonstellingsteksten hashtags te promoten en Instawaardige kunst aan te bieden; beelden die het goed doen op Instagram. Bezoekers met een beetje ijdelheid of geldingsdrang taggen en Snappen de hele wereld. Voor niks.

Naast de promotiewaarde voor de culturele instellingen creëren bezoekers zo content voor social media. Die bakken met geld verdienen aan deze ‘user generated content’. Maar wie betaalt er eigenlijk voor die content; afbeeldingen van werk dat door kunstenaars is gemaakt?

Musea hebben doorgaans auteursrechtelijke afspraken met de tentoongestelde kunstenaars. Galeries en andere kunstinstellingen vaak niet. Een galeriehouder zal zeggen dat het delen van beeldmateriaal goed is voor de bekendheid van de expositie en de bijbehorende verkoop. Maar ondertussen zijn de gedeelde foto’s ook goed voor de promotie van de galeries zelf.

Kunst is dus veel meer waard dan alleen de verkoopprijs. En kunstenaars staan klakkeloos afbeeldingen van hun werk af, zonder een realistische vergoeding te ontvangen. Zelfs wanneer andere partijen aan hun beelden verdienen, zoals de Grote Nederlandse Kunstkalender. Deze papieren stoeptegel van 365 kunstafbeeldingen dik is voor 35 euro te koop. Kunstenaars staan massaal hun afbeeldingen af. In ruil voor een gratis exemplaar.

En niet alleen het werk van kunstenaars levert andere partijen gratis waarde op. Ook de kunstenaars zelf zijn waardevol, zo bleek onlangs bij een stunt van het Rijksmuseum. De zoveelste bezoeker van De Nachtwacht mocht er een nachtje doorbrengen. En dat bleek een kunstenaar.

De sympathieke Haarlemmer bleek bijzonder mediageniek en de PR-machine van het Rijksmuseum draaide overuren. Alle nationale en internationale media berichtten over de ludieke logeerpartij. De PR-waarde voor het Rijksmuseum bedraagt inmiddels tonnen. De vraag is wat de logé ervoor kreeg.

About Jacques Placques 97 Articles
Jacques Placques schrijft over hardnekkigheden, schandaaltjes en stereotypen in de kunst- en designwereld. Als stille getuige tekent hij observaties op die geromantiseerd zijn weergegeven om herkenning te voorkomen.

1 Comment

  1. De vraag stellen is haar beantwoorden. (Laatste regel.) Nu ja een bed voor een nacht. Een onvergetelijke herinnering: “Ik zit nog steeds op mijn euforische wolk, geloof ik. Ik heb uiteindelijk maar twee uur geslapen, want ik heb tot kwart voor vier in mijn eentje op mijn sokken door het museum gelopen. Het is voor een kunstenaar heel bijzonder om zonder enige ruis of verstoring daar te wandelen.” Na twee uurtjes doezelen, wordt hij weer wakker. De totale stilte in het bijzondere Amsterdamse monument is overweldigend. ,,Ik realiseerde me toen: dit is uniek. Dit gaat nooit meer iemand meemaken. Dit is geschiedenis.””

Leave a Reply

Your email address will not be published.


*