In het werk van David Boyer zien we een mengelmoes van drie technieken die we kennen in kunst uit Haïti. De sequentiekunst die gebruikt wordt in de voodoo vlaggen; de kringloopkunst waar Camille Jean dit Nasson (1961-2008) mee begon en die nu internationaal vooral bekend is van het in 2010 uiteengevallen collektief Atis Resistance (Guyodo, Celeur Jean Herard en Andre Eugene); en het traditionele Fer Decoupe waar Croix des Bouquets (een uur buiten Port Au Prince) bekend van is.
Boyers werken zijn donker als ijzer, de sequenties zijn bij hem knopen en hergebruikte materialen. Zien werken van andere kunstenaars die hergebruikt materiaal gebruiken er vaak een beetje afgeraffeld uit, het werk van Boyer is het tegenovergestelde. De scholing in de sequentiekunst bij werkplaats Tibout zien we nog steeds terug anno 2017 in zijn eigen werk, niet eerder zag ik tijdens mijn bezoek werk dat met zoveel zorg en liefde gemaakt is, secuur en netjes afgewerkt. Bij Boyer wordt er niets afgeraffeld.
David Boyer (Port Au Prince, 1976) begon als 12 jarige te werken in de werkplaats van Tibout, met het maken van voodoo-vlaggen. Hij beheerste de sequentiekunst al snel en begon andere kunstenaars te helpen bij het ontwikkelen van hun technieken. Boyer werkte met kunstenaars als Pierrot Barrat, Dubréus Lhérisson en Barbara Prezeau Stevenson. Hij ontwikkelde door de jaren heen zijn eigen authentieke stijl en had zijn eerste solo tentoonstelling in Gallery Monin in 2008. In 2011 nam hij deel aan zijn eerste internationale tentoonstelling in het cultureel centrum Little Haïti in Miami van kunstenaars/curatoren Edoaurd Duval Carrie en Mireille Gonzales. Boyer exposeert regelmatig in Haïti en internationaal in New Mexico, Canada, Frankrijk en Cuba. Boyer woont en werkt in Port au Prince en zal op 2 december tijdens Nuit Blanche te zien zijn in Gallery Nader.
Geweldige kunstenaar. Eén van de weinige deelnemers ook die zich indertijd staande kon houden in atelier A47 van de Reiksacademie. Het was hem in zijn eindpresentatie gelukt om de gehele ruimte terug te brengen tot het platte vlak. Zeg maar van 3D tot 2D. En in diezelfde magische beweging zette hij de klok van de kunstgeschiedenis 50 jaar terug. Nog niet helemaal de tijd waar we uiteindelijk in terecht willen komen, maar waar een wil is, is een weg.