Koning Korting

Joop en Wim zaten behaaglijk in het warme lamplicht hun krantje te lezen. Het duurde nog een half uur voor de beurs openging. De galeriehouders zochten elkaar altijd op tijdens beursdagen. Als niet-Amsterdammers voelden ze zich een beetje outsiders. En dat schiep een band. Het feit dat ze andere deelnameprijzen betaalden dan de Amsterdammers speelde wellicht ook mee.

“Godallejezus wat een eikel”, zei Wim opeens. “Die Bert Derks van de Volkskrant schrijft dat bezoekers van deze beurs maar gewoon een beetje moeten afdingen. Wat zou hij ervan vinden als zijn hoofdredacteur een paar euro van zijn stukjes afpingelde?”

Joop had ‘de krant voor luie intelligentsia’ niet meer opengeslagen sinds de laatste verfklus twee jaar geleden. Hij keek Wim geamuseerd aan. “Dat wordt weer een weekendje doorbijten. Komen al die grachtengordelvrouwen met moeilijke shawls en vijfhonderd euro zakgeld zeiken over een paar tientjes. Ik zie er naar uit.”

“Het is toch ook niet te doen”, schamperde Wim. “Als ik al korting geef, belast ik het niet door aan de kunstenaar. Dat vind ik stijlloos. Maar ik wil toch ook graag die 10.000 euro standgeld terugverdienen.” Joop kende het probleem. Toch waren er collega’s die er anders over dachten.

Joop moest ineens lachen. “Ken je die gasten uit Den Haag? Van Galerie Proper? Die spraken gewoon 30% korting af zonder dat de kunstenaar daarvan op de hoogte was! En dan verwachtten ze ook nog dat ze de korting konden delen!”

Wim knikte. Hij kende de verhalen over die twee mannen. Die op gerenommeerde beurzen schitterden door afwezigheid. “Een beetje een hit and run-galerie. Pakken wat je pakken kunt, zonder na te denken over een visie of koers.”

“Maar de mooiste verhalen over korting komen toch wel uit Rotterdam!”, schaterde Joop. “Bij Flat Kraan begin je met 10%, maar al na een paar minuten aandringen kan de korting oplopen tot wel 60%!”

Joops lach ging over in een hartgrondige rochel. Wim keek verbijsterd. “Dat meen je niet!” Joop moest even op adem komen. “Ze noemen hem niet voor niets Koning Korting! Kun je je voorstellen? Alsof je bij Carpet Right binnenloopt!”

Wim stopte z’n tablet weg. Hij keek in de richting van de beursstand van hun Rotterdamse collega. “Dat belooft nog wat vandaag.”