Atelier Raquel van Haver

[Lange lezenswaardige inleiding, daarna op bezoek bij Raquel van Haver:]

ARTE EN LOS TIEMPOS DE LA CORONA – Hoe gaan we het doen nu?

De wereld staat op zijn kop en zo ook mijn planning voor 2020. Ik zou nu in residentie zitten bij Ateliers’89 in Aruba. Daar zou ik werken aan mijn boek over mijn onderzoek in het Caribisch gebied (met dank aan Mondriaanfonds). En “here I am”, in Amsterdam.

Een van de onderwerpen waar ik over schrijf is paspoorten en hoe je met een Europees of Amerikaans paspoort de hele wereld over kan reizen zonder visum of het kan kopen bij aankomst voor een bedrag van rond de 25 euro. Dit is absoluut niet het geval als je in het Caribisch gebied woont met een paspoort dat niet uitgegeven is door EU of US. Maar de wereld staat op zijn kop en ten tijden van Corona ben ik met mijn Europees paspoort nergens meer welkom, alle grenzen werden voor ons gesloten. Ik was aan het schrijven in Rio voordat ik naar Aruba zou gaan en nadat mijn 90 dagen verblijf in Rio voorbij zijn kan ik dus alleen nog maar vertrekken naar Nederland. In Brazilië hanteren ze de regels die gelden voor hen voor een specifiek land gelden omgekeerd ook voor de paspoorthouders van dat land in Brazilië. Europeanen kunnen dus 90 dagen per 180 dagen in Brazilië verblijven. Mijn tickets vanuit Rio verder zijn geannuleerd, geld krijg ik niet retour, en een van de boekingskantoren geeft gewoon helemaal geen gehoor. Mijn permanente werkreisverzekering geeft op al mijn vragen online het antwoord sorry hier gaan wij niet over. Niet afreizen staat op een boete van 100$ per dag die je langer verblijft en er zijn nog vluchten of je kunt zwemmen. Zelfde regels als die Nederland hanteert…coulance is niet iets wat wij betrachten als het over immigratie gaat dus die onwrikbare houding krijg ik gewoon terug (terecht). Ik boek een enkele reis met de laatste rechtstreekse KLM vlucht van Rio naar Amsterdam. Dat kost net zoveel als een retour en omdat deze vluchten waarschijnlijk het laatste inkomen is wat ze hebben gaan ze voor het volle bedrag dat legaal toegestaan is. De vlucht gaat op mijn 89e dag van verblijf in Brazilië in een tijdsbestek van 180 dagen.

De vlucht vertrekt in de avond en komt de volgende ochtend aan. Tegenwoordig zit je boven op elkaar in een vliegtuig en dit vliegtuig is vol we zitten dus boven op elkaar. Lange mensen in gangpad proberen toch nog hun benen niet in het 30 cm brede gangpad te zetten maar het is onmogelijk om mensen niet aan te raken waar je naast zit of als je door het gangpad naar het toilet moet. In het vakje voor mijn stoel zit een broodje en een flesje water. Op de intercom wordt ons uitgelegd dat dat ons ontbijt is voor de volgende ochtend. We krijgen direct na opstijgen een warme maaltijd rijst met rundvlees er is geen keuze voor vega of kosher enzovoort. Er is een keuze voor een drankje uit water cola of sap. Daarna gaat het licht uit en zien we niemand meer. Het KLM personeel probeert zo weinig mogelijk in contact te komen met de passagiers om overdracht van het virus te voorkomen. Lijkt me ook best eng om zo heen en weer te vliegen de hele tijd om mensen nog op te halen. Bij de toiletten staan flesjes water en zakjes chips en stroopwafels. Halverwege roept men om of aanwezige doctoren in het vliegtuig zich alsjeblieft willen aanmelden bij de stewardessen. We horen niet waarom. Vijftien minuten voor we de grond raken gaat het licht aan en mogen we al niet meer uit onze stoelen. We krijgen geen aanwijzingen over wat we moeten doen als we in Nederland zijn. De enige mededeling tijdens de laatste 15 minuten van de landing en het naar de terminal gaan is dat we ons eigen vuilnis mee moeten nemen en die in de vuilbakken direct buiten de slurf moeten gooien.

Aangekomen op Schiphol, zijn we de enige vlucht op een overigens totaal lege luchthaven, alle aankomst en vertrek borden staan vol met vluchten met erachter cancelled/geannuleerd. Als ik mijn paspoort op de scanner leg bij de immigratie zegt het schermpje dat er iets mis is en ik moet wachten op assistance. Als ik opkijk zie ik niemand en het poortje gaat gewoon open. Ik loop door. Er zijn geen karretjes in de bagage hal en ik rol mijn koffers naar de douane toe, niemand, iedereen loopt door.

Just in case ga ik dan maar op eigen initiatief in quarantaine voor 2 weken en zie ik nu pas weer vrienden. Wat een feestje om iemand te zien al is het op 1,5 meter afstand en dan een gesprek te hebben met iemand die je kent. Alleen maar aan de telefoon is ook niets en video gesprekken maken dat ik denk dat ik in een film leef. Ik merk dat ik graag fysiek gezond blijf en het virus liever niet krijg maar ik wil ook mentaal gezond blijven. Ik heb het nodig om naar buiten te kunnen, ik leef op 30m2 en ik heb geen balkon of tuin en ook geen direct zonlicht en ik heb menselijk contact nodig al is het op 1,5m afstand en mag ik ze verder niet aanraken of zij mij. Nadat ik weer vrienden in levend lijve op afstand voor me zie staan begin ik nu een beetje te aarden.

Ik moet bedenken wat de situatie nu eigenlijk is en hoe dit nu moet. In de afgelopen 25 jaar ben ik voortdurend op reis geweest. Het idee dat ik de komende twee jaar hier in Amsterdam zal zijn en waarschijnlijk niet eens naar België kan is iets waar ik me niet zoveel bij kan voorstellen. Maar dit is de realiteit en ik zal er aan moeten wennen en wil er ook ok mee zijn. Al gaan er op de duur wellicht wel noodzakelijke vluchten hoe noodzakelijk zijn mijn reizen? Vermoedelijk niet. En tenzij ik mijn airmiles die ik nog heb kan gebruiken zal ik er ook niet de financiën voor hebben. Maar ik ben gezond en veilig heb een dak boven mijn hoofd en eten. Dat is al veel meer dan vele anderen op de wereld hebben dus…

De kunstwereld zal voorlopig niet dezelfde zijn. Ik schrijf een boek daar zou ik dit jaar nog aan werken dat kan ik natuurlijk ook hier afmaken in Amsterdam. De inspiratie en discipline zijn wel even zoek. Dat komt wel weer goed vermoed ik en ik heb besloten het me maar te laten overkomen. “If anything” is tijd iets waar ik de komende maanden en wellicht jaren genoeg van heb dus dat boek komt er wel. Wellicht wat later maar dat is ook ok. Of er nog uitgeverijen dan zijn en of de mensen nog geld hebben tegen die tijd om boeken te kopen of willen lezen over het Caribisch gebied? De tijd zal het leren.

Hoe dealen andere vrienden en collega’s met “Rona” zoals het virus in de volksmond heet? Ik heb de afgelopen maanden nauwelijks geschreven voor trendbeheer omdat ik focus had op het boek. Maar ik wil toch wat met deze hele situatie en ik denk dat schrijven over kunst en Rona mij en wellicht ook anderen zal helpen e.e.a. een plek te geven, te zien hoe anderen in het veld er mee omgaan en te bedenken hoe nu verder.

In deze nieuwe serie: “Kunst in tijden van Corona” ga ik op social distance bezoek naar kunstenaars, galeries en instellingen waar ik in de afgelopen jaren over schreef. Gezien Rona ga ik naar hen die op loop of fietsafstand van mij zijn. Ik ga zien en fotograferen en vragen waar ze mee bezig zijn en hoe!

Vandaag fietste ik naar Amsterdam Noord. In de SLOEP loodsen zit het nieuwe atelier van Raquel van Haver.

Op het bootje naar Amsterdam Noord – NDSM kunnen we zonder probleem allemaal op 1,5 meter afstand van elkaar staan want er is niet echt werk fietsverkeer en al helemaal geen toeristen. Ze vertelt dat ze ook net nu van CAWA een atelierwoning in Zuidoost heeft gekregen. Ze zit middenin een verhuizing van Heesterveld naar Florijn. De vloer ligt en het is geverfd, alles is verhuisd maar ze zit daar midden tussen de onuitgepakte dozen.

In de studio in Noord werkt ze op het moment aan een tentoonstelling in het Bonnefanten museum in Maastricht die is van juni naar september verplaatst en werken voor Breda Photo Festival dat staat gepland voor september/oktober. In SLOEP ontmoet ik haar studio -assistent Angel, een student van de HKU, en Alex, een installateur van het Stedelijk Museum, die dingen voor haar bouwt voor Bonnefanten.

Ze vertelt dat ze eigenlijk gewoon aan het doorwerken is zoals ze pre-Rona ook al deed. Alleen is alles veel stiller maar dat is ook best prettig omdat ze daardoor wel meer focus heeft en minder afgeleid wordt. In de loods is een handvol kunstenaars rustig en stil aan het werk. Eigenlijk inderdaad de perfecte situatie als je een heel body of nieuw werk moet maken voor een museum.

In de ochtend doet ze in de keuken van de loods haar emails en ander werk op de laptop. Haar nieuwe woning heeft nog geen WiFi want dit moet geïnstalleerd worden en op dit moment sturen de telefonie bedrijven geen monteurs langs blijkbaar. In de middag en avond werkt ze aan haar nieuwe werken of in het thuis atelier waar ze werkt aan schoner werk als foto en collages of in de SLOEP studio waar ze werkt aan grote schilderijen en sculpturen. Vandaag is ze bezig met video opnames in haar studio voor het Stedelijk Museum. Gezien de situatie, worden kunstenaars gevraagd dit zelf te doen met hun telefoon en het ruwe materiaal dan op te sturen.

In feite is er dus op dit moment voor van Haver niet zo heel veel veranderd. Haar tentoonstellingen zijn op dit moment verschoven en niet afgezegd. Er is minder afleiding en meer focus. Ze is gestopt met roken want COVID19 is een virus wat je longen aanvalt. Het leek haar verstandig om niet meer te roken, iets wat ik zelf ook niet meer doe sinds ik in Amsterdam aangekomen ben waar het aantal cases (en dus besmettingen) zoveel hoger is dan in Brazilië.

Het werk in wording ziet er veelbelovend uit. Ik hoop dat we later in het jaar inderdaad met waarschijnlijk lage publieksaantallen op voldoende afstand van elkaar in de trein naar Maastricht kunnen en het museum in om het nieuwe werk te kunnen zien. Van Haver gaat exposeren in de toren.

Voor nu is ze gevraagd gewoon het werk te maken en zijn haar data verschoven naar september een exacte datum is nog niet bekend.

About Sasha Dees 345 Articles
Verbinder. Wereldburger; Onafhankelijk curator en producent; Focus op Internationaal, Innovatief, Inclusief en Interdisciplinair. Schrijft o.a. voor Trendbeheer, Africanah en ARC Magazine. www.sashadees.com

Be the first to comment

Leave a Reply

Your email address will not be published.


*