THIS IS NOT A SIMULATION is de 18e editie van IDFA Doclab het IDFA onderdeel dat immersieve interdisciplinaire werken presenteert. VR, AR, AI, performance, theater, film, gaming, nieuwe media, biokunst er is van alles te zien en ervaren in Brakke Grond, Droog, Frascati, de Balie, Artis Planetarium, EYE en SMA.
AI speelde de hoofdrol in de opening van het gehele IDFA met About a Hero (ook onderdeel van Doclab) in Carree. About a Hero is een experimentele documentaire gemaakt door kunstmatige intelligentie (KASPAR), die getraind werd met het hele oeuvre en alles wat beschikbaar is over Werner Herzog. Oordeel vooral zelf, verwacht een moord (of niet?), machines een vrouw, koffiezet apparaat, broodrooster, en seks…
De docu werd gemaakt met medeweten en toestemming van Herzog die eerder beweerde dat het nog 4500 jaar zou duren voor kunstmatige intelligentie een film zou kunnen maken zoals hij dat doet, een termijn waar hij nu op terug komt hoor ik in de Q&A.
Bij de opening van Doclab in de Brakke Grond checkt vertrekkend directeur Orwa Nyrabia in het werk ‘AI & Me’ van mots of kunstmatige intelligentie weet wie hij is door alleen maar naar hem te ‘kijken’.
Veel werk in het Doclab is niet echt te fotograferen anders dan dat je mensen ziet met een VR headset op, dat beeld kent iedereen nu wel vermoed ik… ga vooral zelf checken wat er in die headset gebeurd. Maar er is meer….
De Playroom is een nieuw onderdeel van IDFA Doclab waar je kunt spelen met prototypes en/of onderdeel kan zijn van onderzoek wat makers doen voor opkomende nieuwe werken. Ik ging naar ‘The Body Amorphous’ onderzoek door May Abdalla (Anagram) Ik zag een bezoeker een enorme bal op haar hoofd balanceren en daar allerlei opdrachten mee doen. Intrigerend! Ik liet me in een pak waar overal ballonnen aan hingen werd stoppen en mijn lijf ineens twee keer zo groot was geworden, alles bewoog. De ballonnen moesten door mijn medespeler doorgeprikt worden met op haar hoofd een plastic kom waar een schroef in zat met de punt naar buiten (helaas geen horizontale foto om te laten zien). Je bewust worden van je lichaam inclusief deze nieuwe ‘ledematen’ en samenwerking met medespeler EN je omgeving was de sleutel!
Verder in de Playroom het Gentse Collectief Ontroerend Goed, met ‘Handle with Care’ een nieuw werk in wording. Er wordt een doos naar het theater gestuurd. Het heeft instructies. De instructies zijn: Nodig een groep mensen uit, op een specifieke avond, op een specifiek tijdstip. Laat het publiek plaatsnemen. Plaats de doos in het midden van het podium. Het publiek wacht af. En dan staat iemand uit het publiek op en opent de doos. De show is begonnen…
Van dezelfde makers ook ‘Thanks for Being Here’ in het doclab gepresenteerd in Frascati als project wat ‘af’ is. Maar ja onderdeel zijn van Doclab en een voorstelling zien van Ontroerend Goed zegt het eigenlijk al… Wat is af? En wie maakt eigenlijk het werk? … gaat het zien, maak het mee!
Lisa Schamle confronteert zichzelf en het publiek in een performatieve nieuwe media installatie ‘Me A Depiction’, met de objectificatie van haar lijf.
‘Drinking Brecht’ een documentaire in een drankje van Sister Sylvester waar Brecht, genetica en biologie samen komen in een cocktail, een alcoholisch werk waar onze Jeroen wel blij van wordt vermoed ik …
De Toren van Babel was de inspiratie voor Ruben Cabenda voor zijn nieuwe werk Tongo Sondi een installatie / animatie over hoe taal en identiteit verstrengeld zijn een samenwerking met Raul Balai ondersteund door IDFA / Nederlands Filmfonds.
Entropic Fields of Displacements van Pegah Tabassinejad gaat over ‘dwalen’ en hoe dit in verschillende context niet allen anders ervaren maar ook gebruikt wordt. Het is als een installatie te zien maar tijdens de opening ook als een performance. Tabassinejad loopt buiten op straat gevolgd door een camera en instructies krijgt van het publiek die haar op scherm volgen in de zaal. Het begint vrij plat, een gimmick, en wordt (in de context van Amsterdam) pas interessant als ze i.p.v. de voor de hand liggende instructies (loop snel, ga naar rechts, praat met iemand), meer poëtische instructies krijgt.
In de Balie ‘Moore for Sale van Keith Wilson een live documentaire (mooi woord voor een presentatie over) van de controversiële performance artists en Shaman Frank Moore geboren met cerebale parese. Moore werd in de jaren 70-80 bekend met ‘eroplay’ en ‘eroart’.
Dat techniek ons toch nog niet altijd de baas is bleek halverwege de presentatie toen alles uitviel en na 10 minuten gekneuter bleek dat de batterij leeg was… da’s dan weer jammer. Maar maakte wel dat ik net op tijd was in het restaurant wat om 10 uur dichtging om nog wat overgebleven gebakken rijst met garnalen naar binnen te werken (avonden lang bitterballen als avondeten is zwaar overschat!!).
Oryza Healing Ground van Tamara Shogaolu is een installatie over zwarte landbouwers in Amerika die gebruik maken van traditionele technieken en traditionele gewassen kiezen om te verbouwen. Hoe dat moet of wat die gewassen zijn, vaak niet heel bekend (meer) en waar ze voor zijn is vaak (gedeeltelijk) oraal overgedragen en/of deels gevonden in familie archieven en vertaald en aangevuld naar het nu.
En natuurlijk mogen talks, panels, etc. niet ontbreken in een festival dus ook hier lullen we er weer lustig op los naast presentaties over academische overkoepelende filosofische universele vraagstukken als ‘AWE’ (super interessant overigens ik ging er helemaal op aan) ontbreken ook hier niet de ronde tafel gesprekken over de gangbare onderwerpen, markt en economie. Wie investeert in mijn onderzoek en kosten voor het maken van een prototype, wie maakt de equipment die ik nodig heb tegen lage kostprijs, waar vind ik locatie en werknemers die het werk voor mijn product gaan uitvoeren (lage kostprijs), wat is het verdienmodel, waar/via wie (distributie) zet ik mijn product af, waar zitten potentiele afnemers/consumenten, en hoe bereik je markt groei en daarmee hogere winst. Kunst en Cultuur is waarlijk volwassen geworden en kan zich met iedere andere industrie meten… Lezers die meer van me lezen weten dat ik ook gewoon huur moet betalen en moet eten maar ik aan dit soort tafels niet geïnspireerd wordt en me iedere keer opnieuw een buitenaards wezen voel.
International Documentary Festival Amsterdam (IDFA)
14 t/m 24 November 2024
www.idfa.nl
Leave a Reply