-
Zaaloverzicht met links Tove Storch, midden Art & Language Guernica in de stijl van Jackson Pollock, rechts fragment Kelley Walker
Gelijk het leven is titelde een tentoonstelling uit 2003 van Jan Hoet. Donderdag 27 februari overleed Jan Hoet.
Plotseling is RE: Painted ook een In Memoriam danwel een hommage aan. En wat voor een: knettergoed, fascinerend, sprankelend en verbazingwekkend. Een schilderfeest met een groot zelfbewustzijn en vaak grensoverschrijdend. Veel meta-werkjes – het gaat bijna altijd ook over het schilderen zelf – een flinke staffel kwaliteitswerk van voor mij onbekende namen.
Een absolute must see. Zeker in samenhang met de eerdaags te openen solo van Richard Jackson Ain’t Painting a Pain – Gerhard Richter meets Bruce Nauman on acid / Damien Hirst kan wel inpakken met zijn spotpaintingkjes.
Gebaseerd op Hoet’s aankopen en aangevuld met daarna aangeschaft werk ligt RE: Painted volledig in het verlengde van Gelijk het leven is en gaat het er tegelijk overheen.
Een mooie hommage.
Artistiek directeur Philippe Van Cauteren over Hoet.
Oscar Morillo
[Naam vergeten] Smelted ola-ijsje op overheadprojector.
Kristjam Gudmundsson en Remo Salvadori
Remo Salvadori
Franky D.C De schoenen van de buurman uit 2000. Ik bedoel maar – waar vind je dat nou?
Niet uit te leggen mindfuck van Oliver Lutz. Je ziet een zwart doek en je ziet jezelf terug op film kijkend naar een lustig berglandschap.
Konrad Lueg – Tischdecke 1965
Amedee Cortier
De eerste fatsoenlijke Gunter Forg die ik ooit zag.
Een van mijn all time favorite kunstenaars Blinky Palermo.
Koen van den Broek
Dirk Vander Eecken
Tatjana Gerhard
Michael Borremans
Werner Mannaers
Anne-Mie van Kerckhoven met linksachter Rainer Fetting
Dit is maar een deel van wat er te zien is.
Deze tentoonstelling is om meerdere redenen hels interessant. Overal is de kunstwereld te allen tijden ook altijd hyperlokaal. Als Nederlander zijn veel namen uit de SMAK-collectie mij ten enenmale onbekend. Tegelijkertijd is de kunstwereld wereldwijd altijd eenzijdig uniform. Die (zogenaamde) toppers wil iedereen hebben en heeft dan ook iedereen. (Is er een museum zonder een Toroni?) Er ontstaat een interessant spanningsveld als je zulks laat botsen. Veel van de werken lijken op werken die ik ken van anderen. Waar ze op de keper beschouwd vaak uniek zijn.
RE:painted – verf van alle kanten. De selectie is zorgvuldig en subliem gehangen. Uit de krochten van de opslag getrokken, een vibrant geheel vormend.
Bovenal ook superleuk. Waarom – daar ben ik nog niet helemaal uit. Een gevoel van opwinding maakte zich van mij meester. Misschien juist dat feest der herkenning wat dan niet precies feest der herkenning blijkt maar net anders ingestoken. Ik moet althans diverse kunstenaars gaan opgooglen (Oliver Lutz) en ben benieuwd hoe degelijk Amedee Cortier, Dirk Vander Eecken, Franky D.C, Walter Leblanc blijken.
Te zien tot 27 april 2014.
het ola-ijsje ken ik van navid nuur.
> het ola-ijsje ken ik van navid nuur.
Nou ja…. zou dat het zijn, dat ik dacht dat weet ik toch wel, daartoe hoef ik geen naamkaartje te fotograferen…