- U kunt toch wel een McCarthy onderscheiden van een KAWS?
Aargh en amaai, een mengeling van ongeloof en onbegrip. Wat Artzuid dit jaar heeft weten te verzamelen aan brons, corten staal, hout, glimmers en betonpap is veel, heel veel. Alles van en met allure en grandeur en dat maakt het tegelijk wat naarstig. Egodropping bombast zonder wezenlijke beeldende verrassing, precies wat het publiek wenst en verwacht. Precies dat waar het van kan zeggen nah is DAT nou kunst? Ja want het kost een hoop en de namen die zijn niet mis die zijn in de geschiedenis van de hedendaagse beeldende kunst ingeschreven.
Rudi Fuchs, curator Artzuid 2015, ah, dat verklaart een hoop. Het plaatsen van een verzameling Grote Beelden Die In De Weg Staan Van Louter Grote Namen, Toppers Van Toen, moet een fortuin hebben gekost. De berg vrinden van Fuchs is alomvattend, de berg sponsors indrukwekkend.
Ik raad het iedereen aan. Niet zozeer voor de cultuur, die is dan aanleiding, maar voor de omringende architectuur, niet op foto’s helaas. Die is fabelachtig. En Doutzen Kroes woont er. Endstra zat er op een bankje met de Neus. Brood sprong er van het Hilton. Voor elk wat wils. Tragisch ramptoerisme meets OMG en WTF of omgekeerd.
Het begin met een tiens. Een boomomarmend mannetje bij Station Zuid. Eén? Nee direct een roedel. De toon is gezet. Groot is goed en veel is lekker. Een ongeluk komt nooit alleen.
Frank Stella kennen we als een gerespecteerd schilderijenmaker. In zijn vrije tijd liefhebbert hij in edelkitsch.
Vergis u niet: dit beeld is gigantisch.
Bijl hoort niet bij de route die is echt.
De kus, Sabine Bruinsma, 8 jaar.
Leren vliegen, Chaia Kip, 11 jaar.
Ik ben hoger dan jij, Tachisse de Beun, 19 jaar.
Tot zover Artzuid Junior en de verkeerde kant op fietsen.
Het officiele gedeelte begint met een fikse pot koffie van Klaas Gubbels. Corten staal, the choice of a generation. Het roest zo heerlijk aan.
Tony Cragg
John Chamberlain
Tony Cragg
(Noot: ik heb maar een handvol foto’s, maar het leeuwendeel van de kunstenaars is vertegenwoordigd met een stoet grote beelden, nagenoeg identiek. Wat te denken geeft over het voorraadbeheer van de heren, vooral heren.)
Penck. A R Penck! Ik had geen idee dat de bebaarde drummende kobold uit Oost Duitsland ook in brons tekeer ging. Ziet er koel en eigentijds uit.
Ulrich Rückriem.
Thomas Housago.
Georg Baselitz.
Het meest gefotografeerde beeld is van erm Jaume Plensa.
KAWS
Georg Herold
Helmenschilder Markus Lüpertz
En het eindigt met weerom een corten koffiepot van Gubbels.
Slechts een fractie van de beelden gefotografeerd!
Aan die selectie ruik ik een zelfde soort eisenpakket voor, en set van vooroordelen over sculptuur als aan die voor de beeldensectie van Art Amsterdam. Zat Rudi Fuchs daar ook in de commissie? Weet iemand dat? Misschien wordt het tijd voor een cursus waarderen en beoordelen van sculptuur voor Nederland. Ik troost mij, en wie weet een meelezer, met de gedachte dat het elders wél goed gaat. Als onze oosterburen iets samen laten stellen door onze zuiderburen, bijvoorbeeld: http://www.blickachsen.de/root/index.php?page_id=562
> de beeldensectie van Art Amsterdam
Je bedoelt de beelden op de grondvloer in de parkeergarage van de Amsterdam Art Fair? Ik denk dat is heel eenvoudig – deelnemende galeries mochten een beeld ‘inzenden’. En dan vast vakkundig op een rij gezet.
Maar beelden op een kunstbeurs zijn nooit een tentoonstelling als zodanig, andere belangen staan begrijpelijk voorop.
Er zijn wel degelijk beelden afgewezen, dus deelnemende galeries zonden in en ‘iemand’ koos. Ik was benieuwd wie die ‘filter’ was. Snap ik welke belangen voorop staan dan vind ik de selectie nog steeds verdrietig.