Afgelopen donderdag was de première van Hypanthium een nieuwe werk van Sebastian Hernandez in Red Cat: CalArts Downtown Center for Contemporary Arts.
Red Cat is een klein theater (200 stoelen) en onderdeel van CalArts (California Instituut of the Arts). CalArts werd opgericht in 1961 en wordt gezien als een grensverleggende universitaire opleiding voor de beeldende en podium kunsten in Los Angeles. Ik ben al decennia een fan van wat ze er doen. Kunst en cultuur in Amerika is door de bank genomen erg conservatief, commercieel en/of educatief (vormingstheater). Het is vooral allemaal heel letterlijk, men predikt de gospel zeg maar en die moet je als een mak schaap volgen. Men wil vooral dat het publiek niet nadenkt of de zaal met vragen verlaat. Red Cat zit in een kleine groep van organisaties (PS122, Walker Art Center, Under the Radar, etc.) in Amerika die ruimte maken voor ander werk. Werk en kunstenaars waar 90% van de Amerikanen niets van begrijpt en eigenlijk ook niets van wil weten. Er is plek voor iedereen die buiten de geijkte paden loopt, leeft, werkt en die grenzen verlegt. Het werk is interdisciplinair, experimenteel, internationaal, innovatief, maakt vaak gebruik van nieuwe technologie en interactief. Het zijn juist deze kunstenaars en werken die later blijken allerlei veranderingen in gang te hebben gezet die daarna langzaam doorsijpelden in de mainstream.
Hypanthium was eerder dit jaar met groot succes als een “work in progress” te zien tijdens het New Original Works (NOW) Festival in Red Cat. Hernandez is een multidisciplinaire kunstenaar die komt uit de LGBTQ+ gemeenschap en daar een prominente plek heeft. Geboren en getogen in Los Angeles haalde Hernandez een BA in Art Practice and Dance and Performance Studies van UC Berkeley.
Hypanthium gaat over de band tussen vrouwen, zo te zien vooral over trans femme, over macht en intimiteit. Het heeft op momenten een politieke lading, vooral de openingsvideo lijkt een commentaar op wat er momenteel allemaal in de wereld gebeurt en de verwarring waar we eigenlijk allemaal onderdeel van zijn
Het werk is een vloeiende, in elkaar vallende combinatie van beweging, kunstobjecten, van Hernandez zelf maar ook onder andere van Rafa Esparza (Whitney Biënnale 2017), video’s en een “kick ass” soundtrack.
De choreografie is intens, sensueel, intiem en erotisch. Een combinatie van moderne en club dans gecombineerd met esthetische vrouwelijke gebaren en houdingen, vogue en energieke bewegingen zo van de runways in de modewereld geplukt. Dit alles op de muziek die er speciaal voor gemaakt lijkt, wat niet zo is, Hernandez maakte een soundtrack van bestaande muziek.
De voorstelling is opgedragen aan Nacho Naves, een verbindende figuur in de LGBTQ+ gemeenschap en club scène in Downtown Los Angeles, die daags voor de première onverwacht overleed aan een longontsteking.
Regie/choreografie/soundscore: Sebastian Hernandez. Dansers: Angel Acuna, Sebastian Hernandez, Autumn Silas Randolph. Decor: Rafa Esparza, Sebastian Hernandez, Maria Maea. Video: Rafa Esparza, Sebastian Hernandez, Derek Houlgin, Gabriea Ruiz. Kostuums: Sebastian Hernandez, Autumn Silas Randolph.
In het programma worden alle nummers van de soundtrack genoemd, dat gaat een wellicht beetje ver voor dit artikel maar hier als voorbeeld Rabit & House of Kenzo (Halcyon Veil).
Foto credit: Vanessa Crocini / Sasha Dees
Hypanthium
24 – 26 January, 2019 (premiere 24)
Red Cat
CalArts’ Downtown Center for Contemporary Art
631 W 2nd St
Los Angeles, CA 90012
Leave a Reply