Historicus Lai Ying-tai introduceert het werk van Lo Yi-Chun. Ze maakt sculpturen van bananenschillen, bagasse (de vezel die overblijft van rietsuiker als de melasse er uit geperst is) en tabak. Met deze koloniale grondstoffen maakte ze een hele serie enorme wandsculpturen in de vorm van hertenhuiden. Nederland verkocht die hertenhuiden aan Japan, de huid werd duur verkocht, het was een periode het voornaamste inkomen van de VOC in Taiwan.
Ze vraagt me hoeveel hertenhuiden en objecten gemaakt van hertenhuid er in de collectie van musea zijn, ik heb niet het idee dat ik die ooit gezien heb, ik moet haar het antwoord schuldig blijven. Welk erfgoed heb ik dan gezien uit Taiwan? Ik kan me niet heugen ooit naar een tentoonstelling geweest te zijn met objecten of het onderwerp de geschiedenis van Nederland met Taiwan. Maar het Tropenmuseum is dan waar het zou moeten liggen lijkt me. Ik doe later een zoekopdracht Taiwan op de website van het Tropenmuseum het geeft geen resultaten bij collectie en twee resultaten in de algemene zoekopdracht: ‘Taiwan’ staat in rijtjes landen in Azië bij een muziekinstrument en bij gestelde vragen over koloniale erfenis. ‘Formosa’ dan wellicht, geen resultaten. Wow, niets uit of over Taiwan, dat zou best schokkend weinig zijn. Kan me niet voorstellen. Wij die van alles van overal meesjouwden en naar musea thuis brachten om er mee te pronken. Of waren we gewoon nog niet zo ver we zaten ‘maar’ 38 jaar in Taiwan. Nog niet aan toegekomen wellicht? Wie had gedacht dat de gouverneur, VOC staf, militairen en protestante missionarissen en hun families, zonder bezittingen op de boot enkele reis richting Batavia gezet zouden worden, verslagen door de Ming Dynastie? Of misschien zijn deze objecten nog niet gedigitaliseerd? Als ik terug kom ga ik toch maar eens navraag doen bij Wayne Modest als ik hem spreek.
In haar laatste serie werken vertaalt ze de koloniale geschiedenis en ongelijke distributie van rijkdom naar de hedendaagse tijd en de grote massa consumenten die nog steeds als makke schapen gemanipuleerd worden. Werden we eerst verslaafd gemaakt aan o.a. suiker, zijn we dat nu aan sporten, en de abonnementen, kleding en attributen die we daar dan weer voor nodig hebben en moeten aanschaffen om te zorgen dat die suiker verwerkt wordt en we gezond blijven.
Lo deed in 2022 onderzoek in Latijns Amerika en Jamaica en geïnspireerd door NEXUS en Entangled Species is ze begonnen om meer onderzoek naar de eilanden te doen en legde ik contacten voor haar o.a. in met Trinidad & Tobago en Suriname (beide ook voorheen koloniën van Nederland). Super tof dat er zich langzaam vervolgen aftekenen naar aanleiding van de tentoonstelling bij MoCA Taipei!
Publicatie:
Lo Yi-chun, Black Gold White, Studio Baranart, 2022, ISBN 978 6269577606 (Mandarijns/Engels)
CV:
Lo Yi-Chun heeft een MFA in beeldhouwkunst aan de National Taiwan University of the Arts, ze woont en werkt in Taipei. Sindsdien exposeert ze haar werk op grote schaal in Taiwan. Meer recent reisde ze naar andere landen zoals Brazilië, Colombia, Costa Rica, Panama, Jamaica, Japan, India, Nederland en de Verenigde Staten met subsidies van het Ministerie van Cultuur van de Taiwanese overheid als artist in residentie om site-specifieke werken te produceren en haar artistieke praktijk uit te breiden naar gemeenschaps- en milieukunstprojecten.
DANK:
Lai Ying-tai voor de introductie aan Lo Yi-Chun. Mijn verblijf in Taiwan en activiteiten rond NEXUS zijn op uitnodiging van en mede mogelijk gemaakt door The Department of Cultural Affairs, Taipei City Government, en het MoCA Taipei. Met dank aan Yen Chi-ping (Deputy Directeur Nationaal Theater Taichung) voor het maken van de connectie met MoCa Taipei’s directeur Loh Li-chen. Mijn accommodatie voor lang-verblijf is mogelijk gemaakt door Treasure Hill Artist Village / Attic Hostel en Trendbeheer. MoCA Taipei en Treasure Hill Artist Village/Taipei Artist in Residency vallen beide onder het bestuur van the Taipei Culture Foundation.
Leave a Reply