Hij stond al in mijn eindejaarslijst als tentoonstelling van het jaar, de foto’s staan al sinds november klaar maar een stukje tikken kwam er maar niet van. Martin Wong kende ik vooral als kunstverzamelaar. Al jaren zie ik de Martin Wong Foundation voorbij komen als bruikleengever in Amerika. Niet dat Wong nou bijzonder rijk was, het lijkt er meer op dat hij wel eens wat kocht/ruilde/kreeg van/met bevriende kunstenaars. Zo help je elkaar de boel draaiende te houden wanneer de eindjes zich lastig aan elkaar laten knopen.
Dat maakt deze tentoonstelling onder andere zo goed. Je ziet niet alleen wat een geweldige schilder Wong was maar krijgt ook een blik in wat kunsthistorici zijn netwerk zouden noemen maar wat natuurlijk gewoon zijn vriendengroep is. Allemaal in hetzelfde schuitje, de New York en San Francisco underground. Dertig/veertig jaar later is een deel van die vriendengroep te zien in de institutionele wereld van nu.
De tentoonstelling bestaat uit twee delen, Wongs jonge jaren in San Francisco/Eureka (Californië) en zijn leven vanaf 1978 in de Lower East Side van New York.
Bovenstaand een van zijn flyers voor het hippietheater van de Cockettes. Volgens wikipedia gevestigd aan 992 Valencia Street, tegenwoordig zit daar alweer 40 jaar Artist Television Acces en daar heeft een zeker Rotterdam VHS Festival ooit een avondje mogen verzorgen.
T/m 1 april 2024.
Stedelijk.nl/nl/tentoonstellingen/martin-wong-malicious-mischief
Hardcore SF vibes.
Kijk, dat is nog eens een cv! De cv kunstenaars kunnen wel inpakken.
De eerste zalen ademen Californië,
hoe Amerikaans wil je het hebben, de mooiste bioscopen van de wereld,
welvaart in overvloed.
Dan is het leven in de Lower East Side van een andere orde en dat zie je terug in het werk van Wong, een schilder van zijn leven van alledag.
Stadlandschappen met verhalende titels die vaak in gebarentaal nogmaals op het schilderij worden geschilderd. Een gebarentaal die ook doet denken aan het flashen van gang signs, een teken dat je beter zo snel mogelijk een blokje om kunt lopen.
Leuk detail die Zephyr tag.
Bedel-/dreigbrief, lalalala geld en snel een beetje.
Fantastische videoportret door Charlie Ahearn die u dan weer kent van de klassieker Wild Style en als tweelingbroer van John Ahearn wiens werk Mario & Antonio jarenlang in de Witte de Withstraat hing (boven MAMA). Je ziet hem onder andere aan het werk in zijn woonkamer/atelier, incluis badkuip als kwastenspoelbak, en op stap met vrienden in de karaokebar. Als ik me goed herinner had hij zijn kamer in ruil voor klusjes als huismeester, art of the bijbaan.
Supervet, staat gewoon online!
Zo goed allemaal.
En bij vlagen ook reuzelollig.
Verwijzing naar Aileen Middel/Mick La Rock die een deel van Wongs graffitiverzameling naar Amsterdam haalde voor een tentoonstelling een aantal jaar geleden. Begin jaren negentig ging Middel voor het eerst naar New York en kwam daar deels in dezelfde vriendengroep terecht. En ook Middel ziet u tegenwoordig permanent in Rotterdam.
En toen sloeg het noodlot toe..
De tentoonstelling zit vol interessante dwarsverbanden, neem daarom de tijd bij de vitrines. En mooi om te zien dat Kaws, iemand die net als Middel zich begin jaren negentig in New York begon te roeren binnen diezelfde kringen en uitgegroeide tot wereldster, werken van zijn voorgangers/helden koopt. Het maakt de cirkel een soort van rond, of eigenlijk is het meer een kunstenaarsorganisme waarbij iedereen er met zijn allen het beste van probeert te maken.
U heeft nog twee weken.
T/m 1 april 2024.
Stedelijk.nl/nl/tentoonstellingen/martin-wong-malicious-mischief
loved it!!! ik dacht dat je al artikel had geschreven eigenlijk (daarom heb ik het uiteindelijk niet gedaan hahaha)
Idem; ik had de foto’s al ontwikkeld maar mijn stukje was nog niet af gelukkig. Die van jou is veel beter dan ik ooit had kunnen maken. De eerste zaal dacht ik nog van kleur plus geaardheid – we hebben te maken met een regulier museaal inclusiviteitsmoetje, het witwassen van het geweten van de roomblanke bovenbaas, maar zaal vier was ik bereids helemaal om. Supertentoonstelling.