75 jaar Keukenhof

U was ook nimmer nog in Giethoorn, Volendam, Keukenhof, Zaanse Schans, de Hollandse bucktlist? Houden zo.

75 jaar Keukenhof. Je vraagt je toch af hoe ze dat hebben kunnen volhouden. Mijn zoon (12 jaar, prefereert Fortnite boven wandelen) had het na 5 minuten wel gezien. “Wat IS dit” Mij zonk de moed in de schoenen eenmaal de entree voorbij. Een grote mensenmassa schuifelt over de paden, als een soort wachtrij voor een attractie die niet komt. Want dit is de attractie. Schuifelen over de paden en dan overal bloemen. En nergens een achtbaan of reuzenrad. Wel zijn er diverse bakstenen bedrijfshallen luisterende naar de namen Wilhelmina, Juliana, Beatrix. Toonzalen edeklkitsch, kalenderwerk.

Ik maakte tegen de 200 foto’s van kiekende mensen. Helaas memorycard locked. Gelukkig had mijn andere zoon (10, prefereert Fortnite boven wandelen) de telefoon van Carolien voor een twaalftal pica’s inside Wilhelmina, Juliana of Beatrix.

Niets is geënsceneerd, alles is echt.

Je zou denken dat mensen elkaar doorgeven – soort van park, veel volk op de been, bloemen, bloemen en nog eens bloemen en geeneens geen achtbaan voor dat geld – van ik zou wat anders doen met mijn tijd en mijn geld dan padenschuifelen, bloemen tellen. En dat er dan door omgekeerde mond tot mond reclame jaar in jaar uit minder mensen komen en dat het dan dicht kan op een dag. Het tegenovergestelde is waar. Ik telde tweehonderd touringcars op de daartoe vrijgemaakte parkeerzee. Wij stonden met onze wagen op parkeerbaan U. 300 auto’s per pad. En het was nog des ochtends vroeg.

Een gegarandeerd omgekeerd uitsluitend principe. Zeg maar ons soort mensen kom je er niet tegen. Een soort beurs waar je niks kunt kopen anders dan friet patat en vast een lekkere bloembol. Zalig met stroop werd mij ingefluisterd.