“Het ging vanzelf. Toen ik nog studeerde aan het Sandberg Instituut, kregen we vaak e-mails doorgestuurd in verband met aanmeldingen voor prijzen, etc. Ik wilde wel eens zien hoe dat gaat, dus schreef ik me in voor De Prix de Rome, de belangrijkste kunstprijs voor jonge kunstenaars in Nederland. Ik dacht: ‘Misschien krijg ik wel interessante feedback over mijn werk.’ Plots was ik bij de laatste tien en opeens bij de laatste drie! Mijn werk stond opeens in tijdschriften, er werd een documentaire over me gemaakt, en elke week kwamen er interviewers en fotografen over de vloer. Het was best heftig om vanuit het niets in de spotlights te staan en in het diepe te worden gegooid. […]”
Hildevancanneyt.blogspot.com/2019/03/interview-met-maartje-korstanje.html
Leave a Reply