In K 21 in Düsseldorf is in de benedenverdieping een tentoonstelling te zien van Carsten Nicolai. De tentoonstelling heet ‘Parallax Symmetry’. Dat is het verschijnsel waarbij een object zich lijkt te verplaatsen wanneer het punt van waaruit dat object wordt waargenomen verschuift. Ik zou zeggen dat zoiets bedoeld wordt als wanneer je in de trein zit, en je niet door hebt of je zelf beweegt, of dat het de passerende trein is die beweegt. Veel van de werken in de tentoonstelling spelen met de waarneming. Veel werken visualiseren (natuur)wetenschappelijke principes. Nicolai is niet alleen beeldend kunstenaar, maar is onder de naam Alva Noto actief in de hedendaagse elektronische muziek. Tijdens de expositie was er een eerder al een concert van Alva Noto, dat ik best graag gezien zou hebben.
“Tele”, 2018, spiegels, laserstraal, staal
Leuk aan zijn werk is dat hij alles durft en probeert: geen werk is hetzelfde. De theoretische uitgangspunten leiden tot vaak strenge werken. Als argeloze kijker betrapte ik me erop dat ik toch vooral viel voor de werken die ook beeldend wat te bieden hebben. Niet bij ieder werk is dat zo. Op de site van Nicolai (carstennicolai.de) wordt wel het nodige uitgelegd. Dit werk verwijst naar iets dat Einstein “Spukhafte Fernwirkung“ (spooky distant effect) noemde. Twee in de ruimte van elkaar verwijderde objecten reageren op elkaar en lijken op een spookachtige manier met elkaar verbonden te zijn.
“Raster gradient” uit 2009 is een veel eenvoudiger werk. Op de wand is een raster aangebracht.
De zwarte en witte blokjes veranderen in grootte.
Abstract plaatje -:)
“Aoyama space”
“Magnetic Static” uit 2006. Een schilderij.
“Future past perfect #1-# 7”. In een video-ruimte draaien een aantal films met deze titel. Studies van wolken of wateroppervlakken, maar ook deze film over Le Corbusiers “cité radieuse”.
“Unicolor”, 2014 Links en rechts twee spiegelwanden, waardoor de wandvullende projectie eindeloos door lijkt lopen. Het geluid sluit naadloos aan bij de voorbijschuivende kleurbanen en vlakken.
“Nebelkammer” 2002. In de laatste ruimte ligt het accent meer expliciet op de wetenschappelijke uitganspunten. Een Nebelkammer is een apparaat waarin de natuurlijke radioactieve straling van de aarde (de straling die overal is dus) zichtbaar wordt.
“98% Wasser“ 2002. De levende kwallen in dit werk bestaan voor 98% uit water, maar 2% van hun lichaam bestaat uit andere materie, die de beweging en voortplanting van de kwallen regelt.
De expositie van Nicolai duurt nog tot 19 Januari. In K20 -het museum van de vorige eeuw- is een mooie tentoonstelling van Munch te zien, en in “Kunst im Tunnel” een tentoonstelling samengesteld door Jurriaan Benschop, en je kan ook naar de Düsseldorfer Kerstmarkt.
Leave a Reply