Weg met die zachte zeurende zelfhaat in Nederlandse musea

4 Comments

1. Ha ha ha, Hans den Hartog houdt van Haver. En speelt het klaar haar werk schijnbaar moeiteloos in één beweging als braaf historicus te plaatsen in de traditie van het Noord-Europees expressionisme en er tegelijkertijd een breuk met het ‘modernisme’ in te ontwaren. Om vervolgens dit nogal regressieve en overgedetermineerde geschilder aan ‘progressieve’ curatoren voor te houden als precies het juiste werk dat met hernieuwd elan ‘een stimulerende, verbindende kracht in de samenleving kan vertegenwoordigen’.
   Dat ‘progressieve’ zegt eigenlijk alles. Het toont in al zijn oubolligheid hoe wijd de kloof gaapt tussen de almaar vergrijzende ‘cultuurminnende’ krantenlezer en de rest van de wereld. Het Stedelijk? Heeft slechts toekomst als toeristisch verzamelpunt van selfies schietende anthropoceniërs. Het modernisme? Nog steeds invloedrijke designstroming. Rein Wolfs? Brilmontuur (zie modernisme).
   Vanwaar toch nog steeds dat misverstand dat de beeldende kunst een belangrijke rol zou spelen in de culturele leefwereld van vandaag? Hoe wereldvreemd kan je eigenlijk worden? Als Van Haver nu een kledinglijn zou beginnen met die Mantegna motieven, of een niche parfum zou lanceren met veel donkere sensuele noten, woody oriental, ja dan was zij misschien een ‘stimulerende, verbindende’ factor van betekenis. Nu is zij slechts een late voetnoot in een moeizaam stervende beeldpraktijk, zeg maar de Candy Dulfer van de schilderkunst.
   En de laatste papieren NRC zal gedrukt worden op 31 december 2029.

   Ha ha ha, Hans den Hartog houdt van Haver. En speelt het klaar haar werk schijnbaar moeiteloos in één beweging als braaf historicus te plaatsen in de traditie van het Noord-Europees expressionisme en er tegelijkertijd een breuk met het ‘modernisme’ in te ontwaren. Om vervolgens dit nogal regressieve en overgedetermineerde geschilder aan ‘progressieve’ curatoren voor te houden als precies het juiste werk dat met hernieuwd elan ‘een stimulerende, verbindende kracht in de samenleving kan vertegenwoordigen’.
   Dat ‘progressieve’ zegt eigenlijk alles. Het toont in al zijn oubolligheid hoe wijd de kloof gaapt tussen de almaar vergrijzende ‘cultuurminnende’ krantenlezer en de rest van de wereld. Het Stedelijk? Heeft slechts toekomst als toeristisch verzamelpunt van selfies schietende anthropoceniërs. Het modernisme? Nog steeds invloedrijke designstroming. Rein Wolfs? Brilmontuur (zie modernisme).
   Vanwaar toch nog steeds dat misverstand dat de beeldende kunst een belangrijke rol zou spelen in de culturele leefwereld van vandaag? Hoe wereldvreemd kan je eigenlijk worden? Als Van Haver nu een kledinglijn zou beginnen met die Mantegna motieven, of een niche parfum zou lanceren met veel donkere sensuele noten, woody oriental, ja dan was zij misschien een ‘stimulerende, verbindende’ factor van betekenis. Nu is zij slechts een late voetnoot in een moeizaam stervende beeldpraktijk, zeg maar de Candy Dulfer van de schilderkunst.
   En de laatste papieren NRC zal gedrukt worden op 31 december 2029.

2. Sissingh, je begint jezelf te herhalen

3. Ik ken die hele Gallerij Sissing niet…

4. Hoi,
   Ik kan me aansluiten bij de meningen van Gallerie Sissling.
   Rein Wolfs is echter nog niet eens begonnen. Geef hem de kans.
   Het werk van Raquel Haver is juist super westers. Heel figuratief en verwijzend naar een ouderwets schilderij.