KIRAC 20: Jordan Wolfson (wie was dat ook alweer) en Beatrix Ruf (wie was dat ook alweer)

Een Kirac for All. Jordan Wolfson, Beatrix Ruf en zien we daar in de verte Rob Defares niet rondlopen? Maar vooral veel Tarik, Kate en Stefan – waarbij de laatste twee niet te beroerd zijn om eigen werk te tonen. Oud meets nieuw beeld in de remix maakt een volstrekt nieuw geheel.

De avondvullende rolprent over Jordan Wolfson is er niet van gekomen. Gelukkig maar, denk ik dan. Prijswinnend vet is die gast geenszins, saai ook in het gemankeerde geknipte beeld van de KIRACs. Het hoort niet over de persoon te gaan. Een onderliggende structuur van functionele stardom blootleggen door een jaar lang aan zijn hand in New York rondschuifelen had potentie. Maar om dat voor elkaar te krijgen moet je je eigen af en toe op de achtergrond schuiven. Als de KIRACs iets doen, dan is het dat vooral niet.

Zoals de KIRACs zich negatief en laatdunkend uitlaten over Beatrix Ruf die ik hoog heb zitten is naast lomp onaardig. (Vergeet niet: Beatrix Ruf is geslachtofferd door Ollongren en Grapperhaus die de kamer in moesten en geen zin hadden in handenbranderij. Grapperhaus en wethouder Ollongren, ooitmalig bestuur Stedelijk, werden negen dagen later beëdigd als… Nee, die wachten geen rapport af… Opzouten met die Duitse! Dat is de kern van de teloorgang, niet het lalala geld en invloed waar ze voor was ingehuurd. Maar dat micronationaal en randstedelijk Stedelijk falen is vanuit cultureel ideologisch oogpunt minder interessant voor de KIRACs en in het Engelands al helemaal niet te volgen. Laat alleen al hier in deze aflevering. Hier ruist de duitenfluister. De obsessie van de KIRACs met geld komt wellicht ook uit armoe; zoals de waard is vertrouwt hij zijn gasten. Zou Beatrix Ruf niet én goed geld kunnen verdienen én oprecht gemotiveerd en geïnteresseerd kunnen zijn? Ik denk en wed van wel.)

Aanhangende de crackhouse-scene wordt iets interessants aangetipt in het midden, de bourgouis-romantiek, denk aan Andeweg:

 

“Walging oproepen bij de mensen die betalen, vind ik sympathiek. [Zo] geeft hij ook weer aan, dat hij hun minacht.”

Kern van de zaak. Goed geformuleerd. Dát is kunstenaarsromantiek. Niet sporen omdat dat zo hoort.

Op het moment dat grensoverschrijding bewust wordt ingezet is het marketing, HEMA-punk. En dat heikele evenwicht: over de grens, just do it, is het Nike of spant het een daadwerkelijk een wanstaltig extra op, waar in ieder geval iets gebeurt, dat is wat die films van de KIRAC’s zo waanzinnig interessant maakt. Hulde daarvoor.

Tenenkrommend meets underground. Je moet maar durven.

Veel kijkplezier, sowieso must see:

Talk en aftertalk vanuit een presentatie Kunstakademie Dusseldorf afgelopen 19:30
youtube.com/watch?v=OqINhOBwT-g&feature=youtu.be2

About Jeroen Bosch 4740 Articles
Smaakmakend sinds jaar en dag: onafhankelijk kunstenaar, tentoonstellingmaker, trendbeheerder en oprichter art agent orange, artist run art agency. Eigen werk onder jeroenbosch.com Meer info zie trendbeheer.com/jeroen-bosch

4 Comments

  1. Hij zegt het precies andersom (nog beter als je het mij vraagt): “Walging oproepen bij de mensen die je betaalt, vind ik sympathiek.”

  2. Ik weet niet wat ik onaantrekkelijker vind. Het gebedel van Stefan Ruitenbeek of het pathetische gedrag van Wolfson in de nabijheid van Defares en Ruf.

Leave a Reply

Your email address will not be published.


*