Daan Samson ontvangt ‘De Vrienden van Witte de With’

Vrienden van Witte de With in het atelier van Daan Samson

Het hedendaagse kunstenaarschap bestaat vooral uit het maken van keuzes. Wat trek je bijvoorbeeld aan wanneer de vriendenkring van een gerenommeerd kunstinstituut jouw atelier zal bezoeken?

Vrienden van Witte de With in het atelier van Daan Samson

In dit geval kiest Daan Samson voor een eenvoudig ribfluwelen pak met daaronder een ‘bunny hug’ van de Rotterdamse ontwerper Henk Koers. Het bontje in de nek van Daan Samson komt oorspronkelijk bij Valentino vandaan.

Vrienden van Witte de With in het atelier van Daan Samson'

Kunstcentrum Witte de With blijkt in totaal acht vrienden te hebben. De afdeling Publiciteit begeleidt vandaag één vriend naar de Robert Fruinstraat.

VriendenWdW1.jpg

VriendenWdW6.jpg

De insiders van Witte de With worden bijgepraat door de jonge kunstenaar…

VriendenWdW8.jpg

‘Zonder Titel (Plaatsbepalingen)’ uit 2005.

VriendenWdW2.jpg

De ‘Vriend van Witte de With’ geniet zichtbaar.

VriendenWdW5.jpg

VriendenWdW3.jpg

Detail uit het project ‘Perfection is our target’ voor museum S.M.A.K. te Gent (2007).

VriendenWdW4.jpg

“Goed gastheerschap is altijd mijn streven” aldus Daan Samson. “De vrienden van toonaangevende kunstcentra gun ik daarom altijd allerlei exclusieve privileges!” Ook nu biedt de kunstenaar weer een aantal primeurtjes…

Vrienden van Witte de With in het atelier van Daan Samson

De delegatie van Witte de With krijgt de gelegenheid een blik te werpen op een (nog altijd) gecensureerd kunstwerk. Het gaat om de levensgrote foto ‘Zelfportret als curator Rein Wolfs die zijn zeventienjarige zoon ophaalt bij discotheek Hollywood Music Hall te Rotterdam’.

Vrienden van Witte de With in het atelier van Daan Samson

Het geheimzinnige werk wordt vervolgens weer direct terug in ‘de koelkast’ gezet.

VriendenWdW9.jpg

Als afsluiter toont Daan Samson zijn spraakmakende video ‘Last Christmas I gave you my heart’. Tijdens de tot stand koming van deze kerstproductie kreeg Daan Samson vorig jaar bijval van (vlnr) Barbara Visser (Schoonheidsspecialiste in Hoogvliet), Jan De Cock (Schrijvende tralietrotter uit Westmalle, Be), Iris van Dongen (medewerkster secretariaat Hogeschool Rotterdam) en Erik van Lieshout (manager van verfwinkel Kroonpart te Zoetermeer).

About Jeroen Bosch 4773 Articles
Smaakmakend sinds jaar en dag: onafhankelijk kunstenaar, tentoonstellingmaker, trendbeheerder en oprichter art agent orange, artist run art agency. Eigen werk onder jeroenbosch.com Meer info zie trendbeheer.com/jeroen-bosch

34 Comments

  1. Ik ga niet meer werken op mijn zoldertje. Ik krijg alle goed ideeen hier reagerend op TB.
    Thanx TB! Wat nou niksig Susan! Gaat hartstikke goed hier.

  2. Segbars, Segbars & Segbars kunnen zich heel goed zelf vermaken, dat is fijn om te zien. Tijdens zijn natural high -en dat op een doordeweekse middag- stipt hij ook nog eens een aantal interessante problemen aan in het werk van de jonge kunstenaar. Maar JS, het issue van de representativeit van het (al dan niet fotografische) beeld kun je wel extrapoleren maar dat kun je met zout en hamsters ook; het eerste is dodelijk in grote hoeveelheden en de tweede zijn dodelijk als ze heel erg groot zouden zijn, maar dat zegt verder niet zoveel over de hoedanigheid waarin we deze verschijnselen kennen of gebruiken. Wat mij vooral bezighoudt is dit: je zegt dan wel dat de jonge kunstenaar met het werk een positie inneemt, maar de vraag is: welke is dan die positie? Van Roosmalen -die ervoor heeft doorgeleerd- spreekt over ‘het openen van betekenispotentieel’, maar eerlijk gezegd krijg ik daar niet echt een beeld bij. Bij de uitleg van Rik van der Linden dat de kunstenaar zelf sinds een jaar ook in het bezit is van een zoontje had ik dan wel een zakdoek nodig, maar desondanks is de mist nog steeds niet helemaal voor mijn ogen weggetrokken. De kunstenaar had met dat gegeven namelijk ook heel veel andere dingen kunnen doen, waarover ik met het oog op bepaalde andere populaire topics op dit blog niet te veel wil speculeren, bovendien ben ik van mening dat iedereen zijn eigen werk moet maken, wat wellicht als calvinistisch weggezet kan worden, maar hij maakte deze keuze. Het blijft bij mij voorlopig hangen in ‘enigszins grappig, maar een beetje vaag’. Help, svp – al is het maar met een gonzo foto’tje van het onderhavige werk zodat we weten waar we het over hebben, dan wel door een hazelscherpe beschrijving ervan. Misschien wel door een van de vrienden van WdW?

  3. Inderdaad, openbaarmaking zou de mensen minder laten raden. Ik kan namelijk niet zien in welk merk familiewagen DS zich heeft laten portretteren. De gok is een BMW 3-serie of een Audi A4. In ieder geval een luxe-uitvoering, want met chromen strips langs de ruiten.

    (Daarmee lopen we trouwens tegen een nieuw subfacet van het door AvR benoemde betekenispotentieel aan.)

  4. Neem een foto van een type bouncer met wit haar doch een goed pak leunend tegen een glimmende luukse wagen, de camera neutraal doch karakteristiek inkijkend met herkenbaar hoofd van R.W.(ergens een foto van de persoon in kwestie vandaan trekken en er in fotoshoppen, misschien niet waargebeurd, maar zo ziet het er wel uit, inclusief blur langs hals- en haarlijn en een ietwat wringende verhouding tussen groote van het hoofd en de rest van het lichaam), met als backdrop een setting van de Hollywood straat inclusief autos en bright lights big city gevoel in the dark. Uitvoering: zwart wit inktjetprint op linnen gok ik zo. Zoon is nergens te bekennen. Statement ook niet.

  5. Kim, bedankt voor je beschrijving. Hoewel nog redelijk sec meen ik te bespeuren dat je geen fan bent?

  6. En met nog meer ooggetuigeverslagen (sjouwers, deuropeners, doekopspanners?) kan het misschien nog eens komen tot een goed gesprek over sop en kool?

  7. @sasker: net zoals op de zoon, zit niemand echt te wachten op mijn fan- danwel hatemail denk ik. Als beeld is het mi totaal oninteressant. Door caption en context, als fenomeen, is het echter wel gedachtenopwekkend. Was ooggetuige van maar liefst 2 illegale onthullingen. Verder ga ik dus niet, uit angst voor intimidatie ;-).
    Sop en kool, kaf en koren, soppende kolen?

  8. @scheerdesasker
    Mijn tot in het absurde gextrapoleerde opmerking over de waarde van fotografische representatie was een reactie op Kim Bee die opmerkte dat we niet door de niet-representatieve werkelijkheid van een fotografisch beeld zouden kunnen prikken.
    Dat lijkt me inmiddels achterhaald. Wie er nu nog niet weet van de onechtheid van fotografisch, televisisch of virtueel beeld moet maar eens flink worden bijgespijkerd. Natuurlijk weet ook Wolfs dit, dat is denk ik ook niet waar hij bezwaar tegen heeft.

    Dat ieder zijn eigen werk moet maken is evident. Maar ik vind dit wel een leuk format: misschien kunnen meer mensen hun werken waaraan ze twijfelen in de groep gooien? Om het door de goegemeente af te laten maken (niet dubbelzinnig bedoeld).
    En is dat oncalvinistisch? Volgens mij waren die hardcore revolutionairen als Calvijn en Luther juist met stalen kloten in de weer tegen de gevestigde orde van Rome. Zie in dit geval de niet aan te tasten individualiteit en integriteit van een kunstenaar als 1 van de dogma’s van de Heilige Kunstzinnige Moederkerk te Rome. En dit gezamenlijk afmaken van een werk als een herijking van wat de Roomse Kerk heeft laten liggen: de heiligheid en integriteit van het kunstprincipe dat geen valse idolen duldt, ook niet die van de kunstenaar.

    Aldus opgemaakt tijdens het conclaaf van de Virtuele Broederschap Rotterdamensis, de twaalfde november tweeduizendenenzeven.

  9. Het blijft natuurlijk speculeren, maar ik heb inderdaad het idee dat het Wolfs niet zozeer te doen is om de aantasting van zijn privesfeer als zodanig, die hier tenslotte beperkt blijft tot het noemen van zijn naam. Het geval lijkt me eerder: in wiens oeuvre wil je figureren? Als jezelf hoog achtend curator doe je het tegenwoordig toch niet voor minder dan minstens tot in Amerika en de beide Korea’s vermaarde en gevreesde artiesten. Is de stelling erg baud, dat Wolfs niet hetzelfde zou hebben gereageerd als hij gebeld was door J. Wall of P. Parreno met hetzelfde verzoek – misschien is Hillegerberg’s stoutste voor Rein Wolfs wel niet wat Rembrandt was voor korporaal Frans Banninck Cock?

    Verder verdient de jonge kunstenaar alle respect voor het posten van oud, nieuw halfbakken werk en niet om enkel of dubbelzinnig afgemaakt te worden. Blijft wel over de zeer relevante vraag die broeder Segbars eerder stelde: Blijft het bij ginnegappend provoceren of gaan we bijten? Maw, kun je van Daan Samson ook de ziekte van Lyme krijgen?

  10. ik bedoel natuurlijk ‘oud, nieuw *en* halfbakken’ -wil niet suggereren dat elk nieuw werk van DS halfbakken is.

  11. Tja, de zaak is heel eenvoudig. Of DS mij ‘stalkt’ tot aan het einde van mijn leven is mij werkelijk om het even. Of ik een publiek persoon ben of niet, is mij werkelijk om het even.Of ik in een kunstwerk voorkom of niet, is mij werkelijk om het even. Of er goed of slecht gefotoshopped is of niet – of hoe je dat ook precies spelt – is mij werkelijk om het even. Maar hoe mijn zoon door de suggestieve titel van dit werk op suggestieve wijze in de kunst betrokken wordt, is mij werkelijk niet om het even. Die bruikleenaanvraag werd en wordt door mij niet toegekend.

  12. Tja Daan, het ziet ernaar uit dat je een tandje bij zult moeten zetten om indruk te maken op Rein.

  13. [het blijft trouwens oorverdovend stil uit Hillegersberg – cat got your tongue?]

  14. als er iemand afwezig is in deze discussie dan is toch echt de heer Samson, foei.

  15. Ja Daan, dit vraagt zo langzamerhand wel om een reactie van de koenstenaar zelf. Een verontwaardiging over de inbreuk van iemands privacy via zoiets publieks als een weblog is een uitnodiging (als we er van uitgaan dat de persoon ook is wie hij beweert te zijn). Lijkt me dat je daar wel op in moet gaan.

  16. Ik zat vorige week met de heer W. in een vliegtuig, maar ik durfde hem niet aan te spreken. Eigenlijk wilde ik het meteen maar even vragen, of hij het nu echt zelf is die hier reageert, en niet de kunstenaar zelf bijvoorbeeld. Het was dat hij steeds druk in gesprek was met een andere mevrouw uit het kunstenveld op het vliegveld met de rare naam.

  17. Ik stel voor: gewoon kaarten mee naar het feestje met de opgesloten bierflesen.
    Een klaverjastournooi waarvan de winnende 3 maten de sleutels in handen krijgen.
    Het CBK zal vast de kleedjes wel willen sponsoren.
    En anders de kringloopwinkel wel.
    Seinen is toegestaan maar bij betrapping volgt diskwalificatie met mogelijk -na uitvoerig beraad- als sanctie verwijdering uit de gelegenheid.
    Duiken verboden en de draaikaart is troef.

  18. de zelfverklaarde bloedhonden uit de trendbeheer-arena ruiken een nieuw en gratis op hun schoot geworpen brokje / Alsòf dat nog niet was uitgemaakt in dit oNderwerp…alsof spektakel in de(ze) kunst er daadwerkelijk toe doet.

  19. Hieronder mijn interview met Daan Samson in tijdschrift ROest (nov 07):

    Kunstenaar Daan Samson
    SCHAAP IN GOLFKLEREN
    Door Rik van der Linden

    De gerenommeerde kunstcentra wagen zich nog maar mondjesmaat aan het werk van Daan Samson. Volgens de curatoren is het niet altijd eenvoudig ‘een geschikte context’ voor zijn werk te vinden. En dat laatste is vreemd te noemen. De Rotterdamse kunstenaar lijkt er zelf namelijk helemaal geen moeite mee te hebben om het establishment in zijn armen te sluiten.

    RvdL: De belangstelling voor jouw werk lijkt gestaag te groeien. Het Gentse S.M.A.K. heeft jou bijvoorbeeld uitgenodigd om met een projectplan te komen?
    DS: Klopt, maar mijn eerste suggestie werd eigenlijk al weer vrij snel naar mijn atelier teruggezonden.

    RvdL: Je maakt me nieuwsgierig…
    DS: Als hedendaags museum heeft het S.M.A.K. twee Gentse volkswijken geadopteerd. Tijdens een atelierbezoek ben ik uitgedaagd om met een voorstel voor deze buurtschappen te komen.

    RvdL: En? Wat heb jij voorgesteld?
    DS: Ik heb de medewerkers een maquette van één van de wijken gepresenteerd. Dit schaalmodel schetst de mogelijkheid om in het lokale wijkpark een golftoernooi te organiseren. Als in een visioen zag ik daar een internationaal gezelschap van museumdirecteuren, succesvolle kunstenaars en toonaangevende galeriehouders neerstrijken. En juist deze happy few had ik graag willen laten kennismaken met alle gebruiken van ‘de meest edele sport ter wereld’.

    RvdL: Een golftoernooi met arbeiderswoningen als decor?
    DS: Ach, dat moet je slechts als een detail zien. Onder het toeziend oog van een toegestroomd publiek had ik mij willen focussen op het welzijn van mijn medespelers. Graag had ik willen meemaken hoe wij rustig van hole naar hole waren getrokken. Met af en toe een rustpauze natuurlijk, om ook te genieten van de speciaal aangelegde golfgreens, de wapperende sponsorvlaggen en de witte partytenten.

    RvdL: En de directe omwonenden zouden buitenspel zijn gezet?
    DS: Zij hadden samen met de overige toeschouwers, op een veilige afstand uiteraard, naar de langs vliegende golfballen kunnen kijken. De S.M.A.K. medewerkers hebben mij echter aangegeven dat zij de bewoners waarschijnlijk niet enthousiast kunnen maken voor een dergelijk golfcircus. Wat ze ook wel weer jammer vinden hoor. Zelf hadden ze het wel boeiend gevonden om die ‘decision makers’ eens overgeleverd te zien aan een wereld vol broodjes braadworst, golfclinics en mousserende wijn in kunststof glazen.

    RvdL: Heb jij uiteindelijk een meer socialistische variant verzonden?
    DS: Nee zeg. Ik heb die hele golf-aangelegenheid vrijwel onaangepast naar Arnhem doorgestuurd. Het is nu afwachten of Anna Tilroe aldaar bereid is om Sonsbeek 2008 met een golftoernoei te verrijken. De openingsdag van deze beeldenmanifestatie lijkt mij hét geschikte moment voor een kleine competitie.

    RvdL: Is Anna Tilroe niet de curator die zich afvraagt of onze hedendaagse idealen vervangen zijn door plastische chirurgie, fitness en mode?
    DS: Zo’n uitspraak ben ik inderdaad wel eens in haar beschrijvingen tegengekomen.

    RvdL: En uitgerekend met haar wil jij gaan golfen?
    DS: Ja, waarom niet? Overigens niet alleen met haar hoor. Bijvoorbeeld ook met de bekende boulimia-tweeling La Raeven. En met Boijmans-curator Rein Wolfs. Allemaal fascinerende mensen, die ik eigenlijk sowieso veel te weinig spreek.

    RvdL: Maar zo’n hippe tentoonstellingsmaker bijvoorbeeld? Die zit toch helemaal niet op een middagje golf te wachten?
    DS: Oh, dat kun je niet zeker weten. Misschien dat ook hij het wel leuk vindt om zich een keer helemaal aan netwerksport nummer één over te geven. Het is mij laatst overigens opgevallen dat Rein Wolfs en ik exact dezelfde designtelefoon hebben.

    RvdL: Zijn er ook curatoren met dezelfde trendy kinderwagen als jij?
    DS: Je hebt het over mijn groene Bugaboo? Die heb ik overgehouden aan een performance in New York. Mijn vaderschap kondigde zich aan. Direct heb ik contact opgenomen met de succesvolle kunstenaars Marc Bijl en Iris van Dongen. Of ik hun zoontje voor één dag zou mogen lenen. Op die manier kon ik alvast even aan het ouderschap snuffelen. Met het kleine jongentje heb ik een ontzettend leuke dag in New York beleefd, met het Central Park als hoogtepunt. We hebben urenlang geravot! Dit project bleek bovendien ook zeer geschikt om de marktwaarde van mijn vakgenoten eens te onderzoeken. Mede dankzij de bekende namen van Marc Bijl en Iris van Dongen bleek de firma Bugaboo bereid om mij een robuuste babyjogger cadeau te doen. Mijn eigen zoontje rijd ik daar nu nog steeds in rond.

    RvdL: En met Iris van Dongen heb je vervolgens kerst gevierd?
    DS: Ik zond haar in eerste instantie een bedankje voor haar medewerking in New York. Dat kwam per abuis bij een naamgenoot van haar in Barendrecht terecht. Op internet ben ik daarna naar meer ‘dubbelgangers’ van toonaangevende kunstenaars gaan zoeken. Ik vond een Erik van Lieshout in Zoetermeer, manager van een lokale verfwinkel. Maar uiteindelijk trof ik eveneens een Jan de Cock en een Barbara Visser aan. Die vier naamgenoten heb ik een uitnodiging gestuurd om kerst met mij te komen vieren. Het viertal is echt verwend, met een zesgangen diner én veel bijzondere cadeaus. Iris van Dongen kreeg zelfs een zilveren ring met een parel daarop. Uiteindelijk werd het net zo gezellig als in de beroemde kerstvideo van Wham! Echte vrienden onder elkaar…

  20. Rik, enorm bedankt voor het overtiepen, maar het voegt niet veel toe.

    @Jongeleen, het bestempelen van het positief-kritisch bevragen van een collegakunstenaar als het werk van bloedhonden is behoorlijk bespottelijk. Ga jezelf bevlekken in een hoekje.

    De gedachte, dat een kunstenaar die het roeren in andermans pap tot zijn core business heeft gemaakt, en bovendien niet te beroerd is daarvan tussentijds en in het openbaar verslag te doen -waarvoor hulde-, best in dialoog mag treden met degenen die hij in zijn werk adresseert zodra deze reactie geven, nota bene binnen het door hemzelf gekozen medium, is *niet zo heel erg raar*.

  21. God, wat een geouwehoer.

    Arno’s “zaad op een kaal stoepje”, heeft me nog wel eens door de kop gespookt.

Leave a Reply

Your email address will not be published.


*