Minder dialoog en slacht dan verwacht maar nog steeds een bijzonder vermakelijke zondagmiddagfilm. Inglourious Basterds, de nieuwste van Quentin Tarantino over een elite eenheid scalpenjagende joden begint fenomenaal en ook daarna valt er nog genoeg te genieten maar is geen klassieker in het rijtje Kill Bill en Pulp Fiction.
Niels Post is beeldend kunstenaar en actief als mede-oprichter van Trendbeheer.com. Hij is opgeleid aan de AKI in Enschede en het San Francisco Art Institute. Zijn werk is wereldwijd te zien geweest op videofestivals, tentoonstellingen en als zelfinitiatief in de openbare ruimte.
Spam, computer gegenereerde tekst die niemand wil maar die overal opduikt, vormt de laatste jaren het basismateriaal van zijn beroepspraktijk. Post gebruikt het voor interventies op leegstaande winkelramen, wandsculpturen en ruimtevullende installaties.
Lights in the Dusk, Aki Kaurismäki, 2006 Stel: je bent werknemer van een bewakingsbedrijf in Helsinki, die zelfs bij het bieren door de collega’s tactisch wordt overgeslagen. Dan is het de goden verzoeken, als je [Meer…]
Tomas Alfredson, Let the Right One in (Låt den rätte komma in ), 2008 In 2008 al te zien op het IFFR en nu blijkbaar eindelijk in distributie wegens het Amsterdam Fantastic Film Festival Imagine: [Meer…]
Away We Go, Sam Mendes, 2008 Sundance-alarm! Sam Mendes krijgt een slecht script en voert dat uit: een zwanger stel weet niet wat het wil en reist heel Amerika door met onder meer een Chevrolet [Meer…]
goh, da’s dan een mening, ik heb me kostelijk geamuseerd met deze film….
erger nog, geweldige film!
kill bill, klassieker?
hoewel de eindscene inderdaad van david carradine natuurlijk niet te toppen viel door tarantino. hooguit wellicht in een dirty basterd part II (waarin hij de erotic cinema gebruikt als basis voor z’n nieuwe flim)
“geen klassieker”, maar zelfs 1945 keer beter!
goh, da’s dan een mening, ik heb me kostelijk geamuseerd met deze film….
erger nog, geweldige film!
kill bill, klassieker?
hoewel de eindscene inderdaad van david carradine natuurlijk niet te toppen viel door tarantino. hooguit wellicht in een dirty basterd part II (waarin hij de erotic cinema gebruikt als basis voor z’n nieuwe flim)