Richard Serra, Mar-a-Lago
paintstick on screenprint, on Supra paper Sheet: 2025 x 2032 mm
edition 7/22 + 8 AP (each unique)
Die Serra is in zijn eentje toch ook wel een tekeningenfabriek, wat een held. Check de details bij Willem Baars Projects. Oplages van ‘unieke’ tekeningen van 15 tot 29 stuks met gemiddeld 7 Artist Proof.
Van een tekening verwacht in het normale leven je een zekere vorm van uniciteit, al is het maar handschriftelijk. De ene is de andere niet. Marijn van Kreij tekent ook graag vaak hetzelfde maar dat wordt dan kunst.
Richard Serra. Salò
paintstick on screenprint Image: 800 x 1549 mm Sheet: 1213 x 1683 mm
edition 20/28 + 6 AP (each unique)
Richard Serra hoort tot de canon. Denk aan Waxing Arcs in Boijmans, T-junction in het Van Abbe, Sight Point bij Het Stedelijk, The hours of the day bij het Bonnefanten, Spin Out bij het Kröller-Müller Museum. De Nederlandse musea-collecties zijn waarlijk uniek en hebben een fijne neus voor bewezen kwaliteit. Verzameldrift wordt steevast gecombineerd met een hang naar originaliteit. Ze hebben allemaal een andere Serra. Het eerste wat het relatieve nieuwe museum Voorlinden dan ook deed was een hele hele grote Serra kopen: Open Ended.
Elk museum in Europa en de VS heeft werk van normatieve blanke heteromannen in de collectie om meer inclusieve abberaties te kunnen schragen. En omdat elk museum Serra heeft, willen alle rijken een Serra. Voor de beter gefortuneerden geldt dat smaak te koop is, maar dat alleen is niet genoeg. Te vaak wordt ik des nachts laat uit bed gebeld. Met te weinig canon in de privécollectie is het risico van verschraling, verzuring en waardevermindering aanzienlijk.
Prima kunstenaar die Serra. Hij doet wat hij moet doen. Hij helpt musea aan hun basis en de superrijken aan fundament. Daar mag best wat tegenover staan.
Luiheid wordt over het algemeen toegejuicht door beurskampioenen. Luiheid heet efficiëntie. Door efficiënter te werken kun je de winst omhoog brengen. En met die winst kun je innoveren zodat je weer efficiënter wordt en etc en ad infinitum.
Nu maakt Serra altijd nagenoeg dezelfde tekening, die steevast met gejuich wordt ontvangen.
Hoed u voor namaak. Maar wat minder bekend is (was) is dat hij precies dezelfde tekening tien, twintig keer maakt. Het is minder werk een bewezen succesvolle compositie te herhalen en de kunst wordt er opeens conceptueel van. Of – oprechte vraag – dolt de tentoonstelling bij Willem Baars Projects juist het concept van originaliteit en wordt dat door het dolenthousiaste publiek over het hoofd gezien? Die ziet slechts krekke zwarte vlekken.
Wat zou het leuk zijn een hele editie naast elkaar te zien.
Richard Serra, Ethel Waters
paintstick on screenprint Sheet: 1334 x 1530 mm
edition 20/28 + 7 AP (each unique)
Bij Willem Baars deze week een variatie op het thema same same but different. Vijf tekeningen op silkscreen. En kijkt u eens naar de oplages. En kijkt u eens naar de hoeveelheid AP.
Vraag 1: waarom zoveel AP?
Vraag 2: waarom zoveel verschil en niet 5 maal dezelfde tekening, zodat u een conceptuele klap in het gelaat krijgt van heb ik jou daar?
Link naar de winkel: privateviews.artlogic.net/2/5a70a23667aa8472e49180/
Nog één ding: black is beautiful, ik snap de insteek. Maar waarom niet nu en dan een kekke regenbooglijst? Dat oog ook nog eens best vrolijk. En de inclusieve kassa rinkelt.
En nu is ie dood