Jonas Staal: teenporn vernietiging

Jonas Staal

Boekverbrandingen zijn zó 1933

Grote Markt Groningen 21 januari 2007

jonasstaal.nl/projects/teenpornvernieling1_nl.html

“Het werk ‘Teen-porno vernietiging’ bestaat uit de publieke vernieling van deze in de vorige alinea beschreven [Zie gelinkte tekst, Red.] ‘Teen porno’, als een letterlijke ‘uitbanning’ (boekverbranding), alleen bestaan de objecten dus niet uit ‘pedofiele’ pornografie, maar juist uit het materiaal dat burgers als zijnde ‘reguliere’ pornografie consumeren.”

www.jonasstaal.nl/projects/teenvernietigingtekst_nl.html

About Jeroen Bosch 4742 Articles
Smaakmakend sinds jaar en dag: onafhankelijk kunstenaar, tentoonstellingmaker, trendbeheerder en oprichter art agent orange, artist run art agency. Eigen werk onder jeroenbosch.com Meer info zie trendbeheer.com/jeroen-bosch

13 Comments

  1. “…Anders gezegd: wie wil hier zijn handen in onschuld wassen?…”

  2. En die pliesie? Wat vonden die ervan? Of hadden ze hetzelfde materiaal in hun collectie en mocht je weer doorgaan?

  3. Is het werk eigenlijk niet gewoon de begeleidende tekst? De reactie is wat laat maar Jonas wijst in zijn tekst terecht op de huichelaarij in de samenleving. Deze performance lijkt echter op een marketingstunt die de weg moeten banen richting een beroep als columnist. Ik heb dit nieuws nog niet buiten kunstblogs ondekt en daarmee speelt Jonas nu voor een thuispubliek. Zou een ingezonden brief naar de Metro niet meer effect hebben gehad?

  4. Ik denk dat ik mij hier bij aansluit, ja. Als hij tegen porno is kan hij beter een politiek pamflet opstellen en naar de krant sturen.

  5. Het lijkt me niet dat Jonas tegen porno is…het werk (de begeleidende tekst) gaat juist over de grens en de publieke acceptatie daarvan.

  6. > kan hij beter een politiek pamflet opstellen en naar de krant sturen.

    Jonas Staal is vrij behendig in het creeren van publiciteit. Wellicht koesterde hij stille hoop dat deze performance meer ruis zou opwekken dan meer regulier pamfleteren. Waar zijn Barend en van Dorp als je ze nodig hebt.

  7. …tis in elk geval interessant te noemen dat een kunstenaar een “commentaar” maakt dat zich niet tussen de kunstmuren bevindt, geen gespoten teksten op muren of druipende epoxy, paspoppen, afvalbakken, olifantenpoep of beesten op sterk water zullen we maar zeggen.
    Maar wat is dan het “werk”? de actie of de registratie, de registratie van de actie, de idee van de actie, de interactie met het publiek of de aanwezige wetsdienders? ..of het wel of niet halen van de pers?

  8. @ E.Rosie
    De kwestie m.b.t registratie van publiek werk is iets dat mij erg aan het hart ligt. In dit geval ontstond het werk n.a.v een expositie, alwaar ik de fotoregistraties naast een filmregistratie (gefilmd vanuit statief) op de wand heb geprojecteerd. Voor het performance achtige aspect leek mij die combinatie het meest fair, omdat foto’s alleen weer teveel een werk ‘op zich’ zouden worden (dan lijkt het alsof ik het allemaal voor het plaatje doe). Het triestige karakter van de actie kwam op film ook meer uit, daar lijkt het minder ‘sensationeel’, en komt de interventie van de politie wat absurder over (op foto is het meteen spannend, terwijl dat in werkelijkheid helemaal niet het geval is). Ik vond dit al een betere stap in het duidelijk maken van het onderscheid tussen de werkelijke actie (dat is voor mij altijd het ‘echte werk’), en de documentatie achteraf, die meer een kader tot discussie, of analyse van het ‘kunstzinnige’ karakter van de ingreep schept.

    Over de rol van de media ben ik niet uit. In dit geval werd er nadrukkelijk pas dagen later melding van gemaakt i.v.m de opening van de tentoonstelling, maar in andere gevallen heb ik ook meer een polemisch karakter aan het werk toegevoegd door de media nadrukkelijk te betrekken, zoals het geval was bij de ‘Gecensureerde’ tentoonstelling in Charlois afgelopen november. Ik denk dat het nu het meest helder zou zijn als ik of de reactie vanuit de media volkomen in het werk intergreer (dus dat het er wezenlijk deel van uit maakt), of mij volkomen distantieer van interviews e.d (leidt alleen maar tot het beeld van de ‘gekke kunstenaar’), en mij volkomen richt op hetgeen in de openbare ruimte plaatsvindt. Maar ik moet eerlijk zeggen dat dit een dilemma is waar ik nog niet volkomen uit ben, maar dat sinds ‘De Geert Wilders werken’ wel een nadrukkelijke rol heeft gespeeld (in verschillende teksten op mijn site haal ik dat dilemma ook aan).

    @ Toni en Stefan
    Mijn werk bestaat uit zg ‘publieke vraagstukken’, ik maak gebruik van een ‘kunstzinnige’ uitvoering omdat ik die het meest geschikt acht om dubbelzinnigheden (in dit geval hypocrisie) letterlijk te vertalen in handelingen en/of beelden. Beeld is hierin ondergeschikt aan betekenis, desondanks vind ik juist de letterlijke beeldende manifestatie van belang om een vraagstuk ‘voelbaar’ te maken: een ‘pamflet’ alleen volstaat niet. Beeld en inhoud ontwikkelen zich in die zin gelijktijdig.

Leave a Reply

Your email address will not be published.


*