Überkneiter van een solo, kan zo in zijn geheel het museum in.
Volkomen terecht natuurlijk. Jeroen Jongeleen dit jaar als winnaar van de Brutus, de door Joep van Lieshout in het leven geroepen kunstprijs om een eigengereide kunstenaar eens goed in de schijnwerpers te zetten.
Vanaf zijn allereerste muurschildering in de Leliestraat van Enschede heeft Jongeleen langzaam maar zeker, als een hyperactieve stuiterbal, van buitenspelen zijn beroep gemaakt.
Hij is niet alleen een kunstenaar die onvermoeibaar door bouwt aan zijn eigen oeuvre maar sinds zijn academietijd immer actief, genereus en betrokken is bij allerhande initiatieven. Van los vaste presentator bij KWWtv in Enschede tot Het Wilde Weten in Rotterdam waar hij onder meer verantwoordelijk was voor de legendarische Les33 avonden (zelfs Maurizio Cattelan kwam er ooit buurten). Tijdens de selectie avonden van het Rotterdam VHS Festival bracht hij regelmatig een tasje video uit het buitenland mee en bood zo onder andere JR, Leinkauf/Wermke en Emile Zile hun eerste Nederlandse podium. En inmiddels is hij alweer jaren een van de drijvende krachten achter de gastateliers bij Stichting BAD. Èn dan is hij ook nog eens de ongekroonde koning van de art of the bijbaan. Oh, èn zo af en toe schrijft hij ook hier de kolommen vol.
Gefeliciteerd (koffie)Jeroen!
T/m 19 juli a.s.
Waanzinnig, wat een pand. In drie weken rost AVL Mundo de grootste nieuwe tentoonstellingsruimte van Nederland uit de grond. Met het lekste dak van allemaal, dat dan weer wel.
Jongeleen toont een aantal fotowerken maar de focus ligt op zijn met een drone gefilmde hardloopvideo’s. Hij heeft er inmiddels tientallen gemaakt waarin hij allerlei patronen rent maar voor de Brutus toont hij cirkels. De zwaarste vorm van hardlopen, uren achter elkaar rent hij rondjes en hoe kleiner de cirkel hoe moeilijker. Niet alleen lichamelijk maar vooral geestelijk. Wanneer je in twee weken van Rotterdam naar Berlijn rent ga je van A naar B, je hebt een doel en onderweg zie je nog eens wat. Acht(!) uur lang hetzelfde rondje op een afgelegen stukje beton is dan toch anders.
Wat nou white-cube, Jongeleen laat volkomen vanzelfsprekend de boel de boel. Daaraan herken je de ervaring van de meester.
Verspreid door het pand hangt een batterij aan videoprojecties. Zelden zie je een tentoonstelling waar plek en kunstenaarspraktijk elkaar zo versterken, alles valt op zijn plaats.
Alles kruipdoor sluipdoor, handig coronaproof bewegwijzerd in geel.
En dan natuurlijk toch nog verkeerd lopen en in de opslag van AVL terecht komen, Indiana Jones kan wel inpakken.
Hemelwaterafvoer op locatie.
Sporen van eerder gebruik, het lijkt ooit gekraakt te zijn.
En dan natuurlijk het moment waar iedereen voor kwam, de prijsuitreiking!
Tot slot zet Sacha Bronwasser Jongeleen vakkundig op de praatstoel (heeft u even?).
T/m 19 juli a.s.
Wish I were there, hoog tijd dat die gozer een pluim krijgt!